Eeuwige ondergang

[gml]

Het is niet zo'n plezierig onderwerp, maar het is wel de realiteit waar geen enkel mens aan onderuit kan: zonder een waar geloof in Jezus Christus gaat een mens verloren, voor eeuwig verloren, dan gaat een mens naar de hel. Na de dood volgt het oordeel, het oordeel van God, dat is een vast oordeel. Een oordeel waar nooit en te nimmer iets aan te veranderen valt. Als we in dit leven niet gereinigd zijn door het bloed van Christus, dan is er na de dood geen omkering meer mogelijk. Dat geldt voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd.

Maar er zijn zoveel mensen die Christus niet belijden als hun Zaligmaker. Overal waar je je bevindt, op straat, in winkels, in het openbaar vervoer etc. hoor je mensen praten over van alles en nog wat, maar het gaat zelden over het geloof in Christus. Dan denk ik, zonder een oordeel te willen vellen over deze mensen: beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn? Mensen zijn aardsgericht, en van nature is ieder mens aardsgericht. Maar een ieder die in Jezus Christus gelooft, gaat niet verloren, maar heeft het eeuwige leven (Johannes 3:16). Treffend vind ik dat Johannes hier het "niet verloren gaan" voorop stelt, ten opzichte van "het eeuwige leven hebben".

Het is een groot probleem. Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen. Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

[boer]

Het is niet zo'n plezierig onderwerp, maar het is wel de realiteit waar geen enkel mens aan onderuit kan: zonder een waar geloof in Jezus Christus gaat een mens verloren, voor eeuwig verloren, dan gaat een mens naar de hel. Na de dood volgt het oordeel, het oordeel van God, dat is een vast oordeel. Een oordeel waar nooit en te nimmer iets aan te veranderen valt. Als we in dit leven niet gereinigd zijn door het bloed van Christus, dan is er na de dood geen omkering meer mogelijk. Dat geldt voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd.

Maar er zijn zoveel mensen die Christus niet belijden als hun Zaligmaker. Overal waar je je bevindt, op straat, in winkels, in het openbaar vervoer etc. hoor je mensen praten over van alles en nog wat, maar het gaat zelden over het geloof in Christus. Dan denk ik, zonder een oordeel te willen vellen over deze mensen: beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn? Mensen zijn aardsgericht, en van nature is ieder mens aardsgericht. Maar een ieder die in Jezus Christus gelooft, gaat niet verloren, maar heeft het eeuwige leven (Johannes 3:16). Treffend vind ik dat Johannes hier het "niet verloren gaan" voorop stelt, ten opzichte van "het eeuwige leven hebben".

Het is een groot probleem. Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen. Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

Nee, ik denk juist het eerste.
Er is al zoveel slecht nieuws tegenwoordig, dat het brengen van het goede neiuw voorrang moet hebben.
God wil niet gediend worden uit angst, maar uit liefde.
Geen offers, maar barmhartigheid.
Geen slaven, maar kinderen.
Bovendien moet eerst iemand tot een mate van geloof gebracht worden, anders zal hij het evangelie totaal niet begrijpen, en geen fundament zien.
Wie God niet erkent, kan ook niet bang gemaakt worden.

[coby]

Ik denk ook het eerste, vooral nadat ik zoveel mensen heb gezien die van hun geloof zijn afgevallen voornamelijk door de nadruk die er op de hel werd gelegd. Het werkt alleen maar averechts.

[maran]

Het is niet zo'n plezierig onderwerp, maar het is wel de realiteit waar geen enkel mens aan onderuit kan: zonder een waar geloof in Jezus Christus gaat een mens verloren, voor eeuwig verloren, dan gaat een mens naar de hel. Na de dood volgt het oordeel, het oordeel van God, dat is een vast oordeel. Een oordeel waar nooit en te nimmer iets aan te veranderen valt. Als we in dit leven niet gereinigd zijn door het bloed van Christus, dan is er na de dood geen omkering meer mogelijk. Dat geldt voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd.

ik denk eerder dat dat jouw realiteit is en wellicht ook de realiteit van anderen.
geen feit i.m.o.

Maar er zijn zoveel mensen die Christus niet belijden als hun Zaligmaker. Overal waar je je bevindt, op straat, in winkels, in het openbaar vervoer etc. hoor je mensen praten over van alles en nog wat, maar het gaat zelden over het geloof in Christus. Dan denk ik, zonder een oordeel te willen vellen over deze mensen: beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn? Mensen zijn aardsgericht, en van nature is ieder mens aardsgericht. Maar een ieder die in Jezus Christus gelooft, gaat niet verloren, maar heeft het eeuwige leven (Johannes 3:16). Treffend vind ik dat Johannes hier het "niet verloren gaan" voorop stelt, ten opzichte van "het eeuwige leven hebben".

die mensen hangen of een ander geloof aan of helemaal geen geloof.
zijn ze daarom verloren?
dan spreek je wel over een behoorlijk aantal mensen.
ieder mens, die goed is voor zijn naaste - ongeacht welke levensbeschouwing of religie - volgt in wezen Jezus al....ook al gelooft hij niet in Jezus.
"wat u voor mijn minste broeders hebt gedaan, hebt ge voor mij gedaan


"

Het is een groot probleem. Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen. Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

het is helemaal geen probleem - jij maakt het tot een probleem.
beide opties zijn zinloos.
en met mensen bang te maken voor de hel stoot je ze alleen maar af.
je mag gerust uiten wat jij gelooft en hoe jij het ziet, maar probeer anderen niet te overtuigen dat jij gelijk hebt.


ieder volgt zijn/haar eigen pad.

[Wim2600]

Het is niet zo'n plezierig onderwerp, maar het is wel de realiteit waar geen enkel mens aan onderuit kan: zonder een waar geloof in Jezus Christus gaat een mens verloren, voor eeuwig verloren, dan gaat een mens naar de hel. Na de dood volgt het oordeel, het oordeel van God, dat is een vast oordeel. Een oordeel waar nooit en te nimmer iets aan te veranderen valt. Als we in dit leven niet gereinigd zijn door het bloed van Christus, dan is er na de dood geen omkering meer mogelijk. Dat geldt voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd.

Maar er zijn zoveel mensen die Christus niet belijden als hun Zaligmaker. Overal waar je je bevindt, op straat, in winkels, in het openbaar vervoer etc. hoor je mensen praten over van alles en nog wat, maar het gaat zelden over het geloof in Christus. Dan denk ik, zonder een oordeel te willen vellen over deze mensen: beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn? Mensen zijn aardsgericht, en van nature is ieder mens aardsgericht. Maar een ieder die in Jezus Christus gelooft, gaat niet verloren, maar heeft het eeuwige leven (Johannes 3:16). Treffend vind ik dat Johannes hier het "niet verloren gaan" voorop stelt, ten opzichte van "het eeuwige leven hebben".

Het is een groot probleem. Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen. Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

Laat ik je maar meteen geruststellen: zo'n vaart loopt het niet hoor. Het is niet "de realiteit", maar "jouw geloof", en dat geldt dus niet "voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd", maar enkel voor hen die jouw geloof delen. Het is ongetwijfeld goed bedoeld dat je je zorgen maakt om het al dan niet "verloren gaan" van anderen, maar het is alvast wat mij betreft niet nodig: doordat ik noch in jouw God, noch in Jezus als de zoon van die God, noch in hemel of hel geloof, bestaat dat gevaar van "verloren gaan" helemaal niet voor mij (en ongetwijfeld evenmin voor vele anderen die denken zoals ik).

Een ongelovige proberen te overtuigen dat hij zich moet bekommeren over zijn hiernamaals, is zoals een man proberen te overtuigen dat hij zich moet laten screenen op baarmoederhalskanker: hoe goed het ook bedoeld is, het slaat nergens op.

[1a2b3c]

Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

Ik denk dat we allereerst moeten getuigen met ons leven, dat Jezus door ons heen gezien wordt.
Verder was de opdracht van Jezus de hele wereld met het evangelie bekend te maken. Evangelie = blijde boodschap, dus geen hel en verdoemenis preken.

Laat ik je maar meteen geruststellen: zo'n vaart loopt het niet hoor. Het is niet "de realiteit", maar "jouw geloof", en dat geldt dus niet "voor ieder mens op aarde, niemand uitgezonderd", maar enkel voor hen die jouw geloof delen. Het is ongetwijfeld goed bedoeld dat je je zorgen maakt om het al dan niet "verloren gaan" van anderen, maar het is alvast wat mij betreft niet nodig: doordat ik noch in jouw God, noch in Jezus als de zoon van die God, noch in hemel of hel geloof, bestaat dat gevaar van "verloren gaan" helemaal niet voor mij (en ongetwijfeld evenmin voor vele anderen die denken zoals ik).

Een ongelovige proberen te overtuigen dat hij zich moet bekommeren over zijn hiernamaals, is zoals een man proberen te overtuigen dat hij zich moet laten screenen op baarmoederhalskanker: hoe goed het ook bedoeld is, het slaat nergens op.

Het was het geloof van Noach dat God zou doen wat Hij zei nl. de zondvloed over de aarde brengen. Geen realiteit voor de mensen die dat niet geloofden, alleen hadden ze daar niet zoveel meer aan toen de zondvloed een feit bleek. Voor de aanstaande schoonzoons van Lot was het ook geen realiteit dat Sodom en Gomorra werkelijk verwoest zouden worden. Ik kan me voorstellen dat ze daar de andere dag anders over gedacht hebben.

[blijblij]

Het was het geloof van Noach dat God zou doen wat Hij zei nl. de zondvloed over de aarde brengen. Geen realiteit voor de mensen die dat niet geloofden, alleen hadden ze daar niet zoveel meer aan toen de zondvloed een feit bleek. Voor de aanstaande schoonzoons van Lot was het ook geen realiteit dat Sodom en Gomorra werkelijk verwoest zouden worden. Ik kan me voorstellen dat ze daar de andere dag anders over gedacht hebben.

Het probleem is alleen dat voor ongelovigen (en ook sommige gelovigen) de zondvloed en de vernietiging Sodom en Gomorra geen realiteit zijn. Het is dus niet overtuigend.

[Mortlach]

Het is niet zo'n plezierig onderwerp, maar het is wel de realiteit waar geen enkel mens aan onderuit kan: zonder een waar geloof in Jezus Christus gaat een mens verloren, voor eeuwig verloren, dan gaat een mens naar de hel

Ik kan daar prima onderuit...

Maar er zijn zoveel mensen die Christus niet belijden als hun Zaligmaker. Overal waar je je bevindt, op straat, in winkels, in het openbaar vervoer etc. hoor je mensen praten over van alles en nog wat, maar het gaat zelden over het geloof in Christus. Dan denk ik, zonder een oordeel te willen vellen over deze mensen: beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn? Mensen zijn aardsgericht, en van nature is ieder mens aardsgericht. Maar een ieder die in Jezus Christus gelooft, gaat niet verloren, maar heeft het eeuwige leven (Johannes 3:16). Treffend vind ik dat Johannes hier het "niet verloren gaan" voorop stelt, ten opzichte van "het eeuwige leven hebben".

Omdat mensen zich tegenwoordig niet meer laten bangmaken met onbewijsbare bedreigingen.

Het is een groot probleem. Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen. Vinden jullie dat we in gesprekken met mensen de nadruk moeten leggen op het feit dat in Christus het eeuwige leven is, of vinden jullie juist dat we moeten benadrukken dat je buiten Christus voor eeuwig verloren gaat? Ik denk vaak dat laatste, omdat dat het meeste afschrikt en dat mensen zo meer gaan nadenken over de realiteit van de eeuwigheid.

Als iemand die toon met mij aanslaat, duurt zo'n gesprek over het algemeen bijzonder kort. Ik weiger me te laten intimideren. En ja, ik begrijp dat jij en anderen het goed bedoelen, maar voor niet-christenen is het simpelweg geen realiteit en ik laat me andermans realiteit niet opdringen, dankjewel.


Lees anders ook dit artikeltje even over de emotionele schade die dit soort verkondigingen aanricht. De geestelijke schade is gewoon realiteit, aanwijsbaar, en dat kan ik van heel dat verloren gaan en de hel niet zeggen.

[Wim2600]

Het was het geloof van Noach dat God zou doen wat Hij zei nl. de zondvloed over de aarde brengen. Geen realiteit voor de mensen die dat niet geloofden, alleen hadden ze daar niet zoveel meer aan toen de zondvloed een feit bleek. Voor de aanstaande schoonzoons van Lot was het ook geen realiteit dat Sodom en Gomorra werkelijk verwoest zouden worden. Ik kan me voorstellen dat ze daar de andere dag anders over gedacht hebben.

Daar wringt 'm net het schoentje... je haalt Noach aan, en Lot... terwijl je het even goed over Klein Duimpje en de heks van Hans en Grietje zou kunnen hebben. Voor mij zijn dat immers allemaal fictieve personages. Net zoals die zondvloed... die is volgens mij niet méér of niet minder een feit dan pakweg de terugkeer van Voldemort in Harry Potter en de Vuurbeker een feit is. En de verwoesting van Sodom en Gomorra is voor mij niet reëler dan de verwoesting van Oom Dagoberts geldpakhuis door de Zware Jongens.

Da's een beetje het probleem met gelovigen die niet-gelovigen van hun gelijk proberen te overtuigen: ze vertrekken daarvoor vanuit een boek dat voor een niet-gelovige absoluut niet dezelfde waarde of betekenis heeft die de gelovigen eraan geven.

[JHM]

En de verwoesting van Sodom en Gomorra is voor mij niet reëler dan de verwoesting van Oom Dagoberts geldpakhuis door de Zware Jongens.

Hoe kom je er bij dat de verwoesting van Sodom en Gomorra niet reel zou zijn Wim?

[Lock&Stock]

beseffen deze mensen wel waar ze aan toe zijn?

De meeste mensen kennen het verhaal van de Christelijke God en Jezus wel hoor, alleen zij geloven er simpelweg niet in. Dan kan je natuurlijk wel heel dramatisch gaan doen dat deze mensen zg. verloren zijn, maar dat heeft waarschijnlijk toch een ave-rechts effect.

Maar ik worstel met het feit wat je hieraan zou moeten doen.

Niets, laat mensen lekker in hun waarde. Ik ga jou toch ook niet proberen te overtuigen dat je geloof weggooide moeite is?

[maran]

Hoe kom je er bij dat de verwoesting van Sodom en Gomorra niet reel zou zijn Wim?

denk je echt dat er ook maar ooit iemand echt in een zoutpilaar is veranderd?
het is beeldspraak.
het wil ons iets leren.

[Lock&Stock]

En de verwoesting van Sodom en Gomorra is voor mij niet reëler dan de verwoesting van Oom Dagoberts geldpakhuis door de Zware Jongens.

Hoe kom je er bij dat de verwoesting van Sodom en Gomorra niet reel zou zijn Wim?

Ik wil niet voor Wim spreken, maar wellicht omdat er nooit bewijs voor is gevonden?

http://www.cip.nl/artikel/34139/Geen-he ... ging-Sodom

[Lock&Stock]

Oom Dagoberts geldpakhuis door de Zware Jongens.

Is dat de Zware Jongens uberhaupt weleens gelukt?

[Mortlach]

Niets, laat mensen lekker in hun waarde. Ik ga jou toch ook niet proberen te overtuigen dat je geloof weggooide moeite is?

Dat is wel een goed punt. Als jij als christen meent dat je anderen met dit soort dingen mag (of zelfs moet) opzadelen, dan moet je ook accepteren dan anderen dat ook bij jou mogen doen. Hoe ga je daar dan mee om? Jij hoopt dat anderen naar jou luisteren, maar ben jij ook bereid met evenveel oprechtheid naar die anderen te luisteren?