The Passion (2014 en 2015)

[mona]

Eerst melk... dan pas vast voedsel

Hoe bedoel je dat precies? Dat een show zoals the Passion onder 'melk' valt?

[mona]

Ik hoorde vanmorgen dat in het kader van reclame voor the Passion, de witte kruisen in de etalages lagen van bepaalde winkels in Groningen. Ook tussen de lingerie....

[Faramir]

Hoe bedoel je dat precies? Dat een show zoals the Passion onder 'melk' valt?

Jazeker.

[mohamed]

Welnee, het is louter entertainment en meer moet je er niet van willen maken.

[hettys]

Ik hoorde vanmorgen dat in het kader van reclame voor the Passion, de witte kruisen in de etalages lagen van bepaalde winkels in Groningen. Ook tussen de lingerie....

Ow. ook fout natuurlijk.

[mona]

Ow. ook fout natuurlijk.

(onder)goed fout.

[Faramir]

Welnee, het is louter entertainment en meer moet je er niet van willen maken.

Entertainment met een licht educatief en evangeliserend sausje.

[Faramir]

Ik hoorde vanmorgen dat in het kader van reclame voor the Passion, de witte kruisen in de etalages lagen van bepaalde winkels in Groningen. Ook tussen de lingerie....

En?

[naamloos]

Paulus was een wedergeboren christen!
De methode liet Hij niet vrij:
De discipelen moesten uitgaan om te prediken.
Kun jij een tekst aanwijzen dat ze toneel gingen spelen, of een musical zongen?

Paulus schreef ook brieven. En er waren ook profeten die dingen uitbeelden zoals bijv. Jeremia en Ezechiël.
En wat dacht je van de hele offerdienst die het evangelie uitbeeldde?

[André-J30]

Phil 1:18 Wat dan? Nochtans wordt Christus op allerlei wijze, hetzij onder een deksel, hetzij in der waarheid, verkondigd; en daarin verblijd ik mij, ja, ik zal mij ook verblijden.

Is deze tekst ook op deze uitvoering van de Passion van toepassing?
Voor mij: ik ken de boodschap, de diepe inhoud. Wat voegt zo'n spektakel daar aan toe?

Mensen raken geëmotioneerd, maar raken ze ook bekeerd?
(Zelf raak ik alleen maar geïrriteerd ... )

Wat ik wel heb gezien was "The Passion of the Christ" van Mel Gibson.
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Passion_of_the_Christ
Wie heeft het niet dat hij of zij een Bijbelverhaal gaat visualiseren, er "beelden" bij heeft.
Deze film gaf op indrukwekkende wijze een indruk van de diepte van Jezus' lijden. Het voegde iets toe aan de bekende boodschap.
Doet deze musical dat ook? Maakt het iets wakker in de mensen?

[vanellus]

Ik vond de Passion of the Christ juist een verschrikkelijke film. Antisemitisch in toonaard en als je hem aan een stam in de Amazone zou laten zien, zou men alleen denken: "Wat verschrikkelijk dat ze die vriendelijke meneer zo'n pijn gedaan hebben." Er ging wat mij betreft geen verdere boodschap voor wat betreft het Evangelie vanuit. Maar goed, smaken verschillen.

In culturen waar weinig mensen kunnen lezen, kan toneel overigens een heel laagdrempelige manier zijn om boodschappen over te brengen. Nu kunnen de meeste Nederlanders wel lezen, uiteraard. Als docent moet ik toch wel opmerken dat het met de concentratie en leesvaardigheid van de gemiddelde Nederlander niet even florissant is. Dat moet veranderen en niet aangemoedigd worden, dat begrijp ik.

Maar goed: het nieuwe argument van (oa) Schelpje3 is dus: in de Wet staat dat er geen beeld gemaakt en aanbeden mag worden. Je zou kunnen stellen dat sommige mensen popsterren aanbidden. Dus in zoverre snap ik de redenering wel. Ik denk echter dat de kans dat hordes jongedames Jan Dulles bestormen en hem vereren betrekkelijk klein is.

[mannetje1977]

Ik lees hier mee en ben het niet met de bezwaren eens die ik langs zie komen.

iedereen maakt beelden, ook Schelpje doet dat. feitelijk hebben zelfs de evangelieschrijvers dat al gedaan door beschrijvingen te geven van bepaalde gebeurtenissen in het aardse leven van Jezus. Dat zijn geschreven beelden.

Als je het evangelie vervolgens leest dan maak je je al een voorstelling in je hoofd, weliswaar een mentaal beeld, maar dat is ook een beeld. Ook het navertellen in woorden is het maken van een beeld.

Een bezwaar uiten met een beroep op het beeldenverbod uit de 10 gebieden snijdt dan ook geen hout. Het beeldenverbod gaat niet over het uitbeelden van Bijbelverhalen of Jezus in zijn menselijke hoedanigheid, maar over het neerbuigen voor die beelden.

Ik zie ook dat er bezwaar geuit wordt tegen het belevingsaspect of omdat mensen er hun eigen aspect uithalen. Ik zie dat bezwaar niet. Als er een belevingsaspect is, dan is er in ieder geval iets wat mensen in het verhaal boeit/fascineert/raakt. Dit is een prima uitgangspunt om een verder gesprek te hebben. Wat boeit? Waarom boeit het je? Waardoor werd je geraakt? Waarom? ontzettend mooie vragen en uitgangspunten om een levensbeschouwelijk gesprek te hebben en verder uit te leggen welke bijzondere betekenis dit verhaal/de gebeurtenis heeft in het christendom.

Het mankement van de vele christelijke kerken en de vele pogingen tot evangelisatie is erin gelegen dat mensen een 'verhaal' opgedrongen krijgen dat zij dan maar als een rationele waarheid maar moeten aanvaarden zonder dat zij zich ermee kunnen identificeren. Je kunt pas wat met het begrip 'verlossing' als je zelf hebt ervaren wat 'gevangenschap' betekent. Je kunt pas wat met 'vergeving van zonde' als je zelf hebt ervaren wat het betekent onder je eigen tekortkomingen te lijden. Je kunt pas wat met 'God' als je zelf 'ervaringen van transcendentie' hebt gehad etc...

En dan pas gaan de oude verhalen die als heilige teksten zijn overgeleverd iets betekenen. Dan pas wordt de werkelijkheid beschreven in die teksten ook je eigen ervaren werkelijkheid.

En natuurlijk kun je dan spannende vragen stellen naar of zaken als de opstanding, het lopen over water en andere wonderen ECHT gebeurt zijn. Probleem is dat deze zaken niet te vatten zijn in een dergelijke benadering van tellen, meten en wegen. Het enige wat we hebben zijn tweeduizend jaar oude teksten geschreven door mensen die zeggen hem op de een of andere wijze gekend te hebben of van hore zeggen over hem schreven. We zien dus een Jezus door de ogen van zijn volgelingen/de vroege kerk en dat is geen objectief beeld maar een gekleurd beeld.

Je komt er volgens mij niet onderuit om constant de verbinding te zoeken tussen de ervaringen beschreven in Bijbelverhalen en je eigen bestaanservaringen, omdat men anders alleen kan blijven hangen in kinderlijk geloven (op gezag van anderen voor waar aannemen) of het loopt uit op atheisme (agnosticisme).

Je kunt wat mij betreft vinden dat de Passion niet je smaak is, je hebt misschien niets met de liedjes of de acteurs, maar het is in ieder geval een poging om de hedendaagse mens (in 2014) grotendeels geseculariseerd, maar wel met een verlangen om hun leven betekenisvol in te vullen, in aanraking te brengen met het paasverhaal. Je kunt vinden dat niet het hele verhaal verteld wordt of dat het commentaar en de uitleg niet volledig aansluit bij je eigen opvatting over het christendom - maar het verhaal heeft meer gelaagdheid dan een zuiver theologische uitleg dat Jezus voor onze zonden gestorven is.

[hettys]

Ik vond de Passion of the Christ juist een verschrikkelijke film.

Walgelijk zelfs. Dat heeft te maken met het antisemitisme, Mel Gibson en het overdrijven van geweld. (zoveel mogelijk geweld)

Ik wil wel es cijfers horen van mensen die daardoor gelovig zijn geworden.

maar het verhaal heeft meer gelaagdheid dan een zuiver theologische uitleg dat Jezus voor onze zonden gestorven is.

Zeker!! Met dank voor de formulering.

[Lalage]

Het is niet mijn smaak, maar heb wel een paar stukken gekeken en vond het erg goed gedaan. Dit spreekt vast veel mensen aan en zo wordt het verhaal onder de aandacht gebracht, prachtig toch.

Zelf ben ik vrijdag naar een uitvoering van de Matthäus Passion geweest en vond dat erg indrukwekkend: zowel de muziek maar vooral ook het verhaal, dat ik meelas in de vertaling van Ria Borkent.

Gelukkig werd het zaterdagavond weer licht in de kerk tijdens de Paaswake Pasen is echt het hoogtepunt van het kerkelijk jaar! Zo vol hoop: de dood is niet het einde.

[jaapo]

O, wat zouden sommige gelovigen graag op het kantoor van de Heilige Geest werken en meehelpen Zijn agenda in te vullen: Vandaag werk ik hier, morgen daar en overmorgen ga ik van het lijstje geborenen er alvast een paar wegstrepen, omdat ik ze nu eenmaal niet allemaal kan uitkiezen. En een andere secretaris of secretaresse moet dan een lijstje samenstellen van de "voertuigen" die gebruikt worden om het komen tot geloof te bevorderen: muziek, klassiek of pop, andere mensen, bepaalde Bijbelteksten, een ritueel. O, wat zouden wij graag een vinger in die pap willen hebben. Maar zo werkt het dus niet. En dat is maar goed ook, dat niemand daar ook maar enige invloed op kan uitoefenen. Het staat dus iedereen vrij om The Passion mooi of afschuwelijk te vinden, om een film mooi of vreselijk te vinden, om een bepaalde Bijbeltekst onbegrijpelijk te vinden of juist indrukwekkend. De Geest waait, waarheen Hij wil en soms merk je, dat Hij op onverwachte plekken ineens opduikt.
Overigens, van de uitvoerenden van de Mattheüs-passion (of de Johannes, ook schitterend) zijn er ook verscheidene ongelovig en vaak dringt het niet meer tot ze door, wat ze eigenlijk spelen of zingen, want het is gewoon routine geworden, zo na de 200e keer. Toch hebben ze af en toe een goed gevoel, omdat ze merken, dat hun werk iets losmaakt bij de mensen en dan denken ze zelf ook weer eens even na.
Ik ken een predikante, die graag voorgaat bij een uitvaartdienst, waarbij de overledene eigenlijk nooit meer in de kerk kwam en de familie al helemaal niet. Ze gaat erheen als predikante, compleet met preek en geestelijke liederen en zegt dit tevoren duidelijk. Als er maar 2 of 3 zijn die na de dienst blijk geven , geraakt te zijn, is het al goed. En elke keer blijkt uit de nagesprekken, dat die 2 of 3 er waren. Zo moet je ook tegen The Passion aankijken. Niemand is gedwongen, erheen te gaan, niemand wordt gedwongen te kijken. Dus wat is het probleem?