ereunao merkt het volgende op:
Ik vind het mazzel tov een messiaanse Jood in ons midden te hebben die ons uit de Thora kan onderwijzen. Ik maak daar dankbaar gebruik van als ik hem vraag:
Hoe zit dat met het offer op de 50e dag van Pesach, was dan de hele tarweoogst al binnen of waren het net als bij de gersteoogst alleen de eerstelingen? Zoals je weet moesten daarvan 2 gedesemde broden gebakken met daarbij een zondoffer de Heere geofferd worden. En dan valt het direct op dat er bij het offer van de eerstelingen van de gersteoogst geen zuurdeeg en geen zondoffer was. Omdat het een type van de opstanding van de Messias was en Hij geen zonde had
.
Tada raba ereunao
Met Pesach is de tijd van de ongezuurde broden aangebroken. Geen gist, wat opblaast en het deeg laat rijzen. Dit leert ons dat ook mensen geen opgeblazen gedrag vertonen. Het leert ons ook om al het oude van het gezuurde afstand e nemen. Als er nu een partij matses wordt gebakken dan duurt dat gehele proces maar 17 minuten. Als het langer zou duren bestaat er een kans van gisting. Om dat gistproces (bederf) te voorkomen wordt de gehele oven weer opnieuw gereinigd. Daarna wordt het bakproces gewoon voortgezet. Een behoorlijke hectiek is dan bij alle matsebakkers. Dat proces gaat vooraf aan Pesach en daarom leest u in uw Bijbel: de dagen van de ongezuurde broden zijn aangebroken. Iedereen in Israël weet dat de jaarlijkse hectiek weer aanbreekt. Maar we doen het omdat de Eeuwige dit van ons vraagt. Het symboliseert tevens dat het lichaam van de Messias in het graf niet is ontbonden. Sterker nog, alle wonden van Yeshua waren zichtbare genezen littekens. Niet puntgaaf maar zichtbaar voor ons mensen. Ook dit aanschouwelijke onderwijs hoorde bij het karakter van Pesach.
De maand Aviv (Nisan) betekend lente. In de Bijbel wordt de jaarkalender en de maandkalender door elkaar hen gebruikt. Als in de maand Aviv de gerstekorrel tegen Pesach nog pulpachtig is heeft de tijd de natuur ingehaald. Geen paniek voor het Huis van Israël om dan gewoon een extra maand aan toe te voegen. Als de gersteoogst niet rijp is zal ook de tarweoogst niet rijp zijn als er 50 dagen bij worden geteld. Oogsten doe je als het rijp is. Hierin zit ook een diepe geestelijke les, maar die had u er ook wel uit gehaald. Over het binnenhalen van de gersteoogst: u zou erbij moeten zijn hoe dat plaats vindt. Lees hiervoor maar het boek Ruth na, dan proeft u iets van die sfeer.
U haalt de 50e dag van Pesach aan. U bedoelt daarmee het wekenfeest, Sjavoeot. U leest in uw Bijbel over de omertelling. De instructies zijn heel duidelijk. Daags na de Sjabbat begint u voor u zelf te tellen en op de 50e dag breekt de dag van het wekenfeest aan. Ook hier krijgen we te maken met een interpretatie. Bedoeld de Eeuwige de wekelijkse Sjabbat daarmee of is dat de eerste dag van het feest die ook een Sjabbat genoemd wordt. Het meest gebruikelijke is om meteen na de eerste dag van het feest beginnen met tellen. Eens in de zoveel tijd valt de eerste dag van een feest ook wel op een Sjabbat. Het nauwkeurig tellen is belangrijker voor de Eeuwige. Er zijn ook Joden die aandringen om de wekelijkse Sjabbat als begin van de telling te volgen. U weet dat de Bijbelse maanden niet gelijklopen met de Juliaanse kalender.
Het Wekenfeest is altijd heel bijzonder. Een van de opgangsfeesten in Israël laten stromen van mensen zien richting Jeruzalem. Een kleine stad die heel gemakkelijk grote mensenmassa’s aankan. Het zijn geen toeristen maar een mispoche (familie) die elkaar weer ontmoeten. Een reis vanuit het noorden is duurt 3 of 4 dagen. Onderweg slaapt men in een geweldig 1000 sterrenhotel. We zijn geen vreemden van elkaar en langs de wegen horen wij luid en duidelijk de opgangspsalmen klinken. Een groot openluchtkoor en iedereen neemt wat mee, want met lege handen kom je niet op een opgangsfeest. De eerste oogst wordt van het land afgehaald, de meest volle garven worden meegedragen.
Wekenfeest is een typisch oogstfeest. Maar er is meer, het is ook het feest van het ontvangen van de Torah. Kijk nu komen lijnen samen die u als kerkganger het pinksterfeest bent gaan noemen. Op het wekenfeest wordt de eersteling van de oogst voor de Eeuwige gebracht. Heeft de Eeuwige die oogst dan echt nodig en heeft Hij voorraadschuren? Of is het toch die diepe gedachte: de Eeuwige heeft een oogst van mensen nodig die in Hem geloven. De huisregels waren al lang bekend gemaakt op de berg Horeb in de vorm van de tien woorden. Regels die ons een zeer breed kader geven hoe wij met elkaar om moeten gaan en leren respect te hebben naar de Eeuwige en elkaar. Wie die regels ouderwets vindt verwerpt daarmee de rijkdom én de bescherming van de Eeuwige. Hij of zij treedt bewust in de jungle van deze wereld. In de totale genadetijd, vanaf het paradijs tot aan de laatste dag van deze wereld breekt een nieuw hoofdstuk aan die een uitwerking is van het voorafgaande. Dus niet los op zichzelf slaand maar gewoon een geheel.
U en ik zitten in de fase van dat nieuwe hoofdstuk maar daarmee zijn wij niet los van elkaar komen te staan. Hier is in werking gegaan wat de Eeuwige al lang van tevoren heeft beloofd: Ik zal Mijn wet in het binnenste van je hart schrijven. Hoe was dat dan bij Yeshua? Staat er ook niet van Hem geschreven dat Hij de Wet van G’d in zijn binnenste draagt. Tastbaar en zichtbaar had de gehele mensheid al de Torah. Het waren uiterlijke dingen een hoorbare wet en een leesbare wet. Maar nu werd het mogelijk om die in je hart te ontvangen. Ook dat is het karakter van het Wekenfeest geworden. Het feest op zich is niet veranderd of opgewaardeerd. Er is een nieuwe dimensie aan toegevoegd die was voorzegt en het alleen maar rijker maakt. Net zoals het morgenoffer moest ook tijdens dit feest een offer gebracht worden. Een offer die ten diepste laat zien: de groei is geen automatisme. De groei komt van de Eeuwige en aan Hem komt dan ook alle eer van die groei toe. Het is geen moedertje natuur die voor alles zorgt er is wel een Vaderhand die alles bestuurt.
U leest in Handelingen dat op het wekenfeest er 3000 tot geloof komen. U leest ook in de Torah dat er 3000 omkomen na het wekenfeest vanwege ongehoorzaamheid aan de Eeuwige. De mineur van toen wordt omgezet in een majeur van toen. Die majeur is zo sterk dat ook de heidenen, waaronder ook u, zich mogen scharen bij dat Wekenfeest. Er is nimmer een vervangend wekenfeest geweest, maar dat zult u ook wel onderschrijven neem ik aan. U deelt voor de volle 100% mee in de zegen van dat Wekenfeest en ook u mag kracht putten uit de offers die daar gebracht werden. Helemaal passief? Nee, ook u wordt actief opgeroepen om ook de levende Torah in uw hart te laten schrijven. Geen passende flarden, maar het geheel. Dat had de Eeuwige voor ogen.
Heel veel van mijn volksgenoten misten toen dat inzicht, maar niet lang daarna worden er vele tienduizenden toegebracht die geloven in de Eeuwige. Het was geen oppervlakkige kennis meer van ons schoolboekje en de wekelijkse lessen in onze synagogen. Het lande met vreugde en blijdschap en wij wisten er op een goede manier mee om te gaan door heel vrijmoedig te getuigen. Van wie? Van de Eeuwige, Die standhoudt aan Zijn belofte en die door middel van Yeshua gestalte heeft gekregen. Dan vallen opeens alle Bijbelse feesten op zijn juiste plaats. De offers zijn niet meer als vanzelfsprekend, zij hebben door het werk van Yeshua een ongekende diepgang gekregen. Die diepgang was niet nieuw hoor, maar was bedekt onder een sluier.
Die sluier zal er bij veel van mijn volksgenoten vanaf gaan. Ook zij zullen met volle teugen genieten van wat er in hun eigen geschiedenisboek staat geschreven. Ineens gaan hun ogen open en weten zij dat het de Eeuwige gaat om Zijn oogst. Niet de aardse oogst van voedsel om in leven te blijven. Hier zullen zij letterlijk ervaren de woorden van de Messias die zegt: Ik geef hen het brood des levens en Ik ben het brood des levens. Dan begrijpen zij ook de woorden die op het Loofhuttenfeest worden gesproken als daar het kostbare water voor de Eeuwige wordt geplengd: Hij Yeshua is dat levende water en als je daarvan drinkt zul je geen dorst meer hebben. Hier leert de Eeuwige ons een les: mens, je bent afhankelijk van Mij. Richt je dan ook op Mij, dan zal het je aan niets ontbreken als Ik jou tot Mij neem.