Vroeger hoorde je in de kerk nog wel eens de term 'boezemzonde'. Misschien nog wel maar veel minder. Ik denk echter dat het fenomeen niet uitgestorven is. Herken jij dat, hoe ga je er mee om of 'wandel je fluitend in de vrijheid van de kinderen van God'. Ik werd er bij bepaald door dat ik daar een stukje over las van Dirk van Genderen.
‘Here God, ik belijd mijn zonde, dit was de laatste keer, ik zal het nooit meer doen. Help me.’ Toch gaat het een week later weer mis. Opnieuw val je in diezelfde zonde. En weer ga je vol schaamte naar de Here toe. ‘O Here, wees me genadig, vergeef mijn zonde’. Hoe kom je er ooit vanaf? Je vindt jezelf zo slecht. Is er overwinning mogelijk? De Bijbel spreekt daar immers over, maar in je eigen leven merk je er niets van.
Sommigen zullen zich hebben neergelegd bij het feit dat ze telkens weer onderuit gaan in de strijd tegen een specifieke zonde. Anderen blijven strijden, maar zijn de wanhoop nabij. Ze schamen zich, voor hun omgeving en het meest nog wel voor de Here. Heb jij er last van? Praat je er met anderen over? Is er overwinning mogelijk en hoe dan?