Joepjoep schreef:In hoeverre kan een mening kwetsend zijn? En in hoeverre moet het gezegd worden? Ik was bijvoorbeeld altijd van mening dat Jezus het licht was en dat Mohammed een slechterik was, puur omdat ik er van huis uit mee geindoctrineerd werd. Maar ik heb altijd Moslims in mijn klas gehad, en Moslims als buren, en heb ik ook nooit gesproken over Mohammed in hun aanwezigheid, maar ook niet als de gesprek met mij erover werd gelokt. Omdat ik van mezelf wel altijd heb gehad dat als het onderwerp kwetsend zou zijn ik het bij mezelf zou houden. Maar ik heb het wel altijd gehad over Jezus en hoe geweldig hij is. Omdat dat dat niemand kan kwetsen...
Je zou verbaasd staan over wat mensen allemaal als kwetsend ervaren...
Nou, hier ben ik wel sceptisch over, ik bedoel noem een voorbeeld van een mening die je hebt die mensen kan kwetsen, en je het perse MOET zeggen? Ik kan er geen enkel vinden..
...
Zoals ik hierboven zei, geef me 1 enkele voorbeeld, want ik kan er niet op komen.
Stel, ik zit in de politiek en fundamentalistiche christenen hebben een dusdanige meerderheid dat ze elke wet kunnen doordrukken. En nu willen ze een wet doorvoeren die onderwijs over evolutie verbiedt en jonge-aardecreationisme als enige wettelijk toegestane alternatief invoeren op alle onderwijsniveau's inclusief WO.
Ik, als oppositielid, kan dan zeggen dat ik meen dat je alleen in een 6000-jaar oude aarde kunt geloven als je oogkleppen ophebt die tot aan de horizon reiken, dat je alleen kunt geloven dat evolutie NIET waar is, als je er totaal niets vanaf weet en enkel religieus gemotiveerd handelt in de zorgvuldige selectie van feiten die je wenst te erkennen of te negeren. Dat die wet niet alleen dom, maar ronduit schadelijk is voor het land.
Ik heb zo'n vermoeden dat er daardoor wel wat mensen zich gekwetst zouden voelen.
