Refo vs. Evangelisch

[Quasi]

Nee hoor en dat is het probleem - het begint met "Reformatorische christenen die hun kerk hebben verlaten, worstelen vaak met hun achtergrond".

Prima dat voor jou dat het probleem is, maar dat suggereer je niet als je zegt dat de OGG als standaard wordt gekozen voor de hele reformatorische wereld. In hoeverre het nu door jou geschetste punt een probleem is, dat is een andere discussie.

[rotterdam]

Prima dat voor jou dat het probleem is, maar dat suggereer je niet als je zegt dat de OGG als standaard wordt gekozen voor de hele reformatorische wereld. In hoeverre het nu door jou geschetste punt een probleem is, dat is een andere discussie.

Ik begrijp je niet meer maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Men stelt ""Reformatorische christenen die hun kerk hebben verlaten, worstelen vaak met hun achtergrond".
En om deze stelling te onderbouwen komt men met het trieste verhaal van een jonge man, Harm Jan Zondag ex. OGG die aan de bar van zijn stamkroeg gaat zitten miezeemuizen over z'n jeugd. Alsof dit model zou staan voor de hele groep.
Alsof ex Reformatorische christenen meer problemen zouden hebben met hun achtergrond dan andere groepen.
Kolderieke slecht onderbouwde horrorverhalen.

[Quasi]

Dank je wel maar wat een karikatuur.
De O.G.G. staat model voor heel reformatorisch Nederland.
Triest.

Dit was het eerste wat je schreef. Daar heb je het helemaal niet over de eerste zin, dus vandaar dat je mijn reactie opriep.

[Chaya]

Op EO.nl las ik
Waarom vertrekken mensen uit evangelische gemeentes?
1.Geslotenheid van de gemeente;

2.De sterke kant van de evangelische gemeente wordt snel de zwakke kant:
a. Geborgenheid wordt beklemming;
b. Enthousiasme wordt dwang;
c. Ruimte voor emoties wordt oppervlakkigheid;
d. Vrije structuur wordt onveilige willekeur;
e. Zekerheid wordt gebrek aan openheid.

3. Manipulatie door leiders;
4. Het gedachtegoed botst met de werkelijkheid, bijvoorbeeld als het gaat om ziekte en lijden;
5. Er heerst een doofpotcultuur.

Hoe verliep het vertrek?
1. De overgang van evangelisch naar ‘ooit evangelisch’ was zeer ingrijpend;
2. De deur werd vaak keihard achter de vertrekkers dichtgeslagen;
3. Het was vaak stil bij de achterdeur;
4. Soms was er een goed afscheid bij de achterdeur;
5. De meesten vertrokken niet alleen.

Maar ik denk dat veel punten ook worden ervaren als het andersom gebeurt, dus van reformatorisch naar evangelisch.

Wel opmerkelijk vind ik dit:

“Met stip op één: de reden waarom ze kwamen, is de reden waarom ze weer vertrekken. Deze gelovigen kwamen vanwege de lokkende vrijheid binnen, maar stuitten vroeg of laat op allerlei ongeschreven gedragscodes waar je op afgerekend kunt worden. ‘Hoe komt het dat jij nog steeds niet met je handen in de lucht staat?’ ‘Waarom laat zij zich na een jaar nóg niet dopen?’ ‘Zal er iets mis zijn met die broeder? Zit er nog zonde of gebondenheid in zijn leven?’

Is er ook iemand met ervaring van een goede overstap?

[Katlheen]

Ik heb alleen ervaring met een overstap van GKV naar OKK, dus weet niet of dat telt

[Nina]

Is er ook iemand met ervaring van een goede overstap?

Ja ik.
Heb ruim tien jaar geleden de overstap gemaakt van CGK naar evangelisch. Ben er nog altijd blij mee. Ik herken dan ook niets uit dat onderzoekje, maar de ene gemeente is de andere niet. Je zult gerust gemeentes hebben waar het zo is, maar niet in de mijne.

Bij ons heerst een prettige betrokkenheid, zonder dwang de een of andere richting op.
Ik zie echt altijd naar de diensten uit, en hoop hier nog heel lang lid te kunnen blijven

[Yoshi]

Juist; de ene gemeente is de ander niet. Ook al behoort het wellicht tot dezelfde denominatie of zelfs zelfde kerkgemeenschap.
Het is veelal de lokale geloofsgemeenschap die de grootste invloed heeft op of iemand zich thuis voelt.

[Chaya]

Ik heb alleen ervaring met een overstap van GKV naar OKK, dus weet niet of dat telt

Even off topic, mag dat.

Heb ruim tien jaar geleden de overstap gemaakt van CGK naar evangelisch.

Kun je de reden zeggen waarom je deze overstap hebt gemaakt, of is dat te persoonlijk?

Ik hoor toch regelmatig van mensen dat zij niet echt vriendelijk zijn uitgezwaaid als ze de overstap naar een andere gemeente maakten.
Soms amper een gesprek, of helemaal geen, attestatie vinden ze op de deurmat.
Er is meestal wel een aanloop tot zo'n besluit. Ik neem aan dat tijdens huisbezoeken e.e.a. wordt geventileerd.
Maar wat doen de broeders k.r. daarmee? Leggen ze de onvrede naast zich neer?

Om niet te verzanden in gefrustreerde opstapverhalen, persoonlijk hoor ik vaker dat een refo naar de evangelische gaat, dan anderom.
Maar die overstap is vaak wel tijdelijk! Men keert toch terug naar de roots, al is dat dan niet altijd in de voormalige gemeente.

De verschillen zijn grof gesproken wel duidelijk, in de reformatorische is het bevindelijke en separarerend karakter van de prediking vaak een drempel voor mensen, terwijl in de evangelische de beleving en emotie van de mens de boventoon voert.
Dat zie je terug in de liederen.
Ik kom tot u, ik strek mijn hand uit, ik aanbid U.
Terwijl in de eerstgenoemde kerken de onbekeerde mens dood in de zonden en de misdaden ligt, dus niet kan opstaan en nog minder zijn hand kan uitstrekken. Immers, een dode beweegt niet. De nadruk ligt daar dus geheel op God Die Zijn Hand uitstrekt en de dode laat ontwaken.

[Nina]

@ Chaya: Ja, dat wil ik wel vertellen. Ik vond het geestelijk armoe lijden, ging er geestelijk dood.
Er zat zo weinig diepgang in de prediking. Zondag aan zondag klonk er de oproep tot bekering, maar verder kwam men niet. Op alleen melk gaat een volwassene dood.

Daarnaast kon ik me in veel zaken niet meer vinden. Had grondige zelfstudie gedaan, en was anders gaan kijken tegen een aantal onderwerpen. Gesprek erover was niet mogelijk, het wekte alleen maar irritatie op.

[Chaya]

Okay, dank je wel. Je ging geestelijk dood, wat deed je vervolgens, ging je hier en daar luisteren, of vroeg iemand aan je of je naar de evangelische kerk kwam?
Het is nogal een geheel andere kerkdienst, moest je daar niet aan wennen?
Wat vind jij van de kritiek die er alom is, nl. dat er teveel nadruk wordt gelegd op de emotie/beleving, en dan vanuit de mens.

[Nina]

Er zijn binnen de evangelische hoek veel stromingen, het is moeilijk spreken over DE evangelische beweging.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik vind - zij het op een andere manier - men in refoland niet onder doet voor veel evangelische gemeentes qua emotie. Er wordt in refoland veel gegraven in de eigen ziel, herkent men dit? Herkent men dat? Heeft men het zichzelf niet allemaal verbeeld/ toegeëigend?
Ach, en dan die kritiek dat de emotie allemaal 'vanuit de mens' is/ Ga je Bijbel eens goed lezen, dan zie je dat daar veel emotie voorkomt. Ik vond het in de kerk allemaal juist zo vlak.. Je hoort nauwelijks verschil tussen een 'halleluja-lied en een treurpsalm...

In de gemeente waar ik nu kerk, neemt men het christelijk leven heel serieus, men doet aan evangelisatie, rijkt uit buiten de eigen kerkmuren, er wordt ook erg veel gedaan voor de jeugd, er zijn veel gebedskringen en Bijbelstudiegroepen, en er is veel onderwijs beschikbaar op verschillende niveau's.
Kortom, een actieve gemeente waar veel zegen op rust.

En nee, ik hoefde niet erg te wennen, voelde me hier al heel snel thuis.
Ben trouwens niet door iemand meegenomen, maar ben zelf op zoek gegaan naar andere gemeentes.

[Chaya]

Er zijn binnen de evangelische hoek veel stromingen, het is moeilijk spreken over DE evangelische beweging.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik vind - zij het op een andere manier - men in refoland niet onder doet voor veel evangelische gemeentes qua emotie. Er wordt in refoland veel gegraven in de eigen ziel, herkent men dit? Herkent men dat? Heeft men het zichzelf niet allemaal verbeeld/ toegeëigend?

Dat is waar. Geloof is een zaak van het hart en dus kan het gevoel er nooit buiten blijven.

Je hoort nauwelijks verschil tussen een 'halleluja-lied en een treurpsalm...

Dat ben ik niet met je eens. Misschien in sommige zeer behoudende gemeenten nog wel, maar in de gemiddelde, ook rechtse kerk, kent de organist heel goed het verschil in het begeleiden van een treur- of een juichpsalm.

Ben trouwens niet door iemand meegenomen, maar ben zelf op zoek gegaan naar andere gemeentes.

Ben je hier en daar gaan luisteren of bezocht je websites e.d.?

[Nina]

Ik heb een aantal gemeentes bezocht.
Alleen van deze gemeente en nog 1 andere heb ik mij verder goed laten informeren waar men voor stond.
De volmaakte geloofsgemeenschap bestaat niet, daar ben ik mij van bewust, maar hier ben ik thuis.

[Katlheen]

Bij mij was het ook een langer proces. Doorgaans stap je niet op een regenachtige zaterdagmiddag over naar een ander kerkgenootschap. Ik merkte dat ik al jaren wat miste in de kerk qua beleving. Het geheel van de kerkdienst zei me niets meer. Niet alleen de prediking, maar juist alles er omheen was voor mij flets en nietszeggend. Al jaren voelde ik me aangetrokken tot het Katholicisme. Via een mede forummer hier werd ik op het spoor van de Oud-Katholieke Kerk gezet. Ik ben er meer over gaan lezen en heb op een gegeven moment de plaatselijke priester een mail gestuurd. Een onderhoud was snel ingepland, en we hebben uren met elkaar gesproken over de OKK en diverse zake die ik uit mijn protestantse achtergrond meenam qua vooroordelen. Veel punten die men heeft meegegeven in de GKV (en ik denk vele andere protestantse kerken) inzake Katholicisme bleken een stuk genuanceerder te liggen zo niet verkeerd begrepen te zijn.

Maar goed, veel drempels werden weggenomen. Ik ben daarop diensten gaan bezoeken om "the real thing" mee te maken. Al vrij snel was het voor mij thuiskomen qua liturgie. Dit was wat ik al jaren zocht! De eerste keer dat ik ter communie ging en knielde voor brood en wijn, was voor mij een zeer indrukwekkend moment. Ik ben naar avonden voor geïnteresseerden gegaan, en uiteindelijk gastlid geworden. Een en ander ook omdat mijn dochter nog geboren moest worden, en we met dopen zaten. In de GKV kan je niet dopen als je geen lid bent, dus ik ben op papier lid gebleven. Men heeft wel wat vragen uit het formulier gewijzigd om recht te doen aan de situatie waarin ik verkeerde. Daarnaast had mijn vrouw er toen veel moeite mee, het ideaal van samen naar 1 kerk werd toch ruw verstoord. Maar uiteindelijk heeft ze er vrede mee gekregen en wil ze liever dat ik met vreugde naar een andere kerk ga, dan helemaal niet. Je leeft je kinderen tenslotte toch wat voor. Die gaan dus ook gewoon mee. Mijn laatste telg is overigens wel in de OKK gedoopt, omdat ik met Pinksteren 2014 het Vormsel mocht ontvangen, en me daarmee ook heb aangesloten bij de OKK. Bij mijn jongste zoon zaten we dus wel voor een dilemma, waar te dopen? Ik was ergens anders volledig lig en niet langer lid van de GKV, en mijn vrouw is nog wel lid van de GKV. Dopen in de GKV werd weer erg lastig, ik zou op 1 vraag wel een antwoord mogen geven, en op andere vragen weer niet. Enfin, dat voelde toch niet volledig geaccepteerd aan. Ik ben er niet minder christelijk door geworden, door over te stappen. In de OKK wordt mijn vrouw volledig erkend als doop ouder, dus na een goed gesprek met de priester hebben we besloten om daar te dopen. Mijn 2 schoonzussen als doopgetuigen erbij, al met al een hele mooie dienst. Technisch zijn mijn vrouw en oudste twee kinderen GKV, en mijn jongste en ik OKK. En nu gaan we een beetje om en om naar de kerk. We gaan wel als gezin ergens naar de kerk, en niet op zondagochtend gedag zeggen bij de voordeur omdat ieder zijn eigen weg gaat.

Ik merk geen rancune bij de GKV over mijn overstap, tenslotte kom ik er nog regelmatig. Het is wel een moeizaam proces geweest, omdat er nogal wat onbegrip was omtrent mijn zoektocht. Vaak werd toch al snel de prediking erin gegooid. Of de hoop dat het met een nieuwe dominee beter zou gaan omdat die weer anders zou preken. Tja, daar ging het allemaal niet om. Of althans, niet geheel.

Al met al is het niet makkelijk om over te stappen is mijn ervaring. Vooral niet als je al een gezin hebt. De familie is er over het algemeen positief over, ze waren ook bij mijn Vormsel aanwezig. Alleen mijn ouders en schoonouders hadden er meer moeite mee. Mijn ouders mogen inmiddels graag de nodige lectuur uit OKK hoek lezen Voor mijn schoonouders ligt het allemaal wat gevoeliger. Maar ik begrijp het wel, ze zijn van een andere generatie, de GKV was toch de zuil waar je altijd in bleef.

Zo, wat van mijn ervaringen voor jullie neergepend. Als je vragen hebt, hoor ik het graag. (mag ook per PB hoor)

[MoesTuin]

Dank voor jullie getuigenissen Nina en Kathleen

Je ziet zo duidelijk door jullie verhalen heen, de leiding en de werking en de sturing van de Heilige Geest die dit op en in jullie hart heeft gelegd en zo werkt de Heere God in Jezus Christus heel persoonlijk in jullie levens en Hij wijst de Weg, die voor iedereen weer anders gaat en niet vooruit te bestippelen in een bepaalde kerk gemeente / traditie....
Tradities moet je ook nooit zomaar volgen, maar luister naar de stem van de Heer en volg enkel en alleen Hem!

Onderzoekjes die de uitslag menen te weten hoe het is, het klopt slechts voor een enkel mens, maar is nooit de norm.

Enkel de Heere Jezus is de Weg de Waarheid en het Leven tot Eeuwig behoudt.
De Heere Jezus is te vinden overal, waar dan ook... maar Hij gaat met ieder een eigen weg, met de 1 in dit kerkverband, met de ander in die gemeente, eerder op Zijn plaats.
en zo zijn we op weg, op Weg naar het Eeuwig Vaderhuis
Daar zullen we verenigd zijn, Refo vs. Evangelisch, als we de Heere Jezus alleen erkennen als Verlosser van alle onze zonden en we in Hem vergeven hebben mogen ontvange, als je dit oprecht gelooft en belijdt, heb je hier de zekerheid van!
"Eeuwig Leven bij Christus"
Wat een vreugde zal dat zijn,
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt
Mij eindeloos verheugt.
Ja, zo zijn we nu reeds op reis, ieder uur, iedere stap brengt ons nader, bij de grens van leven en dood.....

https://www.youtube.com/watch?v=rPZaTUf5y3M

1
'k Ben reizend naar die stad,
waar Christus 't licht zal zijn,
om eeuwig daar te zijn bij Hem,
bevrijd van zorg en pijn.
KOOR: Geen smart meer daar omhoog, geen smart meer daar omhoog; God Zelf wist daar de tranen droog, geen smart meer daar omhoog.
2
Al 't schoon op aarde kleeft
de vloek der zonde aan,
maar in die reine stad kan nooit
de zonde binnengaan.
KOOR
3
Daar is geen dood, geen rouw,
geen leed, geen zielsangst meer;
maar eeuw'ge blijdschap wacht de ziel
daar boven bij de Heer.
KOOR
4
Daar is de strijd voorbij,
daar wacht de gloriekroon;
daar vindt de ware strijder rust,
en God Zelf is zijn loon.
KOOR