elbert schreef:Michael schreef:Dus eigenlijk heeft de kerk een brief opgesteld om een eenzijdige interpretatie af te dwingen van de bijbel. En sommige punten als belangerijk aan te stippen en anderen te negeren.
Ik begrijp niet hoe je hierop komt.
De kerk heeft, in de strijd over het juiste schriftverstaan, beleden hoe zij de Schrift verstaat.
Dat in sommige belijdenisgeschriften bepaalde punten extra aandacht krijgen, komt omdat er juist over die punten strijd was ontstaan. Dat heeft niets met willekeur te maken, wel alles met de context van de kerkgeschiedenis.
De punten die benoemd worden zijn geen subtiele twistpunten hoor. Er is niets subtiels aan terug te vinden. Het is gewoon een heldere enumeratie van geloofs artikelen. Overigens bestond de belijdens toch uit 12 punten? Ieder van de apostelen had er eentje toegevoegd? Dan waren er dus geen twist punten.
Daarbij. Als wat je zegt klopt, dan zou het het credo van de kerk moeten zijn, niet de beleidenis. De beleidenis lijkt mij persoonlijk een verklaring van de gelovige tegenover de gemeente. Niet zozeer een verklaring van de kerk tegenover de gelovige.
Michael schreef:De bijbel wordt niet genoemd. Jezus zijn boodschap wordt niet benoemd. Maar de kerk die in de bijbel niet als bijzonder belangerijk naar voren komt (Meer als een willekeurig bij elkaar geraapt zootje gelovigen) die wordt wel vermeld, en niet zo maar. Nee. Als Heilig en als gemeenschap van Heiligen.
Met alle respect, maar hier komt mijns inziens een antikerkelijk sentiment naar boven drijven, dat volgens mij meer met je eigen ervaring met de kerk te maken heeft dan met de ontstaansgeschiedenis van de kerkelijke belijdenis. Of zit ik er nu ver naast?
Ik denk niet dat ik anti kerkelijk ben. Ik ben kritisch. Kritisch is niet hetzelfde als anti. Kritisch is juist een variant van pro. Middels kritiek leren we onszelf kennen en middels kritiek verbeteren we ons pad.
Zoals ik dus al zei, vraag ik wel eens me af of die geloofs brief werkelijk God dient of de kerk. Als ze God zou dienen zou ik veel meer verwachten dat de relatie met God benadrukt wordt.
Deze beleidenis is ook geen uniek aspect van het christendom. Ik zal de verschillende beleidenissen niet noemen je kunt ze zelf opzoeken als je wilt. Maar moslims noemen de kerk niet. Hindu's noemen de kerk niet. Boedhisten hebben de bodhisatva belofte die niet door iedereen wordt gevolgd. Die per definitie niet door iedereen gevolgd moet worden. En die ook de "boedhistische kerk/gemeenschap" niet noemt.
Michael schreef:Waren ze erbij? Zijn ze bewezen betrouwbaar? Hebben ze een gegarandeerd inzicht op de waarheid?
De opstellers van de kerkelijke belijdenissen waren niet onfeilbaar, maar wel hadden ze wat in mijn onderschrift staat als leidraad.
Met alle respect, maar... De geloofs beleidenis blijft niet echt in zijn (Gods) woord. Het blijft vooral in zijn dood en het woord van de kerk.
Ik denk eigenlijk dat dit een overblijfsel is uit een ver verleden. Als ik naar christenen vandaag de dag kijk dan zie ik mensen die in de eerste plaats een relatie hebben met God. Ze zullen eerder hun kerk uit lopen dan hun God verlaten. En terecht natuurlijk.
In het verleden is dit anders geweest. Waar je in eerste instantie trouw moest zijn aan de kerk. Je kon niet anders want de bijbel mocht je zelf niet lezen en je moest vertrouwen dat de kerk precies vertelt wat waar was zodat je dat kon volgen. Daarbij kreeg je geen rationale. En dat kon dusdanig gekke vormen aan nemen dat iemand ter dood veroordeeld werd wegens misdaden tegen Gods kerk. Terwijl niemand echt wist wat die misdaden precies waren.
In die tijd wist je niet wat God was of Jezus. Je deed wat de kerk je vertelde omdat dat zo hoorde. Of omdat je bang was voor de reele en pijnlijke consequenties. Wat je oppikte aan verhalen en uitleg tijdens de dienst begreep je zowiezo niet goed. Je kon de context niet pakken en je had de oorspronkelijke teksten niet tot je beschikking.
En DAT is gebaseerd op de bestaans geschiedenis van de kerk.
Ik reageer op de opmerking van Michael, die beweert dat de opstellers van deze documenten op een goede dag op de hei iets hebben opgesteld wat ze zelf wel aardig vonden.
Voor de duidelijkheid, dit heb ik dus nooit beweerd. Dit is jouw fantasie over wat er in mijn koppie omgaat. Niet wat er in mijn koppie omgaat. Het nadeel aan het inkleuren van andermans gedachten is dat je er behoorlijk naast kunt zitten.