Sterven in Christus.

[Yours]

Wijnand schreef binnen het onderwerp 'Bijna-doodervaring':

Als het goed is hebben we allemaal een doods-ervaring gehad. Sterven in Christus. Gestorven 'aan onszelf'. Dood voor de zonde.

Kunnen jullie werkelijk allemaal van jullie zelf zeggen dat jullie de doodservaring die Wijnand hier beschrijft, hebben gehad?
Zo ja, zou je deze ervaring dan willen beschrijven? En ben je ook op de dag van vandaag nog steeds ‘dood voor de zonde’?

Yours

[wijnand]

Ja ik kan het zeggen. Kan niet het exacte moment vertellen omdat het in meerdere momenten ging (denk ik), maar als ik nu mijzelf onderzoek dan zie ik dat ik gestorven ben in Christus en dat dit steeds meer zichtbaar wordt.

Hoe? Bij de wedergeboorte vind iets plaats namelijk: Je wordt een nieuwe schepping. Je geest wordt opnieuw geschapen, en de Geest van God komt in je wonen. Daardoor worden zonden openbaar (in mijn geval ranzig veel zonden, waarvan de wortel altijd is: Zelfgerichtheid), in plaats van zonde komen de vruchten van de Geest steeds meer tot bloei, krijg je een steeds groeiende verlangen naar Jezus en de Vader (niet naar iets wat Jezus kan geven, maar naar Jezus en de Vader zelf) en ik merk dat er in mijn hart een 'stem' zit die het letterlijk uitroept: ABBA VADER!!. Ik vind dat heel bijzonder op te merken. Ik ken slechts enkele mensen die dat zelfde herkennen.

Daarmee wil ik niet zeggen dat ik beter ben dan iemand anders, ik denk zelfs het tegenovergestelde.

Een leuk zijspoortje: Een stelling: De vrucht van de Geest is het tegenovergestelde van "zelfgerichtheid". Dus wil je de vrucht laten groeien, moet je de "zelfgerichtheid" kruisigen.

[Yours]

@Wijnand,

Dank je wel voor je openhartigheid.

Zoals ik uit jouw bericht opmaak is de ‘zelfgerichtheid’ het centrale punt waar het in wezen om gaat. Het gericht zijn op je zelf, oftewel het eigen ‘ego’, doet je zondigen.

Een stelling: De vrucht van de Geest is het tegenovergestelde van "zelfgerichtheid". Dus wil je de vrucht laten groeien, moet je de "zelfgerichtheid" kruisigen.

Geef je daar nog op een bewuste manier vorm aan in je leven?

[Tamerlan]

Allereerst wil ik opmerken dat dit wel een erg persoonlijk en intiem onderwerp is, waar ik met terughoudendheid over wil schrijven.

Dat wat ik schrijf heeft dan ook voornamelijk op mijn leven betrekking. Mijn ervaring in dezen is dat je in feite elke dag opnieuw dood voor Christus bent. Elke dag opnieuw moet je strijden tegen dat wat tussen jou en God in komt te staan. Er is niet 1 bepaald moment, waarin je de oude mens aflegt en de nieuwe aandoet. Vroeger heb ik dat wel gedacht, maar het leidde tot enorme teleurstellingen. Namelijk: de slechte kanten aan jezelf (zonden als je wilt) gaan niet zomaar weg; het zit namelijk in je. Het is een illusie te veronderstellen dat je er volledig vanaf kunt komen.

Maar daartegenover staat Pasen! Het feit dat de dood en opstanding van Christus de mens 'verlost' van zijn natuur. Niet in de zin, dat je een 'ander' mens wordt, maar wel dat de schuld is weggedragen! En opziend naar dat kruis, maar vooral opziend naar de opstanding, word je als mens 'bevrijd' van jezelf. En daarom mag je elke dag opnieuw weten dat je voor het goede 'mag' kiezen. Dit gaat niet vanzelf, maar met ups en downs.

Vooral in de Goede Week ervaar ik dit heel sterk, waar na Goede Vrijdag op Stille Zaterdag de Paaswake volgt waarin het licht opnieuw ontstoken wordt. Maar ook elke zondag (in het Russisch heet deze dag niet voor niets Opstandingsdag) word je voorgehouden dat het offer al gebracht is, waardoor je als mens VRIJ Christus mag volgen en je weg in dit leven op zo goed mogelijke wijze mag volgen. Zonder strijd? Nee, maar met een lichtend Voorbeeld wat je keer op keer het hoofd opnieuw doet heffen als het gebogen is...

[Yours]

@Tamerlan,

Ook jou dank ik voor je openhartigheid.
Ik ben me ervan bewust dat dit inderdaad een persoonlijk en intiem onderwerp is, waar ik dan ook uiterst respectvol mee om wil gaan.

Wat ik uit jouw schrijven proef is dat het voor jou een dagelijkse strijd is om voor het goede te kiezen en na te laten wat een mens daarentegen vanuit het eigen ego zou willen doen. Een weg inderdaad van vallen en opstaan. Waarbij we allerlei zijwegen inslaan, maar beseffen dat we uiteindelijk de hoofdweg moeten blijven volgen die tot het kruisigen van het ego leidt. Dat is inderdaad geen geringe opgave. Maar met het dagelijks voor ogen houden van het lichtende voorbeeld van Jezus Christus kan het niet anders dan dat ook wij erin slagen dit ‘Golgotha’ te volbrengen, waar uiteindelijk de daadwerkelijke wedergeboorte het gevolg van zal zijn. Barmhartigheid is een goede leidraad binnen dit geheel.

[wijnand]

het aparte wat ik gemerkt heb is dat als je God regelmatig zoekt (en er de tijd voor neemt)dat er iets gebeurd.

Zoals 1 kor 3:19 zegt: "Wij die de heerlijkheid van God aanschouwen, zullen door Zijn Geest, meer en meer naar dat beeld veranderen" (in andere vertalingen staat het er anders). Dus het is geen eigen werk, maar gewoon bij God zijn en daardoor worden wij veranderd!

[Yours]

het aparte wat ik gemerkt heb is dat als je God regelmatig zoekt (en er de tijd voor neemt)dat er iets gebeurd.

Zoals 1 kor 3:19 zegt: "Wij die de heerlijkheid van God aanschouwen, zullen door Zijn Geest, meer en meer naar dat beeld veranderen" (in andere vertalingen staat het er anders). Dus het is geen eigen werk, maar gewoon bij God zijn en daardoor worden wij veranderd!

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt; dat maakt veel, zo niet alles, mogelijk.

[learsi]

Wijnand schreef binnen het onderwerp 'Bijna-doodervaring':

Als het goed is hebben we allemaal een doods-ervaring gehad. Sterven in Christus. Gestorven 'aan onszelf'. Dood voor de zonde.

Kunnen jullie werkelijk allemaal van jullie zelf zeggen dat jullie de doodservaring die Wijnand hier beschrijft, hebben gehad?
Zo ja, zou je deze ervaring dan willen beschrijven? En ben je ook op de dag van vandaag nog steeds ‘dood voor de zonde’?

Yours

Hoi Yours,ik kan dat ook zeggen.Bij mij is het gebeurd,toen ik stil werd gezet bij een aantal teksten uit de bijbel, die eigenlijk allemaal gingen over het feit, dat het mogelijk was, dat ik, mens, ermee moest leren rekenen, dat God Zich door het geloof aan mij kon openbaren.

Wacht op de Heere
Zoekt en gij zult vinden
Indien gij niet opnieuw geboren wordt.....gij kunt niet zien noch ingaan

Ik heb Hem al mijn zonden beleden en vergeving geproefd. Mijn leven is volkomen vernieuwd, door Hem.

[elbert]

@Yours: is het misschien beter om te spreken over "gestorven te zijn met Christus" (Rom. 6:8, 2 Tim. 2:11), dan over "sterven in Christus"? Het tweede kom ik nl. zo niet tegen in de Bijbel.

[Yours]

@Learsi,
Je schreef:

Hoi Yours,ik kan dat ook zeggen.Bij mij is het gebeurd,toen ik stil werd gezet bij een aantal teksten uit de bijbel, die eigenlijk allemaal gingen over het feit, dat het mogelijk was, dat ik, mens, ermee moest leren rekenen, dat God Zich door het geloof aan mij kon openbaren.

Wat fijn dat je door die woorden ontwaakte.

Wacht op de Heere
Zoekt en gij zult vinden
Indien gij niet opnieuw geboren wordt.....gij kunt niet zien noch ingaan

Alleen door te zoeken zullen we inderdaad kunnen vinden.

Ik heb Hem al mijn zonden beleden en vergeving geproefd. Mijn leven is volkomen vernieuwd, door Hem.

Laten we niet aflatend vorm aan de Liefde zoals Jezus ons die betoond heeft, blijven geven.

[Yours]

@elbert,
Je schreef:

@Yours: is het misschien beter om te spreken over "gestorven te zijn met Christus" (Rom. 6:8, 2 Tim. 2:11), dan over "sterven in Christus"? Het tweede kom ik nl. zo niet tegen in de Bijbel.

Ik heb de tekst zoals Wijnand die schreef gequote.
Zelf zou ik het willen omschrijven als gestorven met Jezus in Christus.
Het betreft een overgangssituatie van een rotsvast geloof en daardoor verwevenheid met Jezus naar het ervaren van Christus.

[wijnand]

Je hebt gelijk, noem het maar 'gestorven zijn in Christus' (dat betekend wel dat het dus ooit 'sterven in Christus' was).

[Gerdien B.]

Daar ben ik het mee eens Elbert.

Daar aan toegevoegd dat je opgevaren kan zijn met Jezus naar de hemel.
Dit heb ik van een dominee uit Roemenië. HIj was lichamelijk zwak door ale martelingen die hij moest ondergaan vanwege zijn geloof. Hij vertelde dat hij de pijn wel voelde maar niet de grip op hem kon krijgen, omdat zijn geest in de hemel was. Dus die konden zijn martelaren nooit krenken want God zal daar over waken. Zij zouden dus ook nooit het geloof uit hem kunnen martelen.

Over het sterven vraag ik mij af of je als kind nog niet Gods handpalmen staat, als jij later tot God bekeert/ omkeert.
Gaat er bij mij heel moeilijk in dat God voor die tijd nog niet om de mensen gaf.

[wijnand]

Het gaat er niet om of God om je geeft voor die tijd. Paulus zegt tegen de heidenen iets in de strekking van: "Als God van ons hield voordat wij tot geloof kwamen, hoeveel houd God nu dan wel niet van ons".

[tante-tortel]

@elbert,
Je schreef:

@Yours: is het misschien beter om te spreken over "gestorven te zijn met Christus" (Rom. 6:8, 2 Tim. 2:11), dan over "sterven in Christus"? Het tweede kom ik nl. zo niet tegen in de Bijbel.

Ik heb de tekst zoals Wijnand die schreef gequote.
Zelf zou ik het willen omschrijven als gestorven met Jezus in Christus.
Het betreft een overgangssituatie van een rotsvast geloof en daardoor verwevenheid met Jezus naar het ervaren van Christus.

Jezus is Christus dus hoe denk je dat te doen?