Leven volgens de scheppingsordening

[Galateia]

Wat is er onbijbels aan trouwen op huwelijkse voorwaarden? Ik dacht, dat dit juist wel heel belangrijk is, wanneer de een een eigen bedrijf heeft of van plan is te starten? Dat is in veel gevallen toch ook een bescherming?

Of heeft jullie trouwen op huwelijkse voorwaarden andere redenen gehad, echt gericht op het misschien ooit uit elkaar gaan? En dan nog zou ik er geen problemen mee hebben, hoor. Als je dat belangrijk vindt, dan moet je dat doen.

[schelpje3]

he, ik dacht dat ik dat al aardig gedaan had.

of... discrimineer je en tellen mannen niet mee in deze

maar goed een concreet voorbeeld

jaren geleden was vrouwlief overwerkt, fulltime werk, fultime studie, lesgeven aan kinderen, koken en geen tijd voor hobbies.
het enige waar ze kon verminderen was het leten vallen van de kokerij. maar dat wilde ze niet laten vallen omdat ze koken leuk vindt.
toch doorgezet en een kokkin in dienst genomen. na een paar weken was ze ontstressd. de druk van het moeten koken was eraf. daarna kookte ze als ze er de tijd voor had en daardoor met meer plezier.

ander voorbeeld: ik wilde snel na ons trouwen overzees. vrouwlief wist dit, maar wilde liever meerdere kinderen in Nederland krijgen voordat ze overzees zou gaan. (vanwege band met familie). voor gaan en uitstellen waren sterke argumenten, die moeilijk te combineren waren. we kwamen er niet uit, dus koos ik om uit te stellen. huwelijk eerst daarna de rest. met de negatieve gevolgen van de uitstel worden we nog dagelijks geconfronteerd. toch zou ik zo weer voor vrouwlief kiezen.

Jan: dat heeft er meer mee te maken dat je voortschrijdend inzicht krijgt. Je kunt nu eenmaal niet alles van te voren weten en inschatten. En hoe ouder je wordt des te meer wijsheid vergaar je (als het goed is )
Als je een huwelijk aangaat, betekent dat je 2 wildvreemden "dwingt" met elkaar in 1 huis te leven, in harmonie. Dat dwingen is niet letterlijk he
En dan kun je nog zoveel van elkaar houden en zo verliefd zijn, op een dag val je toch wel eens van je roze wolkje af. Want die leuke man laat steevast zn vieze sokken slingeren, doet nimmer het dopje op de tandpasta en zet niks in de vaatwasmachine.
De man komt er achter dat vrouw wel heeeel lang de badkamer bezet houdt, of niet zo lekker kookt als zijn moeder.
Dus ga je schaven, niet te veel want dan gaat het schrijnen, niet te weinig, want dan blijf je te verschillend.
Mijn man en ik vormen een paar, maar zijn niet aan elkaar vastgekleefd, zoals je wel eens ziet. Man gaat nooit zonder vrouw weg en vrouw moet altijd aan de man vragen of het wel goed is. Of eindeloos overleggen.
Ik denk dat ik daar te zelfstandig voor ben. Mijn motto is eigenlijk: ik moet ook alleen verder kunnen leven. Want dat zou kunnen gebeuren. Als je teveel leunt op je man en die valt weg, heb je een groot probleem.

[1a2b3c]

Dat zijn allemaal mooie woorden 1a2b3c, maar die zeggen me niet zoveel. Ik vraag me gewoon af, hoe dat dan werkt, wanneer je als man en vrouw zo met elkaar leeft, dat de stem van de man zwaarwegender is. Die hele achterliggende redenering en gedachte, die kan ik wel volgen (maar ik zou er nooit naar kunnen leven).

Bijv. Stel dat de vrouw de kinderen naar een reformatorische school wil doen maar de man wil ze op een gewone christelijke school hebben.
Je praat er samen uitgebreid over maar je wordt het niet eens.
Toch zal er een beslissing genomen moeten worden want de kids moeten naar school.
In zo'n geval beslist de man en is het zijn verantwoording.

[schelpje3]

Ik vraag mij af of je nog wel kan stellen dat een man en vrouw ieder een eigen taak hebben. Tegenwoordig moeten mestal beiden werken om rond te komen. Dus dat betekent ook dat de andere taken, huishouden, boodschappen, opvoeden van kinderen ook door beiden gedaan worden, naar gelang van de talenten en keuzes die elk stel maakt.

Volgens mij is in de nieuwe wet voor erfrecht opgenomen dat de koude kant sowieso niet erft, tenzij je dit beschrijft.

He vervelend, nu heb ik het verkeerde gedeelte geciteerd zie ik. Dat komt door die lastige regel dat je maar 1 citaat mag hebben.

[schelpje3]

Bijv. Stel dat de vrouw de kinderen naar een reformatorische school wil doen maar de man wil ze op een gewone christelijke school hebben.
Je praat er samen uitgebreid over maar je wordt het niet eens.
Toch zal er een beslissing genomen moeten worden want de kids moeten naar school.
In zo'n geval beslist de man en is het zijn verantwoording.

Maar.... stel dat je met een man getrouwd bent die ongelovig is ! Hij zegt: naar de openbare school. Jij zegt: nee, naar de christelijke.
Wat dan ?

[Galateia]

Bijv. Stel dat de vrouw de kinderen naar een reformatorische school wil doen maar de man wil ze op een gewone christelijke school hebben.
Je praat er samen uitgebreid over maar je wordt het niet eens.
Toch zal er een beslissing genomen moeten worden want de kids moeten naar school.
In zo'n geval beslist de man en is het zijn verantwoording.

Bah. Ik zou zo niet kunnen leven. Mijn man zou zoiets nooit doen. Ja, bij dit soort zaken moet er toch een beslissing genomen worden, maar niet op een manier zoals hier boven beschreven.

[ajl]

Wat is er onbijbels aan trouwen op huwelijkse voorwaarden? Ik dacht, dat dit juist wel heel belangrijk is, wanneer de een een eigen bedrijf heeft of van plan is te starten? Dat is in veel gevallen toch ook een bescherming?

Of heeft jullie trouwen op huwelijkse voorwaarden andere redenen gehad, echt gericht op het misschien ooit uit elkaar gaan? En dan nog zou ik er geen problemen mee hebben, hoor. Als je dat belangrijk vindt, dan moet je dat doen.

Meestal staan huwelijkse voorwaarden op een compleet gescheiden bezit en inkomen. Alles is apart op een gezamelijke rekening voor de vaste laste na. In feite moet je dan elk jaar verrekenen met elkaar op basis van kosten en baten. Dat doen wij allemaal niet, alles gaat van 1 grote hoop.

Wij hebben het uit voorzorg gedaan en met de mogelijkheid rekening gehouden dat manlief ooit eens in een maatschap zou komen. Nu is dat niet meer aan de orde, maar het staat officieel nog zo op papier.


@1a2b3c dan zou het bij ons zo zijn dat wij voor een 3e mogelijke optie zouden kiezen of zouden kiezen op andere gronden, zoals niveau van onderwijs, afstand etc. De keuze zou samen gemaakt worden en niet 'als wij er niet uit komen, dan bepaal ik het'.

[Galateia]

Inderdaad, een schoolkeuze maak je toch zeker niet alleen maar op basis van wel of niet christelijk, of wat voor christelijke naam, etc.? Dan zijn er altijd andere argumenten.

[ajl]

Ik vind dat an sich wel erg belangrijk, is voor ons ook een reden om onze kinderen niet in de wijk naar school te doen. dfe andere schoolkeuze hebben wij compleet samen afgewogen op basis van de dingen die ik aangaf, maar goed dat is off topic.

En ik vraag mij toch enigszins af in hoeverre hier door de man'misbruik'van gemaakt wordt. Bij elk belangrijk onderwerp waar men niet uit kan komen, weet je als vrouw al dat je het onderspit delft. De man is namelijk het hoofd, dus is verantwoordelijk en maakt de keuzes. Ik heb hier toch wel moeite mee.

[1a2b3c]

Inderdaad, een schoolkeuze maak je toch zeker niet alleen maar op basis van wel of niet christelijk, of wat voor christelijke naam, etc.? Dan zijn er altijd andere argumenten.

Ik heb het niet inhoudelijk over een schoolkeuze, alleen maar over een concreet voorbeeld waarin het hoofd zijn van de man ter sprake komt.
Overigens kan de man dan ook beslissen voor de keuze van zijn vrouw ondanks dat hij het niet met haar eens is.

[Galateia]

Ik heb er ook moeite mee. Want als vrouw kun je dan wel zeggen, wat je van iets denkt, maar het ligt in handen van de man: hij kan dan kiezen voor de mening van zijn vrouw, of hij kan zijn eigen zin doen. Hoe dan ook: hij heeft de 'macht'. En dat vind ik echt een vreselijk idee. Ik zou zelf die macht helemaal niet willen hebben over een ander (en dat is niet omdat ik een vrouw ben).

[Flavius]

Het is niet belangrijk om te zien hoe mensen het ervaren, het is belangrijk om te lezen wat God ons verteld. En wat verteld God ons, over het huwelijk en het verschil tussen man en vrouw.

Wat God ons duidelijk verteld via het Woord, is dat de man het hoofd is van het gezin. Dat kunnen we lezen:

Efeziërs 5
21 Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus.
22 Vrouwen, erken het gezag van uw man als dat van de Heer,
23 want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, het lichaam dat hij gered heeft.
24 En zoals de kerk het gezag van Christus erkent, zo moeten vrouwen in ieder opzicht het gezag van hun man erkennen.

Je aanvaard zijn gezag dus niet, omdat je man dat eist. Maar je aanvaard zijn gezag uit eerbeid voor Christus. Dat betekent echter niet dat de man als een tiran kan heersen over zijn gezin, dat zou niet getuige van eerbied voor Christus. Wat je hieruit op kunt maken, is dat de man de verantwoording draagt voor zijn gezin ten aanzien van God.

Efeziërs 5
25 Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven
26 om haar te heiligen, haar te reinigen met water en woorden
27 en om haar in al haar luister bij zich te nemen, zodat ze zonder vlek of rimpel of iets dergelijks zal zijn, heilig en zuiver.
28 Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.
29 Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk,
30 want dat is zijn lichaam en wij zijn de ledematen.

Een man heeft zijn vrouw lief als zijn eigen lichaam - om niet te vergeten dat je een ander niet aandoet, wat jijzelf niet aangedaan wil hebben. Uit eerbied voor Christus, zal de man zijn vrouw behandelen zoals Christus de kerk behandelt - en naar mijn weten, behandelt Christus de kerk niet als een tiran [of als onderdanig].

Efeziërs 5
31 ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn.’
32 Dit mysterie is groot – en ik betrek het op Christus en de kerk.
33 Maar ook voor elk van u geldt dat ieder zijn vrouw moet liefhebben als zichzelf, en dat een vrouw ontzag moet hebben voor haar man.

Dít is het Woord.

Maakt dat, dat we ongelijk zijn voor de Heer? Neen, zeer zeker níet:

1 Korinthiërs 11
11 Echter, in hun verbondenheid met de Heer is de vrouw niets zonder de man, en ook de man niets zonder de vrouw.
12 Want zoals de vrouw uit de man is voortgekomen, zo bestaat de man door de vrouw – en alles is ontstaan uit God.

Galaten 3
25 Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht,
26 want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God.
27 U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed.
28 Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus Jezus.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een ander voorbeeld vinden we in Johannes, namelijk:

Johannes 13
14 Als ik, jullie Heer en jullie meester, je voeten gewassen heb, moet je ook elkaars voeten wassen.
15 Ik heb een voorbeeld gegeven; wat ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen.
16 Waarachtig, ik verzeker jullie: een slaaf is niet meer dan zijn meester, en een afgezant niet meer dan wie hem zendt.
17 Je zult gelukkig zijn als je dit niet alleen begrijpt, maar er ook naar handelt.

Hier lezen we de relatie tussen een slaaf en zijn meester. Het aards denken - dat in dit topic overheerst - zou zeggen dat de slaaf onderdanig/ondergeschikt is aan zijn meester. Echter verzekert de Heer ons, dat een slaaf niet meer is dan zijn meester. Gelukkig zijn zij die het niet alleen begrijpen, maar er ook naar handelen.

De man, ofwel de meester in het bovenste stukje, is dus niet meer dan zijn vrouw, de slaaf in het bovenste stukje. Een man die dus begrijpt welke verantwoordelijkheid hij heeft, namelijk die ten aanzien van God, en daar óok naar handelt kan dus níet als een tiran over zijn vrouw heersen. Ten slotte, dan zou hij niet handelen zoals Christus handelde, terwijl je als man juist de houding van Christus moet aannemen binnen het gezin. Je vrouw is brozer dan de man, behandel haar dus mét respect! Niet naar je vrouw luisteren [ofwel, negeren] getuige van weinig respect!

1 Petrus 3
7 U, mannen, moet verstandig omgaan met uw vrouw, die brozer is dan u. Behandel haar met respect, want zij deelt samen met u in de genade van het nieuwe leven. Dan staat niets uw gebeden in de weg.

[Neeltje Jans]

Inderdaad, een schoolkeuze maak je toch zeker niet alleen maar op basis van wel of niet christelijk, of wat voor christelijke naam, etc.? Dan zijn er altijd andere argumenten.

Ja zo hebben wij het in het begin wel gedaan. Natuurlijk gaan ze naar de reformatorische school, daar dachten we (ik) niet eens over na (man was niet christelijk opgevoed, maar vertrouwde hierin volledig op mijn visie)
Pas later bleek dat deze school helemaal niet zo goed was, en onze kinderen niet konden geven wat ze nodig hebben. Voor onze jongste gaan we deze school dus niet kiezen, en de anderen zijn er inmiddels ook vanaf. 2 naar het SBO, maar niet reformatorisch, en 1 naar de middelbare school, die we hebben uitgezocht op andere argumenten. En daar zijn we wel heel tevreden over. Maar daarvoor hebben we eerst bewust moeten worden dat de christelijke opvoeding vooral voor gezin en kerk is, en dat de school voor de plek in de maatschappij is. Fijn als het te combineren is, maar soms is het beter om het te scheiden.

Over praktische voorbeelden van het gezag van de man over de vrouw ben ik aan het nadenken, en eigenlijk kom ik tot de conclusie dat dat in deze tijd niet meer zo aan de orde is. Niet dat het niet meer geldt, maar dat het minder nodig is... he ik weet het niet zo onder woorden te brengen als het in m'n hoofd zit, sorry

[schelpje3]

Bah. Ik zou zo niet kunnen leven. Mijn man zou zoiets nooit doen. Ja, bij dit soort zaken moet er toch een beslissing genomen worden, maar niet op een manier zoals hier boven beschreven.

Bij ons ook niet, maar het gaat niet alleen over jou en mij, maar over heel veel echtparen. Je kunt nu eenmaal niet van altijd van je eigen situatie uitgaan, die misschien in jouw ogen bijna volmaakt is.
Ik schetste dit voorbeeld, wat dan ? De man is het hoofd, maar A Bijbels in dit geval. Moeilijk hoor.

[Galateia]

Meestal staan huwelijkse voorwaarden op een compleet gescheiden bezit en inkomen. Alles is apart op een gezamelijke rekening voor de vaste laste na. In feite moet je dan elk jaar verrekenen met elkaar op basis van kosten en baten. Dat doen wij allemaal niet, alles gaat van 1 grote hoop.

Wij hebben het uit voorzorg gedaan en met de mogelijkheid rekening gehouden dat manlief ooit eens in een maatschap zou komen. Nu is dat niet meer aan de orde, maar het staat officieel nog zo op papier.

Misschien een beetje off-topic, maar ik vraag me iets af. Stel, jullie zouden uit elkaar gaan, dan is dat dus allemaal geregeld. Maar jouw man werkt heel veel en zal dus meer verdienen. Jij bent minder gaan werken voor de kinderen en hebt dan dus al die jaren minder verdiend. Jouw man krijgt dan meer mee, bij een scheiding? Dan heb je het voor je man erg goed geregeld, maar voor jezelf echt helemaal niet. Of zie ik dat verkeerd?