Willem3210 schreef:Ik keek vandaag een video waarin het beste argument om niet te geloven werd genoemd. Het gaat als volgt:
God is goed
God is almachtig
Omdat er veel lijden in de wereld is kan deze God niet bestaan, Hij kan immers ingrijpen omdat Hij almachtig is. Hij is dus of niet almachtig of Hij is niet goed.
Christenen zouden als tegenargument gebruiken dat de mens een vrije wil heeft gekregen en heeft het verkeerde gekozen en daarom is er plek voor het lijden. Als tegenargument wordt vervolgens weer gebruikt dat niet alles door de vrije wil komt, zo komt er ook veel lijden vanuit de natuur.
Ik verneem graag van jullie hoe ik deze argumenten kan weerleggen!
Het vreemde van geloven is dat het helemaal geen argumenten tegen geloven hoeft te weerleggen.
In het debat over de rationaliteit van geloven is de volgende vraag al meermalen aan gelovigen gesteld: " wat zou er voor nodig zijn om jou ervan te overtuigen dat je niet zou moeten geloven?". Degene die deze vraag stelt irriteert zich er aan, dat een gelovige daar niet op in gaat. Kennelijk wil een gelovige zich niet in het debat verdiepen en gaat hij op geen enkel argument in. Uiteindelijk krijgt de vraagsteller de indruk dat een gelovige tegen elke prijs, ook al zijn er duizend valide argumenten tegen geloven, toch zijn geloof niet wil opgeven.
Ik snap die irritatie wel. Maar ik snap de gelovige ook wel. Er is immers geen enkel bewijs voor de waarheid van zijn geloofsvoorstelling. Eeuwigheid, God, openbaring, het zijn allemaal pijlers van het geloof, maar stuk voor stuk is de werkelijkheid ervan nooit aangetoond. Dus als iemand vraagt: "in welk geval zou jij je geloof opgeven?" dan reageert de gelovige natuurlijk: "in geen enkel geval, want ik weet heus wel dat ik tot een God bid die ik niet zie. Maar ik geloof niettemin dat Hij mij hoort".
De conclusie moet volgens mij zijn dat een gelovige gelooft omdat hij wil geloven. Met geen tien paarden en geen duizend argumenten of gebreken aan bewijs is hij van dit verlangen, deze wil af te helpen.
Ik geloof, omdat ik wil geloven. Basta. Dat is de taal en het argument van de gelovige. En hij kan zijn bronnen, bijvoorbeeld de Bijbel, daarbij gebruiken: 'zalig die niet gezien en toch geloofd heeft' of 'wat geen oog heeft gezien, wat geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgeklommen'.
Waarom wil een mens geloven? Omdat dat de enige manier is om het leven en de dood te kunnen verklaren. Het geheim van het bestaan (het geheim dat er überhaupt iets bestaat) is nog nooit opgelost. Die enorme leegte aan zin, doel, betekenis en klaarheid leidt zeer noodzakelijk en onvermijdelijk tot aannames die weliswaar oncontroleerbaar maar toch ook heel aangenaam en kloppend zijn. Zo ontstaat religie. Zo ontstaat geloof. Zo ontstaan godsvoorstellingen.
Er moet een antwoord komen. Dat is de diepste wens van de mens (een ijzersterke wil). Met de geloofsinhoud wordt dat antwoord geformuleerd. Het antwoord is er. Als dat antwoord er eenmaal is wordt het gekoesterd en uitgebouwd. Mensen vertellen het aan hun kinderen. Het antwoord wordt in de vorm van verhalen steeds uitgebreider en sterker. Men gaat zich steeds verder verplaatsen in de werkelijkheid van dit antwoord. Het antwoord wordt tot een compleet antwoord. Alles wordt er mee verklaard. Het wordt een volksgeloof, een religie, een wereldgodsdienst. Het krijgt een enorme impact en een werkelijk bestaansrecht. Miljoenen leven en sterven met dit antwoord. En het wordt tegen elke prijs vastgehouden: het is de wil om dit antwoord te geloven. Omdat er geen beter alternatief is!
We zien geen God. Toch leidt de ondraaglijke onwetendheid over de aard van de werkelijkheid tot de voorstelling van God. Er moet wel een God zijn, anders is de werkelijkheid een peilloos niets. Daarom is God onopgeefbaar geworden. En de wil om te geloven ook.
Argumenten hebben geen zin meer. Die argumenten verhelpen het existentiële gemis namelijk niet. Want al die prachtige debatten over de onbewijsbaarheid van God gaan voorbij aan het nut van God: Zijn bestaan troost ons. Zonder die troost zijn wij de ongelukkigste van alle mensen: zonder God en zonder hoop in de wereld. De wil om te geloven heeft dus direct betrekking op ons geluk, op onze zaligheid (om het Bijbels te zeggen).
gravo