Arendsoog schreef:Kijk, een allegorische/niet-letterlijke lezing is enerzijds makkelijk, omdat je alle problemen van de letterlijke interpretatie meteen aan de kant kunt zetten. Maar je weet zelf/voelt zelf aan dat er net zo goed weer nieuwe problemen bij komen. Ik denk dat het grote probleem ligt in het feit dat bij een niet-letterlijk-historische lezing dat wat in de (gereformeerde) theologie genoemd wordt de staat der rechtheid (Augustinus: posse peccare) een probleem wordt. Ook is de aard van de scheppingsdagen nog weer anders dan het meteen accepteren van de ET.
Die 'staat van rechtheid' lijkt mij toch ook inlegkunde, een gefabriceerd theologisch concept. Een staat van rechtheid, zoals ik denk dat die wordt bedoeld lijkt me niet mogelijk zonder kennis van goed en kwaad. Of ik moet je verkeerd begrijpen..
En ja, natuurlijk staat het accepteren van de evolutietheorie daar los van, behalve als je er wel wat in ziet maar door een letterlijke lezing van Genesis weerhouden wordt.
Wat betreft Gen. 3:15:
Ik denk dat de schrijver geprobeerd heeft te verbeelden dat, wat er ook gebeurd, alle ellende niet het laatste woord heeft. Maar bedenk wel dat in Jesaja de nieuwe aarde wordt geprofeteerd, waar mensen pas na hun 100ste jaar sterven. De bijbel heeft ook te maken met verschillende schrijvers.
Kijk, het idee uit de tekst is correct uitgelegd. Er valt eigenlijk vrij weinig tegen zo'n lezing te brengen, als men het niet letterlijk wilt lezen, en anderen wel, dan kun je mekaar eigenlijk vrij weinig maken. Punt is dat de grens bij allegorie tussen uitleg en inleg snel vervaagt.
inderdaad, maar dat geldt voor elke interpretatie van welke tekst dan ook. Ik denk zelfs dat inlegkunde vooral op de loer ligt als een tekst al te letterlijk geïnterpreteerd 'moet' worden.