dalethvav schreef:Dit brengt me trouwens nog even op een ander punt waarop de kerk zich (ook al) verwijderd heeft van Israel, de edele olijfboom waarop de kerk is geënt:
Het gevaar bij deze gedachte is, is dat je een ander soort vervangingstheologie krijgt : nl. de vervanging van het verbond met Israel door de natuurlijke afstammelingen van Israel zelf. De olijfboom heeft nl. een wortel: het verbond met Israël en de daarbij behorende beloften. Jezus Christus is daarvan het centrum, de kern en het fundament. Alle beloften zijn in Hem ja en amen.
Alles wat niet op Hem geent is en dus ook niet aan Hem verbonden is, behoort niet tot de olijfboom. Zo scherp moeten we het stellen.
dalethvav schreef:In veel kerken wordt, na het lezen van de tien woorden uit het OT, vaak de z.g. samenvatting ervan gelezen (Jezus antwoord op de vraag wat het grote gebod is). Nagenoeg altijd wordt hiervoor de versie uit Matt. 22:36-40 gelezen. Itt Markus ontbreekt hier het "Sjema", het "Hoor Israel". Ook in de gangbare "kerkboekjes" (Bijbel, psalmen, gezangen en formulieren) staat de versie uit Matt (zonder het Sjema). Waarom kiest men (kennelijk bewust) voor de versie zonder het Sjema. Erger nog, toen ik mijn predikant er op aansprak zei hij dat hij het niet eens wist. Gelukkig gebruikt hij nu wel, in verbonden met Israel, altijd de versie uit Markus.
Dat lijkt me spijkers op laag water zoeken. Zowel de verzen uit Markus als die uit Mattheus doelen op hetzelfde en zijn canoniek, of er nu de aanhef richting Israel bijstaat of niet. Ik geloof niet dat het aanhalen uit Markus i.p.v. Mattheus bewust gebeurt.