Leven volgens de scheppingsordening

[Janvanverweg]

Kan iemand dan eens voorbeeld geven over hoe dat werkt in zo'n huwelijk, waarin de man het hoofd is? Kan iemand een concrete situatie noemen, waar die rol van de man echt tot zijn recht komt?

he, ik dacht dat ik dat al aardig gedaan had.

of... discrimineer je en tellen mannen niet mee in deze

maar goed een concreet voorbeeld

jaren geleden was vrouwlief overwerkt, fulltime werk, fultime studie, lesgeven aan kinderen, koken en geen tijd voor hobbies.
het enige waar ze kon verminderen was het leten vallen van de kokerij. maar dat wilde ze niet laten vallen omdat ze koken leuk vindt.
toch doorgezet en een kokkin in dienst genomen. na een paar weken was ze ontstressd. de druk van het moeten koken was eraf. daarna kookte ze als ze er de tijd voor had en daardoor met meer plezier.

ander voorbeeld: ik wilde snel na ons trouwen overzees. vrouwlief wist dit, maar wilde liever meerdere kinderen in Nederland krijgen voordat ze overzees zou gaan. (vanwege band met familie). voor gaan en uitstellen waren sterke argumenten, die moeilijk te combineren waren. we kwamen er niet uit, dus koos ik om uit te stellen. huwelijk eerst daarna de rest. met de negatieve gevolgen van de uitstel worden we nog dagelijks geconfronteerd. toch zou ik zo weer voor vrouwlief kiezen.

[ajl]

Als mens zijn man en vrouw gelijkwaardig. Voorbeeldje: Een generaal is in rang hoger dan een luiternant maar dat is alleen verschil in positie, als mens is de één niets meer dan de ander.

Een generaal beslist op bepaalde momenten of zijn ondergeschikten het er nu mee eens zijn of niet. Kortom , niet gelijkwaardig.

Met andere woorden: volgens jullie zijn man en vrouw als mens gelijk, maar de man is en blijft het hoofd. En dus klopt 'gelijkwaardig' helemaal niet. Man en vrouw zijn in die visie niet gelijkwaardig aan elkaar. Schrijf dan: "man en vrouw zijn als mens gelijkwaardig, maar in andere opzichten is de man de baas/het hoofd/meerderwaardig".

Brrr. Daar krijg ik echt de rillingen van, van zo'n visie.

Helemaal mee eens.

Ik begrijp ook nog steeds niet hoe het werkt. Tot op heden ben ik er ook nog steeds niet van overtuigd dat zo'n relatie gelijkwaardig is. Als het puntje bij het paaltje komt, zal het Hoofd de keuze moeten maken volgens jullie visie en de vrouw zal zich daarin moeten schikken.

@ ajl en anderen: wees niet bezorgd; vrouwlief weet wat ze waard is en laat dat weten ook
meestal komen we er samen uit, gewoon omdat we op een lijn zitten. maar als een moment van kiezen aanbreekt en we zijn er niet uit dan kiest ze ervoor om de keus aan mij te laten. en dat nadat ze jaren lang als vrijgezel op haarzelf gewoont had.

ennuh AJL in het huwelijk ben je geen individu meer; je bent samen een! door voor jezelf te kiezen kies je tegen je huwelijk. in het huwelijk geef je jezelf op om het vervolgens van de ander mooier terug te krijgen. we zijn allebei meer onszelf geworden omdat we ons aan de ander gegeven hebben. (daar is zo'n leuk bijbels spreekwoord over; iets over hebben houden weggeven en kwijtraken )

Ik ben gelukkig nog steeds een individu tijdens ons huwelijk met mijn eigen visie en eigen inbreng en deels eigen leven door werk en vrienden. Dat betekent niet dat wij langs elkaar leven, maar nog steeds samen leven. Wij vullen elkaar heel goed aan en versterken elkaar hierin ook, maar dat neemt niet weg dat wij bij tijd en wijle ook behoorlijk kunnen botsen.

[Galateia]

Nee, juist mannen kunnen dat misschien uitleggen. Ik heb van jou geen concreet voorbeeld gelezen, eigenlijk. Ja, iets over wanneer er geen keuze gemaakt kan worden. Maar kun je eens een concrete situatie schetsen, waarin jij als man je 'als man/hoofd' gedraagt?

[ajl]

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar duidelijke voorbeelden waar de stem van de man het overwicht heeft.

[Janvanverweg]

tijdens de laatste bijdrages was ik aan het wijzigen door voorbeelden toe te voegen.

[Galateia]

Maar die lees ik nergens terug?

[schelpje3]

Kan iemand dan eens voorbeeld geven over hoe dat werkt in zo'n huwelijk, waarin de man het hoofd is? Kan iemand een concrete situatie noemen, waar die rol van de man echt tot zijn recht komt?

Als er bijv in de kerkelijke gemeente gestemd moet worden. In veel rechts reform gemeenten mogen vrouwen nog niet meestemmen.
Ook kunnen zij geen diaken/ouderling worden. Dan heb je duidelijk een verschil tussen de man en de vrouw.
Buiten het kerkelijk leven kom je het soms nog tegen als je bijv een offerte laat maken, dan staat er op de enveloppe: de heer...... ipv de heer en mevrouw of familie.
Op een en/of rekening staat vaak de man als eerste genoemd.
Bij ons toevallig niet, omdat ik die girorekening al had en mijn man erbij kwam als mederekeninghouder.
Tja en ik stam nog uit een andere tijd dat kinderen automatisch de achternaam van hun vader kregen.
Nu kun je kiezen.
Ook als je ging trouwen werd je mevrouw ...... de naam van je man, al noemden sommige vrouwen zich niet zo.

[schelpje3]

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar duidelijke voorbeelden waar de stem van de man het overwicht heeft.

Toen wij een hypotheek gingen afsluiten, zag ik dat eigenlijk niet zo zitten, vond het doodeng.
Mijn man heeft toen duidelijk de beslissing genomen. We doen het.
Maar dat heeft meer met karakterverschil te maken dan met echt man/vrouw.
Want 3 jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt om te gaan verbouwen, daar zag mijn man nu weer tegenop.

[ajl]

[

jaren geleden was vrouwlief overwerkt, fulltime werk, fultime studie, lesgeven aan kinderen, koken en geen tijd voor hobbies.
het enige waar ze kon verminderen was het leten vallen van de kokerij. maar dat wilde ze niet laten vallen omdat ze koken leuk vindt.
toch doorgezet en een kokkin in dienst genomen. na een paar weken was ze ontstressd. de druk van het moeten koken was eraf. daarna kookte ze als ze er de tijd voor had en daardoor met meer plezier.

ander voorbeeld: ik wilde snel na ons trouwen overzees. vrouwlief wist dit, maar wilde liever meerdere kinderen in Nederland krijgen voordat ze overzees zou gaan. (vanwege band met familie). voor gaan en uitstellen waren sterke argumenten, die moeilijk te combineren waren. we kwamen er niet uit, dus koos ik om uit te stellen. huwelijk eerst daarna de rest. met de negatieve gevolgen van de uitstel worden we nog dagelijks geconfronteerd. toch zou ik zo weer voor vrouwlief kiezen.

Ehm het eerste voorbeeld vind ik eigenlijk meer iets van elkaar ontlasten. Na mijn bevallingen springt mijn man ook meer bij als hij ziet dat ik het even niet meer trek. Het tweede voorbeeld vind ik eigenlijk gewoon iets waar je uiteindelijk samen uitgekomen bent. Of zie ik het nu verkeerd ?

Toen wij een hypotheek gingen afsluiten, zag ik dat eigenlijk niet zo zitten, vond het doodeng.
Mijn man heeft toen duidelijk de beslissing genomen. We doen het.
Maar dat heeft meer met karakterverschil te maken dan met echt man/vrouw.
Want 3 jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt om te gaan verbouwen, daar zag mijn man nu weer tegenop.

Maar je moet toch samen tekenen voor de hypotheek? Dan stem je er toch samen mee in?

[Galateia]

Ik vind de voorbeelden die Jan geeft ook helemaal niet sterk. Dat klinkt als heel normaal allemaal. Daarin was jij geen hoofd van het gezin, je hebt je gewoon als echtgenoot gedragen.

Dat van schelpje3 over die hypotheek: dan teken je toch niet? Hypotheken zijn toch zeer belangrijke zaken. Als wij er bij belangrijke dingen niet uit komen, dan doen we het niet. We moeten het er allebei mee eens zijn, anders gaat het niet door. We luisteren naar elkaars argumenten en zorgen en als we de ander niet kunnen overtuigen of zorgen weg kunnen nemen, dan gaan het hele gebeuren niet door.

[1a2b3c]

Je hebt gewoon allebei je eigen plaats gekregen van God.
Hoofd zijn betekent niet dat je meer waard bent alleen maar dat je meer verantwoording hebt.
Gelijkwaardig als mens met ieder z'n eigen taak, en die taken zijn verschillend en de ene taak is niet meer waard dan de andere. Dat maken wij ervan omdat we zelf 'hoofd zijn' als meer zien.
God is hoofd van Christus en je wilt toch niet zeggen dat Christus minder waard is dan de Vader? 1Kor.11:3 Maar ik wil dat u weet dat Christus het hoofd is van iedere man en de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.

Man en vrouw moeten allebei in de eerste plaats God dienen, en Hij heeft nu eenmaal gezegd dat de man het hoofd is en daarom is het zo.
Als je man je iets wilt laten doen tegen Gods Woord in hoef, nee mag je niet naar hem luisteren.

[Galateia]

Dat zijn allemaal mooie woorden 1a2b3c, maar die zeggen me niet zoveel. Ik vraag me gewoon af, hoe dat dan werkt, wanneer je als man en vrouw zo met elkaar leeft, dat de stem van de man zwaarwegender is. Die hele achterliggende redenering en gedachte, die kan ik wel volgen (maar ik zou er nooit naar kunnen leven).

[schelpje3]

Als ik het echt niet had zien zitten, had ik niet getekend hoor ! Maar soms moet je elkaar even een duwtje geven.
Vandaar dat ik zei dat het niet zozeer te maken had met man/vrouw, maar verschil van karakter.
Ik denk dat in de moderne gezinnen er niet echt een hoofd meer is. Zeker als de man meegaand is en de vrouw dominanter is.
Mijn moeder schikte zich naar de wensen van mijn vader, dat doe ik niet als ik er geen zin in heb.
Anderzijds dwing ik mijn man niet mijn zienswijze over te nemen. Als hij naar iets toe wil en ik heb daar beslist geen zin in, spoor ik hem aan om gewoon te gaan en zeker niet voor mij thuis te blijven.
Ik zie wel eens bij echtparen dat ze aan elkaar vragen: vind jij het goed dat ik een daagje naar mijn ouders ga ? Of ik wil een avondje met een vriendin uit, mag dat ?
Zulke vragen stel ik niet Ik deel het meestal mee

[ajl]

Ik vind de voorbeelden die Jan geeft ook helemaal niet sterk. Dat klinkt als heel normaal allemaal. Daarin was jij geen hoofd van het gezin, je hebt je gewoon als echtgenoot gedragen.

Dat van schelpje3 over die hypotheek: dan teken je toch niet? Hypotheken zijn toch zeer belangrijke zaken. Als wij er bij belangrijke dingen niet uit komen, dan doen we het niet. We moeten het er allebei mee eens zijn, anders gaat het niet door. We luisteren naar elkaars argumenten en zorgen en als we de ander niet kunnen overtuigen of zorgen weg kunnen nemen, dan gaan het hele gebeuren niet door.

Hier idem. Belangrijke financiële beslissingen nemen wij samen. Als de een het er niet mee eens is, gaat het feest gewoon niet door.

Nu zijn wij ( waarschijnlijk heel onbijbels) ook nog op huwelijkse voorwaarden getrouwd en beide ouders hebben een testament dat de 'koude'kant niet erft. verder doen wij weinig met onze huwelijkse voorwaarden, omdat in feite alles op 1 hoop gaat.

Je hebt gewoon allebei je eigen plaats gekregen van God.
Hoofd zijn betekent niet dat je meer waard bent alleen maar dat je meer verantwoording hebt.
Gelijkwaardig als mens met ieder z'n eigen taak, en die taken zijn verschillend en de ene taak is niet meer waard dan de andere. Dat maken wij ervan omdat we zelf 'hoofd zijn' als meer zien.
God is hoofd van Christus en je wilt toch niet zeggen dat Christus minder waard is dan de Vader? 1Kor.11:3 Maar ik wil dat u weet dat Christus het hoofd is van iedere man en de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.
.

Ik vraag mij af of je nog wel kan stellen dat een man en vrouw ieder een eigen taak hebben. Tegenwoordig moeten mestal beiden werken om rond te komen. Dus dat betekent ook dat de andere taken, huishouden, boodschappen, opvoeden van kinderen ook door beiden gedaan worden, naar gelang van de talenten en keuzes die elk stel maakt.

[meribel]

dat is ook een kwestie van omgaan met je talenten. Ik ken stellen waar de vrouw duidelijk de beslissingen neemt ( en gelukkig maar anders zou er nooit wat besloten worden ) en stellen waar de man dat doet ( omdat het weer meer in zijn karakter ligt ) . Zo is het heel mooi te zien hoe man en vrouw elkaar kunnen aanvullen in waar ze goed in zijn. Die van mij is niet zo van contacten leggen, hij is blij dat ik dat doe. Dat kan overkomen alsof ik de broek aan heb thuis, maar dat is niet zo, en dat weten wij onderling. ( we hebben gewoon allebei een broek aan.. )

Paulus zegt: 22 Vrouwen, erken het gezag van uw man als dat van de Heer, 23 want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, het lichaam dat hij gered heeft.

Hoe gaat de kerk om met Christus? Zo probeer ik om te gaan met mijn man: ik begrijp hem niet altijd ( hij komt nu eenmaal van mars en ik van venus ) maar probeer me in hem in te leven, te snappen wat hem beweegt, te volgen en vooral van hem te houden. lijkt erg hoe we als gemeente daar ook altijd tekort in schieten..

Paulus zegt: 5 Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad
Nou , doe mij dan maar de eerste opdracht...( geintje hoor ) , hoe heeft Christus de kerk liefgehad? Hij was bereidt te sterven.........ga daar maar eens aan staan mannen...ipv klagen dat ik weer eens ongesteld moet worden. Ondanks dat de kerk moppert ( en dat doen ze vaak ) blijft Christus ons liefhebben.

Ik denk zelf, dat Paulus zijn gelijkenis iets is waarbij alles draait om liefde denk ik.


maar dit is maar mijn visie hoor..