Hallo
Ik wil het graag hebben over het volgende : (denk trouwens niet dat het hier hoort te staan maar ben nieuw op dit forum sorry)
Gisteren hield onze dominee een preek waarin hij de mens spiegelde aan bijen, nou zijn er meerdere soorten bijen, zo heb je :
De werkster : deze verzamelt de hele zomer door nectar om honing van te maken (een wintervoorraad dus)
De dar : deze doet de hele zomer lang niks, maar heeft maar een doel, en dat is de koningin bevruchten, als je geluk heb zal je hem af en toe eens zien vliegen maar verder doet hij niks.
Aan het einde van de zomer worden alle darren uit de bijenkorf verjaagd door de werksters, dit is omdat de darren niks hebben gedaan de hele zomer dus er zal dan ook niet genoeg voorraad zijn in de winter voor hen.
Onze dominee vertelde dat je dit kunt vergelijken met mensen, je hebt mensen die hard bezig zijn met hetgene wat na dit leven komt, en je hebt mensen die niks aan het geloof doen, ook de darrenslacht kun je vergelijken met het lot van de mensen, de werksters zijn de hele winter lang (dit kun je ook weer zien als de eeuwigheid) veilig in hun korf en hoeven niks meer te doen, terwijl de darren verjaagd worden uit de korf, wat ook weer te vergelijken is met de onbekeerde mensen die voor eeuwig verdorven worden en hun kansen gehad hebben.
Toen ik thuis kwam van de kerk zat ik even na te denken over de preek, totdat ik ineens bedacht dat het eigenlijk heel oneerlijk geregeld is, want die bijen zijn ook ooit eens geschapen, en aan het begin van hun leven, is al bepaald welke bij, een dar, of een werkster zou worden, en daar hebben ze zelf nooit voor gekozen. Als je een werkster bent heb je geluk, dan heeft de natuur ervoor gezorgd dat je de dagelijkse druk van het harde werken kan doorstaan om zo de winter te kunnen overleven, en als je een dar bent heb je pech, dan kun je af en toe wel eens uitvliegen, maar de kracht heb je gewoon niet om je wintervoorraad aan te leggen, en er is niks dat dat veranderd, je bent zo geschapen, dat is je lot, en wat je ook probeert, je voorraad zal nooit groot genoeg worden.
Als je dit vergelijkt met mensen is het eigenlijk hetzelfde (behalve dan dat je als mens zijnde niet van tevoren weet of je een dar of een werkster bent), je word bekeerd, of je word het niet.
Ja, hoor ik nu zeggen, je hebt van God toch je verstand gekregen, waarmee je ook kan bepalen wat je met je leven doet?
Tuurlijk is dat zo, maar wel in beperkte mate, want wie heeft ervoor gezorgd, dat Paulus, die eerst een harteloze moordenaar was, een evangelist mocht worden? Dat had Paulus echt niet aan zichzelf te danken. zo zijn er nog veel meer voorbeelden te verzinnen. Hoe erg kun je wel niet je best willen doen om bekeerd te worden?
Alles laat je achter, je haalt alle rotte software van je computer, alle dingen waar je een slecht gevoel van hebt, daar stop je mee.
Maar na weken je best te hebben gedaan om niet meer te zondigen, elke dag gebeden hebt en gesmeekt om bekering, overvalt de zonde je weer, en voor je het weet zit je weer tot aan je nek in alle zonden.
Hetzelfde eigenlijk als een dar, die kan wel af en toe eens uitvliegen, maar een voorraad aanleggen kan hij niet, omdat hij er niet voor gemaakt is, wat hij ook doet, hij word uiteindelijk toch wel aan het einde van de zomer de korf uit gejaagd. terwijl een ander, zonder dat hij last heeft van zijn eigen zonden, van de ene op de andere dag bekeert mag worden.
Dit is weer hetzelfde als de werkster, stel je zou de hele zomer rondjes vliegen en niks doen, uiteindelijk mag je toch wel in de korf blijven 's winters, niet om hetgeen wat je gedaan hebt, maar om wat er volgens de natuur moet gebeuren.
Oftewel, maakt niet uit wat je doet, als je bekeerd moet worden, word je het heus wel, en als je het niet moet worden, kun je strijden wat je wilt, maar het zal je nooit lukken in de hemel te komen.
Beetje lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie mijn probleem hiermee begrijpen en ik hoop ook zeker op een gezegend antwoord.
Mvg. Peter
