Uit eigen ervaring en waarneming bij anderen kan ik twee zaken constateren. Nl. dat ouders die de opvoeding voor een groot deel overgeven aan huurlingen veel vaker te maken krijgen met opstandige ongelovige kinderen.
En als tweede dat ouders die beseffen dat God hun een grote verantwoordelijkheid geeft in het opvoeden van kinderen en daarom zoveel mogelijk zelf die opvoeding verzorgen, veel meer gehoorzame dankbare verstandige gelovige kinderen zullen hebben. In dit laatste geval is het natuurlijk wel een vereiste dat de ouders zelf gehoorzaam en dankbaar en verstandig zijn en in alles Gods wil zoeken in Zijn Woord. Maar als de ouders in dwaasheid en opstandigheid leven, is het te verwachten dat kinderen net zo zullen gaan doen.
Samanthi schreef:Wat bedoel je met huurlingen?
Mensen die niet de ouders van het kind zijn maar geld krijgen om andermans kinderen op te voeden.
Geef jij je kinderen thuisonderwijs?
Ik heb geen kinderen. En zoals ik in het verleden uit ongevraagd advies per persoonlijk bericht op refoweb heb mogen vernemen, moet ik daar vooral ook nooit aan gaan beginnen in het kader van het algemeen welzijn van de mens of iets dergelijks.
Maar krijg ik ze wel dan zal ik zeker het thuisonderwijs nastreven gezien de zeer positieve resultaten die ik meen in deze Bijbelse vorm van opvoeden te constateren.
Je doet veel mensen pijn met deze posting, er zijn mensen die met alle gebrek hun kinderen in de liefde van God grootbrachten, maar waar de satan onkruid tussen de tarwe strooide.
Pijn is denk ik onvermijdelijk als het om zo'n onderwerp gaat. De liefde tot God neemt af. Daarom wil men weinig tot niets meer weten van Gods wetten. Daarom zegt God op Zijn beurt: Ik vergeet jullie kinderen en dat is jullie eigen schuld. (Hos. 4:6)
Deze kinderen respecteren hun ouders, maar doen er zelf niets meer aan.
Jammer dat je er zo van overtuigd bent dat je als ouders je kinderen op het rechte pad kunt houden.
Dat kan niemand. Als je kinderen behouden worden is het niet omdat ik het zo goed doe.
Dat klopt. Wordt m.i. echter vaak als een excuus gebruikt om het eigen falen niet onder ogen te zien. Wat ik geloof dat gedaan moet worden maar meestal niet gedaan wordt is het volgende:
"6 Oefen de jongeman overeenkomstig zijn levensweg,
ook als hij oud geworden is, zal hij daarvan niet afwijken." (Spr. 22)
"9 Alleen, wees op uw hoede en neem uzelf zeer in acht! Anders vergeet u de dingen die uw ogen gezien hebben, en anders wijken ze uit uw hart alle dagen van uw leven. U moet ze uw kinderen en uw kleinkinderen bekendmaken:
10 Op de dag dat u voor het aangezicht van de HEERE, uw God, stond, bij de Horeb, zei de HEERE tegen mij: Roep het volk voor Mij bijeen, dan zal Ik hun Mijn woorden laten horen, die zij moeten leren, om Mij te vrezen, alle dagen dat zij op de aardbodem zullen leven, en die zij ook hun kinderen moeten leren." (Deut. 4)
" 24 Wie zijn stok spaart, haat zijn zoon,
maar wie hem liefheeft, streeft naar vermaning voor hem." (Spr. 13)
" 13 Onthoud een jongeman geen vermaning,
als u hem met de stok slaat, zal hij niet sterven.
14 Zelf moet u hem met de stok slaan
en zijn leven redden van het graf.(Spr. 23)
Lees alleen al de spreuken en zie hoeveel opvoedkundige wijsheden er te vinden zijn. Maar welk kind is er met die wijsheid opgevoed? Ik i.i.g. niet. Ik heb ook die goed bedoelende ouders gehad die me met alle gebrek hebben opgevoed op die momenten dat ik niet door kinderen uit de klas en huurlingen voor de klas werd gevoed met onzin die me geen stap dichter bij God heeft gebracht maar wel verder van Hem vandaan.
Het heeft me geen eigen geloof opgeleverd. Wel ben ik ten minste bekend gemaakt met de Bijbel, met God, met bidden. Dus helemaal verkeerd hebben ze het niet gedaan. Ook doe ik niets af aan alle andere aspecten van opvoeding zoals alle liefdevolle zorg die ik gelukkig van hen gekregen heb. Daar ben ik heel dankbaar voor, grote zegen is het om liefhebbende ouders te hebben.
God heeft ondanks hun grote gebreken en dode geloof toch nog ontferming gehad. Het enige dat ik hoefde te doen was elk vals geloof uit zinloze traditie verwerpen. God meer liefhebben dan mijn ouders. Bijv. toen het om Bijbels onderdompelen ging. Daarover heb ik ook mensen gehoord die bang waren om hun ouders te kwetsen aangezien die, net als mijn ouders, hun kind al besprenkeld hadden. Dan moet men kiezen wie men liever heeft. De waarheid die Jezus is. Of de goede bedoelingen van misleidde ouders. Mijn conclusie is dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen. Dit zal vast veel ouders kwetsen, maar is het daarom ook niet waarachtig?
Kijk eens naar de koningen van Juda, Sommige met goddeloze ouders vrezen de Heere en andersom godvrezende koningen brengen goddeloze koningen voort, denk eens aan Manasse.
Dit alles ontslaat je niet aan je plicht je kind op te voeden zoals de Heere het van je vraagt.
Die situaties van die koningen lijken me juist geen goed voorbeeld voor het gemiddelde gezin. Vooral omdat die koningen vaak tig vrouwen en kinderen hadden. De ideale situatie is echter een relatie van één man en één vrouw. Dit wordt in het N.T. bevestigd. Het is al lastig genoeg om met één vrouw één kind of misschien 10 kinderen, goed op te voeden. Laat staan 10 vrouwen met hoeveel kinderen? Kan er in zo'n situatie nog wel sprake zijn van echte liefde en aandacht... of ben je als kind dan enkel één van de vele kinderen van vele vrouwen.
Zo'n kind die zich dan weleens afvraagt wie toch die man is die zondags het vlees komt snijden.
