Getuigen of overtuigen?

[JeeWee]

Een van de redenen waarom buitenkerkelijken zo in het verweer komen tegen kerkmensen die gaan evangelisren, is dat men met een vet superieuriteitsgevoel wel even gaat vertellen hoe het werkt in Gods Koninkrijk. We doen dat dat ook even in een vaste refostijl en taal. En dan ben je ze kwijt...

Is het niet meer zo dat je tijd e wijze zoekt en veel meer uitstraalt wat jou in beweging zet.
Is het 'dwing z om in te gaan' of verwijs je naar het Heil dat in Christus Jezus is

[coupe soleil]

Ik denk dat je alleen maar kunt overtuigen als je getuigt. Anders gezegd: zonder getuigen valt er niet zoveel te overtuigen.

Overigens hoor ik een dergelijke reactie zoals jij die aangeeft niet zo vaak. Meestal gebeurt evangeliseren ook niet op een dwingende manier.

[JeeWee]

Overtuigen kun je ook doen door een visie of geloof dwingend op te leggen, er van uitgaand dat jouw visie de enige ware is....

[schaapje]

Een van de redenen waarom buitenkerkelijken zo in het verweer komen tegen kerkmensen die gaan evangelisren, is dat men met een vet superieuriteitsgevoel wel even gaat vertellen hoe het werkt in Gods Koninkrijk. We doen dat dat ook even in een vaste refostijl en taal. En dan ben je ze kwijt...

Is het niet meer zo dat je tijd e wijze zoekt en veel meer uitstraalt wat jou in beweging zet.
Is het 'dwing z om in te gaan' of verwijs je naar het Heil dat in Christus Jezus is

Hallo JeeWee,

Ik denk dat je gelijk hebt, ..als je met een vet superieurs-gevoel gaat evangeliseren, dat mensen
hard weg lopen, maar dat mag het geen evangeliseren genoemd worden, niet waar?

Wel mag, of heb je de taak om te getuigen en dat hoeft niet overtuigen te zijn.
En als een mens tot bekering komt, door jouw getuigenis, dan zie ik het als Zijn
werk. Want het is de Heilige Geest die overtuigt van zonden, dat is één van de redenen
waarom je je om omkeert tot God, om je te laten redden.
Tenminste zo is het bij mij gegaan.

Met vr.groet

[Mortlach]

Mijn 'probleem' met evangeliserende mensen is dat het vaak 'jokken in naam van God' is. Een evangelist beweerde ooit glashard tegen mij dat hij tijdens een genezingsdienst een geamputeerd ledemaat had zien teruggroeien.... tuurlijk... toedeledokie zeg ik dan.

[Jozo]

Daar had je een prachtig antwoord op kunnen geven. Ken u het verhaal van pinokkio?

Voor mij gaat het er vooral om het gesprek aan te gaan. En dan niet even in 2 minuutjes het evangelie neergooien. Gewoon iemand uitnodigen in een kroeg of thuis voor een kop koffie. Dan kom je veel verder en is het ook nog eens erg gezellig. Zo'n geforceerde manier werkt voor mij gewoon niet.

Daarbij verwijs ik niet direct naar Christus. De meeste 'straatevangelisten' beginnen hier mee. Dan gooi je de uitkomst van het evangelie eigenlijk al op tafel terwijl een persoon dan vaak nog niet eens weet waarom hij/zij uberhaupt Christus nodig heeft.

[schaapje]

@Jozo,

Voor mij werkt het ook niet in een gesprek met een wild vreemde te getuigen.
Ik hou er ook van om eerst vriendschap te sluiten en daardoor wat op te bouwen.

Toch heb ik veel verhalen gehoord van mensen die tot bekering zijn gekomen
door soms maar één zin van een christen, dus het één sluit het ander niet uit.
Zelf denk ik dat je door de Here God geleidt moet worden naar mensen toe,
kennelijk kan ik die leiding niet zo goed ervaren.
Maar wel fijn dat God niet aan onze persoonlijkheid voorbij gaat en Hij
ons allen op een andere manier kan gebruiken.

m.v.g.

[Jozo]

Toch heb ik veel verhalen gehoord van mensen die tot bekering zijn gekomen
door soms maar één zin van een christen, dus het één sluit het ander niet uit.

Dat ben ik voor de volle 100% met je eens.

[learsi]

Een van de redenen waarom buitenkerkelijken zo in het verweer komen tegen kerkmensen die gaan evangelisren, is dat men met een vet superieuriteitsgevoel wel even gaat vertellen hoe het werkt in Gods Koninkrijk. We doen dat dat ook even in een vaste refostijl en taal. En dan ben je ze kwijt...

Is het niet meer zo dat je tijd e wijze zoekt en veel meer uitstraalt wat jou in beweging zet.
Is het 'dwing z om in te gaan' of verwijs je naar het Heil dat in Christus Jezus is

Het is natuurlijk ¨dwing ze om in te gaan¨,..........dat zegt(zo luidt de vertaling) de Heere nl. Zelf in het Lukas Evang.

Wel goed om te weten wat het woord, gebruikt in de grondtekst, betekent:.........dwingen,uitnodigen tot.....en daar zowel uiterlijke als innerlijke dwang bij gebruiken.......in afgezwakte vorm(en ik denk dat dat hier in die zin gebruikt wordt),.....dringend uitnodigen,nadrukkelijk aansporen om.......
Het zelfstandig naamwoord dat van dit werkwoord is afgeleid betekent zoveel als ....noodzakelijk,dat wat nodig is....Dus de noodzaak tot geloof en bekering duidelijk maken en op geloof en bekering aandringen.....

Kanttekeningen:......Namelijk ernstig en voortdurend aanhouden.....

h.g. Learsi

[Mortlach]

Het grootste probleem is misschien wel dat je mensen moet 'overtuigen' dat ze een probleem hebben (zonde) terwijl ze dat helemaal niet zo ervaren. Het is dan ook niet gek dat mensen niet staan te springen om zich een probleem aan te laten praten.

Ik heb een keer hetzelfde meegemaakt toen ik probeerde uit te leggen aan een collega waarom in Boeddhist ben. Eén van de vier fundamenten is 'dukkha', het leven is lijden. Dat ervoer de collega in kwestie niet zo, en tja, dan wordt het erg lastig.

[Riska]

Getuigen is in feite niet de straat opgaan en roepen dat er heil is voor de mensen.
Getuigen kan wel zijn dat je de straat opgaat en - zoals in de kou van de afgelopen decembermaand - de daklozen, thuislozen opzoekt en ze letterlijke warmte biedt met koffie, soep en als het enigszins kan een bed.

Getuigen is dat je voorleeft wat geloof voor jou persoonlijk betekent. Dat de ander ontdekt dat er een kracht in je is om tegenslagen te verwerken, om je schouders ergens onder te zetten.
Dat heeft vaak meer zeggingskracht dan te roepen op straat dat Jezus redt...

[schelpje3]

Ik geloof meer in het voorleven, niet in het overtuigen met woorden. Of opdringen aan de deur. Dat gaat nl irriteren. Ik leef in een seculiere omgeving en men ziet echt wel dat wij christenen zijn, zonder dat wij eruit zien als een typische "refo".
Als je al vaak een rok aan hebt, valt dat al op en moet mezelf zelfs "verdedigen". In die zin, jij draagt vrijwel altijd een rok he ? Ik pareer dan soms: jij draagt vrijwel altijd een broek he ? Zelfde vraag, zelfde toon, maar wel vriendelijk. Het was meestal op het schoolplein, als ik op mn kinderen stond te wachten. (christelijke school !) Ach, het is veel gemakkelijker om elke dag diezelfde spijkerbroek aan te trekken.
Nu is voor mij persoonlijk een rok geen hot issue, dus een moeten, maar het feit dat je vaak een (spijker)rok draagt, geeft al te kennen dat je anders bent ? Dat verbaast me eigenlijk toch wel.
Ik ga veel om, ook door mn werk, met niet-gelovigen, zelfs atheisten. Het heeft geen zin deze proberen te bekeren, maar ik krijg soms heel indringende vragen. Die beantwoord ik dan zo goed mogelijk. Laat merken waar ik mijn kracht uit haal.
Ik moet heel vaak horen: als er een God is dan......
Er is een God, nee, God is er ! Niet un, een heel verschil !

[Riska]

Ik denk dat rok of broek niet belangrijk is. Ik draag, uit verschillende praktische overwegingen, eigenlijk altijd een broek. Dat heeft voor mij niets met geloof te maken. Er is een tijd geweest dat de mode aangaf dat er een split in een rok hoorde. En dan vond ik een broek vaak netter dan een rok - soms vond ik de hoogte van de split bijna aanstootgevend.
Het gaat alleen om voorleven, om reactie op de ander. Mensen die zeggen: "als er een God is dan..." geef ik soms - hangt van de aard van wat er komt af - als reactie: "ja, ik begrijp het ook allemaal niet". Dat is eerlijk en oprecht. Ik sta open voor gesprek, ik zal niet gelijk iets afkappen.
Wel als iemand heel 'vroom' doet en in die 'vroomheid' de ander glashard veroordeelt. (Vandaar dat ik het woord 'vroom' tussen aanhalingstekens zet).

[JeeWee]

Tot op heden zoeken we het in onze benadering steeds bij ongelovigen.
Maar misschien is het veel beter om het eens heel dicht bij onszelf te houden.

Als christenen komen we uit allerlei verschillende kerken, kerkjes en gemeenten en daar binnen zijn dan weer de (on)nodige afsplitsingen. We hebben bijna net zoveel visies op de bijbel als er kerkmensen zijn.

Is het dan nog mogelijk om alleen maar te getuigen van je eigen visie zonder de ander te willen overtuigen en die dwingend op te leggen?
Die drang tot overtuigen heeft al heel wat scheuringen in kerken en gezinnen opgeleverd...

[schelpje3]

Ooo, dat is eigenlijk nog ingewikkelder
DE ander kun je niet overtuigen dat het bij jou beter is dan elders.
Soms lopen mensen zelfs achter een predikant aan ! Niet eens zozeer een bepaalde richting.
Maar idd, je kunt nogal wat vijandschap tegenkomen. Hele families en gezinnen liggen uit elkaar, omdat daar DE waarheid verkondigt wordt. Gek genoeg hoor ik dat nooit van predikanten, maar wel van de kerkgangers/gemeenteleden. Dus waar ontstaat nu precies die vijandschap ??