Een nieuwsbericht over een wetswijziging in Frankrijk

[Boekenlezer]

Boekenlezer, hoeveel christelijke homo's die leven volgens de orthodoxe normen ken je?

Ik ken ze niet in mijn directe kring.
Maar als ik bijvoorbeeld terugdenk aan iemand als Johan Quist, hoe die over de zaken schrijft, dan roept dat bij mij geen wrevel op. En zo zijn er meer te noemen in reformatorische kring.

[Boekenlezer]

Boekenlezer is een rondje fietsen
...

Nou nee, maar ik had het even druk met eten koken.

[gravo]

Ik zou het, om het helder en scherp te houden, ook gewoon even van de koude kant bekijken. Ik bedoel daarmee, dat deze discussies niet voor niets opspelen op het moment dat de kerk steeds kleiner wordt, qua leer en leven steeds minder relevant en vecht voor lijfsbehoud.

In die context is het eenvoudigweg niet meer mogelijk om voor velen onbegrijpelijke stellingen over anticonceptie, celibaat, homofilie vol te houden. Niet langer leeft men in de comfortabele positie dat de kerk zichzelf kan blijven, terwijl de wereld om haar heen in heidendom en secularisatie wegglijdt. Nee, het is veel minder comfortabel: kerkleden zelf dwingen de kerk om zich open te stellen richting de omringende cultuur op straffe van kerkverlating. De kerk moet kiezen: of van deze tijd zijn of verdwijnen. Veel kerkleden vinden die omringende cultuur van democratie, rechtsstaat, emancipatie, fundamentele grondrechten en vrijheden, vrede en veiligheid, mensenrechten helemaal niet zo'n slechte, onchristelijke en levensgevaarlijke satanische omgeving. Ze omarmen die cultuur en verwachten van de kerk niet dat ze die krampachtig gaat bestrijden.

De koude, harde zakelijke kant van de discussie is dus gewoon: kerken willen blijven bestaan. Kerkleden zelf kunnen zich niet meer vinden in de klassieke patronen, die nog uit de tijd van een dominant en invloedrijk christendom komen, de kerken lopen daarom leeg, ook de orthodoxe (dat comfortabele gevoel van: bij ons zit het nog vol, omdat we de waarheid nog vertellen, is erg misleidend) en dus zal de kerk moeten veranderen.
Daarom ben ik ook zo overtuigd van het feit dat de kerken wel om moeten. Helemaal afgezien van de vraag of je dat nu leuk vindt of niet.
Velen van jullie onderschatten de kracht van de heersende cultuur, juist op die punten waar de cultuur mensen meer vrijheid en geluk brengt. Het gaat dus niet om een willekeurige theologie die iedereen voor zichzelf zou kunnen opmaken, nee het gaat om een zorgvuldig nieuw ontworpen theologie, een theologie die naadloos moet passen op de huidige omgeving waarin de kerk is terecht gekomen. Als daar iets aan hapert, dan valt de kerk om en gaat religie zich in heel andere vormen ontwikkelen.
In feite is het dus een kwestie van management. De markt verandert, daar zal het product op in moeten spelen. Naar mijn gevoel is dat goed mogelijk, mits het product van de kerk, de boodschap van het Evangelie, in de kern maar niet wordt aangetast.

gravo

[maaarten]

De koude, harde zakelijke kant van de discussie is dus gewoon: kerken willen blijven bestaan. Kerkleden zelf kunnen zich niet meer vinden in de klassieke patronen, die nog uit de tijd van een dominant en invloedrijk christendom komen, de kerken lopen daarom leeg, ook de orthodoxe (dat comfortabele gevoel van: bij ons zit het nog vol, omdat we de waarheid nog vertellen, is erg misleidend) en dus zal de kerk moeten veranderen.
Daarom ben ik ook zo overtuigd van het feit dat de kerken wel om moeten. Helemaal afgezien van de vraag of je dat nu leuk vindt of niet.

Dit getuigd nu van zoveel gebrek aan realiteitszin. Kijk nou naar dat bolwerk van orthodoxie dat de GKN ooit was. Pas na de invloed van moderne theologie begonnen die kerken leeg te lopen. Je kan honderd keer roepen dat de mensen de kerk verlaten omdat ze niks kunnen met de klassieke patronen, maar juist de kerken waar ze die klassieke patronen loslaten lopen leeg. Het is een zeer beperkt clubje intellectuelen waarvoor het liberale christendom een goed alternatief is voor die klassieke patronen, de rest blijft gewoon orthodox, of ze verlaten de kerk helemaal.

Ik ga echt niet zeggen dat alles goed en mooi is in de orthodoxe kerken ofzo, maar jouw relaas staat simpelweg niet in geen enkele relatie tot de werkelijkheid. Op een klein clubje intellectuelen na wil niemand dat liberale christendom, en als men dan de problemen die jij schetst al ervaart, dan worden ze niet liberaal, maar dan gaan ze weg uit de kerk. Het enige verschil met de kerken die de klassieke patronen laten varen, is dat in die kerken niet alleen de wereldsgezinde mensen maar ook de orthodoxen weggaan!

Zeg nu eens, hoe vaak kom jij in orthodoxe kerken? Spreek je wel eens de jeugd uit een CGK, een GG, of een pinksterkerk van mijn part? Spreek je wel eens met jeugd uit vrijzinnige kerken, als je daar nog jeugd kan vinden? Ik ken zowel de vrijzinnige kerken als vele soorten en maten orthodoxe kerken van binnenuit en behalve een beperkt clubje intellectuele vrijzinnigen is er niemand die zich in jouw verhaal herkent.

Er is nog nooit ommekeer gebracht in kerkverlating e.d. door zo'n omwenteling in de theologie, maar wel door het aloude Evangelie te verkondigen.

[schaapje]

Wat een trieste bedoening is dit topic geworden zeg

Ik kan hier weinig anders over zeggen dan wat Paulus al aan Timotheus schreef:
"Want er komt een tijd, dat (de mensen) de gezonde leer niet (meer) zullen verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich (tal van) leraars zullen bijeenhalen, dat zij hun oor van de waarheid zullen afkeren en zich naar de verdichtsels keren. "

@gravo, laat me alleen nog dit zeggen, die omwenteling in de theologie waar jij van spreekt is niets nieuws, maar wordt al sinds halverwege de 19e eeuw door allerlei figuren in allerlei verschillende vormen ten tonele gevoerd. Het wordt ook wel gewoon vrijzinnigheid genoemd, of liberaal christendom. Een korte blik in een geschiedenisboek zal je ook leren dat dat telkens eindigt in ontkerkelijking. Als ik bijvoorbeeld naar mijn eigen achtergrond kijk, namelijk Gereformeerde Kerken in Nederland, dan zie ik dat mijn overgrootouders nog leefden zoals dat nu ongeveer in de gergem gebeurt, dat mijn opa na lange gewetenstrijd toch maar thuis bleef zondagmiddag om de finale van het WK voetbal te kijken, dat mijn vader ouderling is in een kerk waar idd homoseksualiteit volledig geaccepteerd wordt en waar de (vrouwelijke) ds. mij tijdens catechesatie probeerde te leren dat hel niet bestaat en dat het idee dat Jezus voor onze zonden gestorven is ook maar door Paulus is verzonnen. Een hele verlichting toch? Heel tolerant enzo, een beetje wat jij voor ogen had dacht ik. Het enige probleem is dat na de generatie van mijn ouders niemand meer naar de kerk gaat, zodra ze niet meer met hun ouders meegaan. Van mijn generatie ben ik de enige in mijn familie die nog in de kerk zit, maar helaas moest ik daarvoor wel overstappen van de GKN naar de CGK, waar ze die verlichting niet hebben meegemaakt. Opvallend is dat die verlichte gemeente waar ik vandaan kom sterk vergrijst en in ledenaantal terugloopt, terwijl de gemeente waar ik nu naartoe ga groeit, ook met mensen van buiten de kerk (!), en de meeste jeugd gewoon blijft kerken......

Dus om eerlijk te zijn, als je gewoon naar de realiteit kijkt, hoe de zaken ervoor staan in kerkelijk nederland en hoe het in het verleden gegaan is, raakt je verhaal kant noch wal.

Helemaal mee eens, haal je het fundament weg uit de kerk, dat wordt het zandgrond een nietszeggende religie ....als een kerk zich moet aanpassen aan de cultuur en de tijdgeest in de wereld.
Dan lopen de mensen inderdaad weg en kan je je beter aansluiten bij het humanistisch verbond.

Al deze gedachten komen van mensen die vinden dat er "een gebrek aan denkkracht binnen de kerken is en geen inbreng in grote levensbeschouwelijke, sociale, religeuze en maatschappelijke debatten".
Een nieuwe theologie wordt er geschreven, inderdaad als men de Bijbel niet meer verstaat als het Woord van God, als men niet meer verstaat wat de dood van Christus aan het kruis betekent heeft,
dan kom je tot een andere theologie, een waar alles om de mens waar DE behoeften van de mens centraal staat, een theologie waar de Here God Zich maar moet aanpassen aan de mens.

Een theologie waar er een god wordt gepredikt die alleen maar liefde is en alles zal toedekken.
Droom maar verder. want tot andere gedachten komen deze toch niet.

Maar de orthodoxe fundamentalistische christenen zullen er altijd zijn en blijven bestaan in alle denominaties, waarom ..... omdat zij de geboden bewaren van Hem onze Verlosser en Heiland, en Hem zullen zij trouw blijven.
In deze wereld maar niet ván deze wereld.

[Mortlach]

Ik leef als vrijgezel. Vanuit de hedendaagse cultuur zouden ze tegen mij zeggen: 'Ga eens wat seksen met vriendinnnen, of ga langs de hoeren, want je staat droog! Dat is toch niet normaal!' Ik denk er echter niet aan om dat te gaan doen, want dat strijdt totaal met mijn levensvisie en -bestemming. Een dergelijk advies is voor mij het advies om rotzooi te gaan maken, zo bekijk ik dat.

ik weet niet wie je met "ze" bedoelt, maar mij zou je zoiets dus noit horen zeggen, noch mijn vrienden. je doet het nu voorkomen of de hele cultuur er bol van staat en dat is gewoonweg niet waar.

[Boekenlezer]

ik weet niet wie je met "ze" bedoelt, maar mij zou je zoiets dus nooit horen zeggen, noch mijn vrienden.

Over dat advies van wat ontspannen en vrijblijvende seks met wat vriendinnen, kan ik mij een vriend voor de geest halen, die dat als advies van zijn arts gehoord had. Die woont in Zwitserland, en dat hoort ook bij de westerse wereld.
Verder kan ik mij wel wat herinneren van wat oud-collega's, voor wie het onvoorstelbaar was als ik niet aan seks zou doen.

je doet het nu voorkomen of de hele cultuur er bol van staat en dat is gewoonweg niet waar.

Op een bepaalde manier eigenlijk toch wel: hoe gemakkelijk kom je tegenwoordig bij porno via het internet? En reken er maar op dat er tegenwoordig dan ook veel meer porno gekeken zal worden dan vroeger. En het wordt nog normaal gevonden ook!
Zoiets zal toch een flinke impact hebben op je kijk op seksualiteit.

Via de radio wordt ontrouw overigens ook al aangemoedigd, via reclames voor 'second love'. Aangezien dat wèl in de tijdgeest past, wil de regering dat graag op zijn beloop laten. Gewoon van de zotte!

Verder komt het gewoon voor, dat jongeren onzeker en vertwijfeld over zichzelf zijn, omdat ze al 16 jaar zijn en nog nooit met een meisje naar bed geweest zijn. Ik heb daar op een internetforum eens een uiting van gezien. Dan schort er toch wel heel grondig iets aan de kijk op seksualiteit.

[gravo]

@ maaarten

Je begrijpt me niet: de echte vraag aan de jongeren in de orthodoxe kringen is in dit verband deze: " hoe staan jullie tegenover een eventuele coming out van één van je vrienden en zou je bereid zijn om hem in je christelijke gemeenschap te accepteren?" Waarschijnlijk krijg je dan een veel minder rigide antwoord dan je zou verwachten. En dat is de omwenteling, waar ik het over heb. Ze komen op school, bij andere vrienden en op het werk homo's tegen die helemaal niet als oversekste en extravagante nichten rondlopen, dus daar is het kwartje allang geland. Het zou je teamgenoot op de sportclub kunnen zijn. Dat inzicht nemen ze mee de kerk in.
Het gaat dus helemaal niet om liberale of vrijzinnige theologie, maar om praktische theologie, om een alledaagse omgang, die door hele gewone mensen gemaakt wordt. D' r wordt in de praktijk niet meer zo'n punt van gemaakt. En dat werkt vrij snel en grondig door in leer en leven van een geloofsgemeenschap.

gravo

[yobem]

Net ben ik langs mijn ouderlijk huis gegaan, ik heb gravo's eerdere stuk voorgelezen aan mijn vader en moeder. Het emotioneerde mijn vader, het trof hem maar niet in positieve zin. Het zorgde er voor dat ik probeerde te peilen waar nu precies de pijn zat.

Dat bleek het gevoel te zijn van weggezet te worden; alsof het bijltjesdag is voor de doorsnee orthodoxe gelovige. Waarin eindelijk afgerekend wordt met de laatste strohalm van stupiditeit. Waarin ernstige woorden als straf en hel niet meer mogen bestaan. Omgekeerde orthodoxie waarin vrijzinnigheid voorgoed de strot doorsnijd van bestaansrechtsloos gedachtegoed.

Ik omhelsde mijn vader omdat hij van mij houdt. Mijn vader is in zijn kerk een anti-autoritaire man die veel moeite heeft met de scherpslijperij en regeldrift. Maar ook een man die met ernst en liefde wil kijken naar het leven en naar vogeltjes op het dak en naar voetballende zonen en kleinzonen op een veldje. Die de verantwoordelijkheid voelt om zijn kroost met de juiste tools en waarschuwingen door het leven te helpen loodsen.

Ik realiseerde me dat ik de bestaansgrond van deze mensen niet kwijt wil. Ook al verafschuw ik ten diepste de kracht die hen tot bepaalde inzichten heeft gebracht. De eindconclusie van mijn vader vond ik prachtig: "ik weet alleen dat de mensheid broos is..." En de broze mens in de orthodoxie die gelooft in ernst, in rituele vormen, in stabiliteit en gemeenschap (ook al voelen ze zich daar lang niet altijd welkom of veilig) die wil ik niet kwijt.

Het is moeilijk voor mensen om zonder emoties, op basis van valide argumenten tot afwegingen te komen. Dat realiseerde ik me. Ik ben los van orthodoxie, los van vrijzinnigheid en ik heb geen last van consequenties de bepaalde beslissingen met zich meebrengen. Dat gevoel er te mogen zijn en dingen te mogen vinden is belangrijker dan ik voor mogelijk hield. Ik denk dat het goed is als we dat duidelijk blijven maken. Niet ten koste van, niet als parasiet op de orthodoxie de gemeenschap uithollen (in zijn dubbele betekenis) en doodverklaren. Maar de hand uit blijven steken (voor zover dat mogelijk is, ik wil niets afdoen aan de wrok en de pijn die het verlaten van een gemeenschap met zich mee brengt, ik ondervind die aan den lijve). En vooral de potentie er van blijven zien, het leven er in blijven ontdekken. Hoe zeer het ons ook steekt dat de orthodoxie ons ruimte ontzegt, hoezeer het ons ook steekt dat er onwil en onbegrip is om correcties op denkpatronen te plaatsen.

[Mortlach]

Over dat advies van wat ontspannen en vrijblijvende seks met wat vriendinnen, kan ik mij een vriend voor de geest halen, die dat als advies van zijn arts gehoord had. Die woont in Zwitserland, en dat hoort ook bij de westerse wereld.
Verder kan ik mij wel wat herinneren van wat oud-collega's, voor wie het onvoorstelbaar was als ik niet aan seks zou doen.

poe, nou, dan heb je iedereen wel gehad natuurlijk. oud-collegas en een zwitserse dokter...

Kijk, wat je doet is ee extreem veralgemeniseren, en dat is jammer. het grotere gedeelte vande maatschappij is gewoon burgelijk netjes.

Op een bepaalde manier eigenlijk toch wel: hoe gemakkelijk kom je tegenwoordig bij porno via het internet? En reken er maar op dat er tegenwoordig dan ook veel meer porno gekeken zal worden dan vroeger. En het wordt nog normaal gevonden ook!
Zoiets zal toch een flinke impact hebben op je kijk op seksualiteit.

een flinke impact? misschien als je seksualiteit nog uit de middeleeuwse kloosters komt. Ik merk weinig van een impact, flink of anderzijds.

Via de radio wordt ontrouw overigens ook al aangemoedigd, via reclames voor 'second love'. Aangezien dat wèl in de tijdgeest past, wil de regering dat graag op zijn beloop laten. Gewoon van de zotte!

Had de sgp dat gewoon gelaten, dan had he niemand oit van second love gehoord. ik weet zeker dat het bedrijf dolblij is met de gratis reclame!

Verder komt het gewoon voor, dat jongeren onzeker en vertwijfeld over zichzelf zijn, omdat ze al 16 jaar zijn en nog nooit met een meisje naar bed geweest zijn. Ik heb daar op een internetforum eens een uiting van gezien. Dan schort er toch wel heel grondig iets aan de kijk op seksualiteit.

Een puber die onzeker en vertwijfeld is? Als dat geen vorpaginanieuws is, weet ik het ook niet meer.

[blijblij]

Had de sgp dat gewoon gelaten, dan had he niemand oit van second love gehoord.

ik wel! op de goddeloze zender die op zondagen wedstrijden uit de eredivisie van de godenzonen (dat denken die supporters niet echt hoor!) uitzendt.
"Ben jij gelukkig getrouwd? Ik ook!" Ik antwoord dan altijd maar ja richting mijn tv.....

[maaarten]

@ maaarten

Je begrijpt me niet: de echte vraag aan de jongeren in de orthodoxe kringen is in dit verband deze: " hoe staan jullie tegenover een eventuele coming out van één van je vrienden en zou je bereid zijn om hem in je christelijke gemeenschap te accepteren?" Waarschijnlijk krijg je dan een veel minder rigide antwoord dan je zou verwachten. En dat is de omwenteling, waar ik het over heb. Ze komen op school, bij andere vrienden en op het werk homo's tegen die helemaal niet als oversekste en extravagante nichten rondlopen, dus daar is het kwartje allang geland. Het zou je teamgenoot op de sportclub kunnen zijn. Dat inzicht nemen ze mee de kerk in.
Het gaat dus helemaal niet om liberale of vrijzinnige theologie, maar om praktische theologie, om een alledaagse omgang, die door hele gewone mensen gemaakt wordt. D' r wordt in de praktijk niet meer zo'n punt van gemaakt. En dat werkt vrij snel en grondig door in leer en leven van een geloofsgemeenschap.

gravo

Maar als iemand zich in leer en leven laat lijden door de praktijk om zich heen, zo van, dat homo stel dat naast me woont zijn twee aardige kerels en heel normaal, dus het zal wel geen kwaad kunnen, doet hij dan niet hetzelfde als de liberale theoloog, alleen op een ander niveau? Het is allebei zwichten voor de normen van de wereld, in plaats van de normen, die God ons heeft gegeven in de Bijbel. Wat mij betreft dienen christenen niet de norm aan te passen aan de praktijk, maar de praktijk aan te passen aan de norm die God ons geeft, omdat we van Hem houden.

Kijk, als wij als orthodoxe christenen in de praktijk de worsteling zien die onze homoseksuele medemensen moeten meemaken, vooral diegenen die net als wij uit een christelijke omgeving komen, en er dan van leren om wat meer sympathie te tonen en begrip te hebben voor de complexiteit van de kwestie, dat is prima. Maar om de principiële norm dan aan te gaan passen, om de wereld tegemoet te komen, dat kan ik niet begrijpen.

Waar blijft het 'maar gij geheel anders', wanneer we onze norm laten dicteren door de praktijk van de wereld om ons heen, in plaats van door de openbaring van de wil van God?

Nogmaals, ik kom regelmatig in allerlei soorten orthodoxe kerken, en ik heb veel contact met allerlei jeugd uit dat soort kerken. Van pinksterkerken tot gergem en alles ertussen in. Van de jeugd die actief blijft participeren in de kerken, die ook buiten de kerk om een actief persoonlijk geloofsleven hebben, zijn het er zeer weinig, die je dat rigide antwoord schuldig blijven.

[gravo]

@ maaarten

Wel, laat ik het dan maar heel praktisch maken. Als iemand in de gemeente vertelt dat hij homo is en ook een vriend heeft, wat doe je dan? Wat is dan de praktijk van de kerkenraad / oudsten en wat is de praktijk van de kennissen / gemeenteleden / broeders en zusters?. Komt er dan het bekende rigide antwoord? En wat dan? Wat wordt dan van die persoon verwacht? Dat hij voortaan verslagen geeft van de rest van zijn leven? Dat hij zich bij elke stap die hij doet meldt? Moet hij maar voorzichtig afhaken van de gemeente? Moet hij zijn vriendschap opzeggen? Kan hij aan de Bijbelkring blijven deelnemen, een ambt aanvaarden, de Bijbellezing doen, in het koor, op een jeugdvereniging als leiding gevraagd worden? Of kan dat (tussen ons gezegd en gezwegen) allemaal niet zolang hij een vriendschap / partnerschap niet verbreekt? Wat in het geval hij /zij aan het avondmaal wil?
En als we daar dan een staande praktijk voor hebben ontwikkeld, geldt die praktijk dan ook voor mensen die andere "overtredingen" begaan? Of kunnen die altijd weer doen of hun neus bloedt, ondanks gedoe op seksueel, financieel of relationeel gebied? Hoe kan een homo, die op zijn geaardheid gewezen wordt en wie seksuele onthouding voorgeschreven krijgt, maar zich daar niet aan houdt / kan houden ooit weer in genade aangenomen? Hoe loopt praktisch de vergeving van zonden in de richting van homo's.
Praktijk, maaarten, daar zit 'm de pijn. Ik blijf stellen dat de meeste mensen in de kerk een tolerantie ontwikkeld hebben op grond van de hun bekende praktijk van verwanten, kennissen, familie die een praktische omgang met hun homofiele kinderen gevonden hebben. Dat zal altijd een liefdevolle omgang moeten zijn. Zonder liefde is er namelijk geen omgang mogelijk. Iets van die liefde zal de algemene praktijk hieromtrent zeker inkleuren. Ik blijf er bij, de kerken zullen milder worden op dit punt. Rigide antwoorden....we hebben er teveel ellende van gezien.

gravo

[Boekenlezer]

Ik merk weinig van een impact, flink of anderzijds.

Wat is burgerlijk netjes? Wie weet hoe vrije seks tegenwoordig al binnen de kwalificatie "burgerlijk netjes" past?

Ik merk weinig van een impact, flink of anderzijds.

Ik weet niet of je het hebt over jezelf, of over wat je ziet in de maatschappij. Maar een impact kan ook minder bewust werken.

Overigens, maakte jij een tijd geleden niet de opmerking, dat Nederlandse meisjes netjes zijn bij wat je daar bij jou zag? ('k Heb de opmerking nog kunnen vinden ook! Zie hier.)

Had de sgp dat gewoon gelaten, dan had he niemand oit van second love gehoord. ik weet zeker dat het bedrijf dolblij is met de gratis reclame!

Ik had het voor die tijd al zelf op de radio gehoord. En niet zo heel lang nadat het op de radio was geweest, maar voordat het in de Tweede Kamer aan de orde kwam, maakte een collega in een pauze al de opmerking: "Dat is toch niet normaal meer."

Een puber die onzeker en vertwijfeld is? Als dat geen vorpaginanieuws is, weet ik het ook niet meer.

Dat zal ongetwijfeld heel gewoon voor ze zijn, maar als ze daarin opgehitst worden door onze versekste cultuur, wordt het wel heel bedenkelijk.

[Boekenlezer]

@ maaarten

Wel, laat ik het dan maar heel praktisch maken. Als iemand in de gemeente vertelt dat hij homo is en ook een vriend heeft, wat doe je dan? Wat is dan de praktijk van de kerkenraad / oudsten en wat is de praktijk van de kennissen / gemeenteleden / broeders en zusters?. Komt er dan het bekende rigide antwoord? En wat dan? Wat wordt dan van die persoon verwacht? Dat hij voortaan verslagen geeft van de rest van zijn leven? Dat hij zich bij elke stap die hij doet meldt? Moet hij maar voorzichtig afhaken van de gemeente? Moet hij zijn vriendschap opzeggen? Kan hij aan de Bijbelkring blijven deelnemen, een ambt aanvaarden, de Bijbellezing doen, in het koor, op een jeugdvereniging als leiding gevraagd worden? Of kan dat (tussen ons gezegd en gezwegen) allemaal niet zolang hij een vriendschap / partnerschap niet verbreekt? Wat in het geval hij /zij aan het avondmaal wil?
En als we daar dan een staande praktijk voor hebben ontwikkeld, geldt die praktijk dan ook voor mensen die andere "overtredingen" begaan? Of kunnen die altijd weer doen of hun neus bloedt, ondanks gedoe op seksueel, financieel of relationeel gebied? Hoe kan een homo, die op zijn geaardheid gewezen wordt en wie seksuele onthouding voorgeschreven krijgt, maar zich daar niet aan houdt / kan houden ooit weer in genade aangenomen? Hoe loopt praktisch de vergeving van zonden in de richting van homo's.
Praktijk, maaarten, daar zit 'm de pijn. Ik blijf stellen dat de meeste mensen in de kerk een tolerantie ontwikkeld hebben op grond van de hun bekende praktijk van verwanten, kennissen, familie die een praktische omgang met hun homofiele kinderen gevonden hebben. Dat zal altijd een liefdevolle omgang moeten zijn. Zonder liefde is er namelijk geen omgang mogelijk. Iets van die liefde zal de algemene praktijk hieromtrent zeker inkleuren. Ik blijf er bij, de kerken zullen milder worden op dit punt. Rigide antwoorden....we hebben er teveel ellende van gezien.

gravo

Waar je precies de grenzen moet trekken, dat zal in de praktijk best lastig kunnen zijn en vragen oproepen. Maar je kan toch moeilijk in een kerkdienst verwachten, dat er tijdens een avondmaalsdienst ineens twee homo's, die elkaar als partner hebben, opstaan, en gezellig met z'n tweetjes knus naast elkaar aan de avondmaalstafel gaan zitten. Zulke dingen zullen misschien best voorkomen, maar dan is zo'n kerk geen orthodox-christelijke kerk meer te noemen.

En nee, natuurlijk geldt die gestrengheid niet uitsluitend richting homoseksualiteit...