Nadat de doop een verbondsdoop geworden was omdat elk kind van gelovige ouders er toch immers bijhoort. (waarom met er dan gedoopt worden, is dat een voorwaarde dan?? Het tuintje?)
Blijkt nu dat de belijdenis ook van betekenis verandert is. Waar ooit (en in vele gevallen ook nu nog) de belijdenis een geloofs bevestiging was, is het vaak verworden met lid worden van de club. Te vergelijken met een inwijdings ceremonie van een studentenvereniging. Of het aanklikken van ‘I accept’ na het instaleren van een nieuw programma. (wie leest die lap tekst eerst?)
Het tweede fragment lijkt mooi, al op 12 jaar mag het geloof beleren worden. Het addertje is de onbeschreven tweede fase: het echte belijdenis doen.
Als het geloof beleden wordt dan is dat belijdenis! Alles wat daar boven op komt is teveel!
Hier de fragmenten:
Uit het antwoord bij ‘Belijdenis des geloofs en doop’
Bij de afgescheiden kerken is het afleggen van belijdenis des geloofs een voorwaarde om een kind te mogen laten dopen. Meestal wordt de belijdenis des geloofs dan gezien als een zaak van ja-zeggen tegen de leer van de kerk/Gods Woord, zonder dat degene die belijdenis aflegt, daarmee ook belijdt persoonlijk en van harte de Heere te kennen. Dan gaat het dus om het belijden van een historisch geloof.
Uit : http://www.nd.nl/artikelen/2011/maart/2 ... ofsgesprek
Dat het momen van belijdenis doen, moet blijven, stond ook voor de anderen vast. Het uitspreken van de belijdenis een bewust moment van ja-zeggen tegen God. Daarnaast commiteer je je aan God en de gemeente. ‘Je zegt dat je bereid bent te getuigen van de Here Jezus en je spreekt je trouw aan Hem uit. Je neemt ook je verantwoordelijkheid voor de dienst in de gemeente’, zei dr. Jos de Kock, universitair docent aan de Protestantse Theologische Universiteit.
Een opvallend catechese-initiatief presenteerde ds. Hans Schaap van de kleine protestantse gemeente in Nigtevecht. Twee jaar geleden werd gefaseerd belijden ingevoerd. Na een jaar catechese en een gesprek, kunnen twaalfjarigen een persoonlijke geloofsbelijdenis doen in de kerk. Daarna mogen ze aan het avondmaal gaan. Of jongeren vanaf hun achttiende de tweede fase doen – de ‘echte’ belijdenis – daar is nog geen ervaring mee. ‘Maar het wordt door jongeren zelf als bijzonder moment ervaren’, aldus Schaap.
Uit het ‘Refoschool in De Valk?’ topic
Jantjes schreef:Het argument dat: ‘de kinderen niet in het verbond komen door de doop’ is de leer van de Gereformeerde Gemeente. De kinderen zijn daardoor geen schaapjes van de goede Herder. Het typische of uitzonderlijke hierin is dat de ouders van de Gereformeerde Gemeente wel allen de kinderen laten dopen maar dat niet allen aan het avondmaal gaan.
Mijn mening en de Bijbelse is dat je je kinderen niet kan laten dopen als je niet deel neemt aan het avondmaal.
De oplossende uitvinding voor dit probleem vind zich in een dogma van de Ger.Gem. dat de kinderen na hun doop op de erven (tuin van een huis en niet in het huis) van het verbond komen en niet in het verbond door hun ouders.
Het is in elk geval niet zo dat sinds de jaren 60 van de vorige eeuw honderdduizenden mensen de kerk vaarwel hebben gezegd omdat ze de "verbondsgedachte" niet meer begrepen. Integendeel, dat kwam door het verlichtingsdenken dat sinds die jaren is doorgebroken en zijn duizenden heeft verslagen.