TheKeimpe schreef::lol: Dat gezeur over die draaiende aarde of die draaiende zon![]()
Geen enkel weldenkend nederlandssprekend mens piekert erover om te zeggen: "De aarde is weer zover gedraaid dat we het liefelijk zonlicht mogen aanschouwen." Welnee, je zegt: "De zon komt op."
En wie las ooit de zin in een roman: "Onze kant van de aarde stond recht naar de zon gedraaid, waardoor onze hoofden erg warm werden"? Dan lees je toch: "De zon stond hoog aan de hemel op ons hoofd te branden." (Ik ben niet zo'n prozaïcus, misschien zouden die nog veel mooiere zinnen kunnen maken.)
Kort en goed, het is heel normaal taalgebruik om de aarde als middelpunt te nemen.
Natuurlijk is het dat. Het grootste deel van de geschiedenis wist niemand beter. Nu is het al heel wat anders dan te zeggen 'de zon komt op' dan
Pr. 1: 5
De zon komt op, de zon gaat onder, en altijd snelt ze naar de plaats waar ze weer op zal gaan.
Of:
13 En de zon stond stil
en de maan bleef staan
Hieruit blijkt duidelijk het wereldbeeld van de bijbelschrijvers. Wat mij logisch lijkt. Mijn punt is alleen dat dit werd overgenomen door de kerk en de reformatie, toen Galileo met zijn bevindingen kwam. en dat sterrenstelsels miljoenen jaren verwijderd zijn en waarvan we toch nog iets kunnen zien door het reizen van het licht door de ruimte is iets wat jonge aarde creationisten niet willen aanvaarden. Alhoewel het gewoon wetenschappelijk is aangetoond.
En wie geïnteresseerd is in mijn persoonlijke visie over de Bijbelteksten: ik denk dat het niets uitmaakt wat de oude joden dachten over het draaien van de zon om de aarde. Hun boodschap is helder. En God is wel zo geweldig groot dat Hij het ook snapt als ons gebed niet strookt met de precieze werkelijkheid (in het geval van Jozua). Zie ook mijn onderschrift.
Het was niet echt een gebed. De zon stond stil, zo staat er.
en nee, natuurlijk stroken bijbelteksten niet met onze werkelijkheid. Dat zien we bijvoorbeeld in Genesis.