Spreeuw schreef:Daar vergist u zich in. Veel gereformeerden kennen wel een emotionele lading aan hun kerkgebouwen: er zit een verhaal achter een stapel stenen: mensen zijn er gedoopt, mensen hebben er aan het Heilig Avondmaal deelgenomen, mensen zijn er gehuwd enzovoorts.
Zeg maar je, en ja ik weet dat mensen emoties hebben bij een gebouw. Ik dacht echter dat men dat in de gereformeerde gezinte zo veel mogelijk trachtte te vermijden. Ook gezien de kerkgebouwen die ze zelf neerzetten.
Overigens zijn er ook RK-Kerken die tot moskee verbouwd zijn. Een voorbeeld hiervan is de H. Ignatiuskerk aan de Rozengracht in Amsterdam. In 1971 onttrokken aan de RK-eredienst, enkele jaren later werd het een tapijt- en muziekhal en sinds 1981 is het de Fatih-moskee.
Zo zijn er nog wel mee voorbeelden.
Is het overigens toegestaan om een altaar van een (voormalige) RK-Kerk op deze manier te "verontreinigen"?
Als het goed is wordt het interieur verwijderd en dus ook het altaar. Het is anders als er diefstal van het eigendom plaatsvind. Zo zijn er in Nederland nog enkele protestantse kerken heb ik mij laten vertellen waar men bewust de altaarsteen in de deuropening heeft gelegd nadat het gebouw onteigend was.
Bij voorkeur wordt een katholiek kerkgebouw afgebroken indien het geen dienst meer doet. Veelal kan dat niet in verband met monumentale status en dergelijke, dan wordt gekeken naar een gepaste invulling. Maar het is vrij moeilijk om een gepaste invulling te vinden voor een karakteristiek kerkgebouw.