hoe werkt dat? beroepen en bedanken

[Janvanverweg]

ik snuffelde wat rond en vond het topic beroepingswerk...
ik voelde me een oelewapper omdat ik wel snap waar het omgaat, het aanstellen van dominees in gemeenten, maar geen weet heb van de procedure.
hoe wordt er b.v. beroepen, waarom kan er bedankt worden.
van de kerk van mijn ouders weet ik dat er een beroepings commisie was die predikanten voor spreekbeurten uitndigden of naar een predikant in zijn eigen gemeente gingen luisteren. maar deze informatie is wel wat magertjes.

ik begrijp dat elk kerkgenootschap voorwaarden heeft voor het predikantschap en daar gaat het ws in het beroepen dus niet om.
maar een vraag die, uit ontwetendheid, bij me op komt is 'kan een kerk de predikant van een andere kerk beroepen en hem zo 'stelen'??

[boer]

ik snuffelde wat rond en vond het topic beroepingswerk...
ik voelde me een oelewapper omdat ik wel snap waar het omgaat, het aanstellen van dominees in gemeenten, maar geen weet heb van de procedure.
hoe wordt er b.v. beroepen, waarom kan er bedankt worden.
van de kerk van mijn ouders weet ik dat er een beroepings commisie was die predikanten voor spreekbeurten uitndigden of naar een predikant in zijn eigen gemeente gingen luisteren. maar deze informatie is wel wat magertjes.

ik begrijp dat elk kerkgenootschap voorwaarden heeft voor het predikantschap en daar gaat het ws in het beroepen dus niet om.
maar een vraag die, uit ontwetendheid, bij me op komt is 'kan een kerk de predikant van een andere kerk beroepen en hem zo 'stelen'??

Ik heb me ook altijd verwonderd over deze niet zo bevindelijke gang van zaken.

[Janvanverweg]

het is me hier niet te doen om kritiek uit te oefenen, mar om wijzer te worden

[Petra777]

Bijna elke predikant die beroepen wordt staat al in een gemeente. Tenzij het een net afgestudeerde is natuurlijk. Meestal, tenminste in mijn kerkgenootschap, is het zo dat een predikant pas weer beroepen kan worden als hij ergens een jaar of vijf staat.

[mw]

Wanneer er een vacature ontstaat in een gemeente gaat de kerkenraad (of zij geven de beroepingcommissie de opdracht) op zoek naar een geschikte dominee (uiteraard onder biddend opzien).
Wanneer deze gevonden is, wordt hij vaak een keer uitgenodigd om een keer te komen preken. Daarna wordt deze 2x voorgesteld aan de gemeente.( de kerkenraad kan ook een tweetal voorstellen) Dan stemt de gemeente erover.
Wanneer de dominee een bepaald aantal stemmen krijgt, dan ontvangt hij het beroep. Vanaf dat moment krijgt de dominee 3 weken de tijd (kandidaten 6 weken) om er achter te komen of zijn weg naar de gemeente gaat. In die 3 weken ontvangt hij de beroepingsbrief en is er vaak een ontmoeting met de kerkenraad van de roepende gemeente. Deze 3 weken zijn dus vooral bedoeld om veel contact te hebben met God over Zijn weg met de predikant. Na 3 weken laat de predikant weten of hij het beroep aanneemt of toch heeft moeten bedanken. Als hij bedankt, schrijft hij vaak nog een brief met uitleg.

Bij ons (CGK) is het zo dat een dominee na 4 jaar weer beroepen mag worden. 3 jaar mag/ kan ook, maar zeer ongebruikelijk.

[schelpje3]

Jan: als het goed is, moet het geen mensenwerk zijn, maar een roeping van Godswege. Maar helaas, zo werkt dat vaak niet. Meestal gaan jongere predikanten van een kleinere naar een grotere gemeente. Ook kunnen sommige nogal wat noten op hun zang hebben, dus niets menselijks is ook bij hen niet vreemd
Er zijn predikanten die om de haverklap een beroep krijgen.
Ik meen dat in de cgk een beroep na 3 jaar uitgebracht kan worden hoor.
Hoe het precies in andere kerken is weet ik niet, maar er is overal een minimumtermijn. Max eigenlijk niet.
Er zijn gemeentes die jaaaaren ongewild herderloos zijn. Die staan dan zeker als moeilijk te boek.
Er is zelfs een kerk op Tholen, die nog nooit een dominee gehad hebben, toch bloeit de gemeente !
Dus ik bedoel maar, het hangt niet alleen van een dominee af !

[mw]

Jan: als het goed is, moet het geen mensenwerk zijn, maar een roeping van Godswege. Maar helaas, zo werkt dat vaak niet. Meestal gaan jongere predikanten van een kleinere naar een grotere gemeente. Ook kunnen sommige nogal wat noten op hun zang hebben, dus niets menselijks is ook bij hen niet vreemd

Dat er ook bij predikanten niets menselijk hun vreemd is, is uiteraard waar. Ze zijn net zoals jij en ik mensen...
Maar verder vind ik dit een hele gewaagde uitspraak. Ook wij kijken niet in het hart van de predikant als ze een beroep naar een grote(re) gemeente aannemen...
Pas toch a.u.b. op het zulke uitspraken!

In het RD is momenteel een serie gaande over gemeenten die lange tijd vacant zijn/waren.

[meribel]

aanvulling op mw: zij schrijft een dominee krijgt een beroep en aanvaard of bedankt. Maar het is ook wel vaak zo dat een dominee meerdere beroepen tegelijk krijgt.

[Petra777]

en tegenwoordig zijn er ook gemeentes die een advertentie met vacature plaatsen,
waarop een dominee kan solliciteren....

[TheKeimpe]

In de GerGem is de procedure als volgt:

Wanneer de gemeente vacant is stelt de kerkenraad twee predikanten (of kandidaten) op tweetal. De manslidmatenvergadering stemt vervolgens welke van de twee beroepen wordt. Een predikant kan alleen op tweetal geplaatst worden als:
- Hij minstens 3 jaar in zijn huidige gemeente staat
- Hij niet als laatste beroepen is en bedankt heeft.

Na het uitbrengen van het beroep heeft de predikant 3 weken om te beslissen.
Een kandidaat (iemand die net van de opleiding afkomt en voor het eerst beroepbaar is) heeft naar ik meen 6 weken de tijd om te beslissen.

[jaapo]

Ja, hoe werkt dat? Heel vaak werkt het heel vervreemdend. De geur van oonoprechtheid hangt eromheen. Het wordt lastig, als je bedankt als predikant, om dat met redenen te omkleden. Gewoon praktische zaken als de school van de kinderen, of de gezondheid van de partner, of het aangeboden huis is echt niet geschikt, mogen in veel gemeentes niet genoemd worden, het is immers de Heer (Heere) die je roept. Het komt ook voor, dat predikanten een beroep aannemen en erbij zeggen, dat de Here heeft besloten, dat zijn weg hierheen moest voeren en binnen een jaar of 2 breken er grote conflicten uit. Ook opmerkingen uit de gemeente, als een dominee bedankt heeft, dat hij het wel om materialistische redenen gedaan zal hebben, zijn kwetsend en onheilig. Wie durft een mening te hebben over al of niet persoonlijke worstelingen met God, of je het doen moet of niet? Nee, geef mij maar gewoon een nuchtere, zakelijke beroepingscommissie of een sollicitatie, die tot een voordracht leidt en dan van BEIDE kanten op een nuchtere manier kijken of het wat kan worden. Uiteindelijk laat je het maar aan de Heilige Geest over, hoe het dubbeltje rolt. Uit mijn posting of de andere moge blijken, dat het in diverse gemeenten heel verschillend toegaat. De al gegeven voorlichting aan de vraagsteller is lang niet volledig. En het stemmen (alleen de mannen stemmen!) over een tweetal komt alleen voor bij een paar kleine rechtzinnige kerken. Hebben die tweetallen dan bij voorbaat al een toezegging gedaan? Weet ik eigenlijk ook niet. Ik kom uit een andere hoek, waar (foei!) ook vrouwelijke of homoseksuele predikanten beroepen worden en daar voel ik me zeer wel bij.

[pannenkoek]

Ja, hoe werkt dat? Heel vaak werkt het heel vervreemdend. De geur van oonoprechtheid hangt eromheen. Het wordt lastig, als je bedankt als predikant, om dat met redenen te omkleden. Gewoon praktische zaken als de school van de kinderen, of de gezondheid van de partner, of het aangeboden huis is echt niet geschikt, mogen in veel gemeentes niet genoemd worden, het is immers de Heer (Heere) die je roept. Het komt ook voor, dat predikanten een beroep aannemen en erbij zeggen, dat de Here heeft besloten, dat zijn weg hierheen moest voeren en binnen een jaar of 2 breken er grote conflicten uit. Ook opmerkingen uit de gemeente, als een dominee bedankt heeft, dat hij het wel om materialistische redenen gedaan zal hebben, zijn kwetsend en onheilig. Wie durft een mening te hebben over al of niet persoonlijke worstelingen met God, of je het doen moet of niet? Nee, geef mij maar gewoon een nuchtere, zakelijke beroepingscommissie of een sollicitatie, die tot een voordracht leidt en dan van BEIDE kanten op een nuchtere manier kijken of het wat kan worden. Uiteindelijk laat je het maar aan de Heilige Geest over, hoe het dubbeltje rolt. Uit mijn posting of de andere moge blijken, dat het in diverse gemeenten heel verschillend toegaat. De al gegeven voorlichting aan de vraagsteller is lang niet volledig. En het stemmen (alleen de mannen stemmen!) over een tweetal komt alleen voor bij een paar kleine rechtzinnige kerken. Hebben die tweetallen dan bij voorbaat al een toezegging gedaan? Weet ik eigenlijk ook niet. Ik kom uit een andere hoek, waar (foei!) ook vrouwelijke of homoseksuele predikanten beroepen worden en daar voel ik me zeer wel bij.

Nee, als het goed is weten ze niet dat ze op tweetal staan. Of ze moeten ook lid zijn van refoweb

[schelpje3]

Dat er ook bij predikanten niets menselijk hun vreemd is, is uiteraard waar. Ze zijn net zoals jij en ik mensen...
Maar verder vind ik dit een hele gewaagde uitspraak. Ook wij kijken niet in het hart van de predikant als ze een beroep naar een grote(re) gemeente aannemen...
Pas toch a.u.b. op het zulke uitspraken!

In het RD is momenteel een serie gaande over gemeenten die lange tijd vacant zijn/waren.

Ik zette er een knipoog bij !
Ik heb juist alle begrip als een predikant toch meent af te moeten zeggen, omdat de gemeente te groot en ingewikkeld is en zijn persoonlijke situatie er niet naar is. Hij wordt wel geroepen en als het goed is is het een gebedszaak, maar hij heeft ook een verantwoording naar zijn gezin en huidige gemeente.
En als het moet, zal de Heere zorgen dat hij daar komt, met of zonder "tegenzin".

[Petra777]

en er zijn ook dominees die er heel zorgvuldig mee omgaan, zo ken ik er één die expres de pastorie niet wilde zien, omdat hij bang was dat het zijn besluit zou beinvloeden.

Ook wel gehoord van een dominee die voor een beroep bedankte en daar op terug moest komen omdat God wel wilde dat hij ging..

[schelpje3]

en er zijn ook dominees die er heel zorgvuldig mee omgaan, zo ken ik er één die expres de pastorie niet wilde zien, omdat hij bang was dat het zijn besluit zou beinvloeden.

Ook wel gehoord van een dominee die voor een beroep bedankte en daar op terug moest komen omdat God wel wilde dat hij ging..

Jazeker, hoor ook wel eens dat een dominee een flinke stap terug moet doen, idd. Kleine pastorie, lager traktement, minder prettige woonomgeving.
Allemaal geen leuke dingen, maar toch niet zo dat hij zich erdoor liet tegenhouden.
Lijkt me soms moeilijk voor een echtgenote. Dan hoop je misschien stiekem dat je man ervoor bedankt, omdat je echt niet naar die woonplaats wilt, of een lelijke pastorie krijgt, het is soms echt inleveren denk ik.