Nina schreef:Hoi Chaya,
Ik heb de preek inmiddels beluisterd, en wil als eerste zeggen dat ik de voorganger wel een prettige spreekstijl vind hebben.
Hij zegt een aantal dingen waar ik me best in kan vinden.
Ik beluister hem graag en ga deze serie leerdiensten vervolgen. Hij is erg aansprekend ook voor de jeugd.
Nina schreef:Teleurstellend vind ik het dat hij de zondag 'de dag van de Here' noemt, zonder dit echt goed te onderbouwen. Hij haalt wel even het vers in Openbaring aan, maar legt niet uit waarom 'de dag des Heren' hier opeens de zondag zou zijn, terwijl het werkelijk NERGENS in de hele Bijbel die betekenis heeft. Wonderlijk vind ik het dan, zo'n gedachtengang, dat het hier om de zondag zou gaan, terwijl het boek Openbaring voor het grootste deel duidelijk over de 'dag des Heren' gaat: de tijd rondom de terugkeer van de Heer, de 'eindtijd'. Johannes maakte in de geest die 'dag' al mee..
ds. van Campen legt het zo uit:
In Openbaring 1:10 is Johannes aan het woord en zegt: "Ik was in de geest op de dag des Heeren." Letterlijk staat er: Ik kwam (was) in (de) Geest op de dag van de Heer. In de oorspronkelijke Griekse taal staat hier een bijvoeglijk naamwoord van "Heere" afgeleid, in de zin van "toebehorend aan de Heere" (kuriake). Een heer-lijke dag. In het Engels zien we dat nog terug waar de zondag genoemd wordt: the Lord’s day.
Dus anders dan bijvoorbeeld in 1 Thess. 5:2: dag des Heeren (kuriou): daar gaat het over de oordeelsdag en wordt dan ook een ander Grieks woord gebruikt.
Conclusie: Op 1:10 gaat over de zondag, de eerste dag van de week, de dag waarop Johannes de gelovigen moest missen, maar het werd hem vergund in het gezelschap van de Heere Jezus te zijn. Hij kwam in Geestvervoering op die dag.
Nina schreef:Verder mag ik graag de dag doorbrengen met een boek op schoot dichtbij de open haard,('s winters) maar ik heb er geen problemen mee als we bij mijn ouders zijn en mijn kinderen daar een duik in het water nemen. ('s zomers) (mijn ouders wonen aan het water)
De invulling van de zondag kan strikt persoonlijk zijn. Dat zag ik bij mijn ouders ook. Mijn vader nam de zondagsrust echt heel letterlijk, mijn moeder was er wat ruimer in.
Ik ben voor mezelf strikter geworden. Maar de grens 24 uur-23.59 hanteer ik niet meer, nadat ik eens een preek hoorde waarin uitgelegd hoe de sabbat bij de joden eruit zag. Die begon bij zonsondergang en eindigde daar ook.
Ik begreep toen ook beter Genesis 1, waar staat:
En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de eerste dag.
Dus eerst avond! We lezen daar soms gemakkelijk overheen.
Dus om bij jouw voorbeeld te blijven, als het een mooie zomerdag is zou ik mijn kinderen niet verbieden om even een verfrissende duik te nemen, zelf zou ik het niet doen.
