JohannesHermanus schreef:We krijgen bij de opstanding een nieuw lichaam, gaat dit ook op voor de mensen die in de hel terechtkomen?
Om op uw vraag te kunnen antwoorden moet men eerst weten wat volgens Gods woord de woorden “leven “ en “dood” feitelijk betekenen
Het ontstaan van leven op de aarde wordt beschreven in het boek Genesis.
“ En God zeide: Dat de wateren overvloediglijk voortbrengen een gewemel van levende zielen; en het gevogelte vliege boven de aarde, in het uitspansel des hemels! En God schiep de grote walvissen, en alle levende wremelende ziel, welke de wateren overvloediglijk voortbrachten, naar haar aard; en alle gevleugeld gevogelte naar zijn aard. En God zag, dat het goed was.”….......” En God zeide: De aarde brenge levende zielen voort, naar haar aard, vee, en kruipend, en wild gedierte der aarde, naar zijn aard! En het was alzo. (Genesis 1:20-24 Staten Vert)
En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel. (Genesis 2:7 Staten Vert ))
Toen formeerde de Here God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen.(Genesis2:7 NGB)
Wij stellen dus vast dat bij de Bijbelse beschrijving van het ontstaan van de mens “de schepping”, zowel mens als dier tot “leven” komen door het samenvoegen van verschillende componenten; namelijk het “stof” en de “ levensadem” , en dat deze nieuwe creaties dan benoemd worden als zijnde een levend wezen of een levende ziel
Elk van deze componenten op zich zowel het “stof” als de “levensadem” zijn levenloze zaken en nergens in de Bijbel wordt vermeld dat één van deze componenten (stof of levensadem) op zichzelf kan denken, bewustzijn heeft of kan voelen . Enkel nadat ze samengevoegd zijn ontstaat een totaal nieuw wezen dat door de Bijbel wordt benoemd als
een levend wezen of een levende ziel.
Uit het voorgaande blijkt dus dat de mens ontstond uit een samenvoegen van
lichaam, gemaakt van het stof der aarde, en
levensgeest , de adem(energie) des levens.
Als geheel wordt dit een levend wezen of een levende ziel genoemd.
De enkeling heeft één lichaam, één verstand, één geheugen, één rede, één geweten en één wil; hij is een persoonlijkheid met een karakter, een éénheid. Zolang de mens kan ademhalen is hij een levend wezen een levende ziel werkend, denkend met gevoelens van vreugde en verdriet.
Wanneer de mens echter sterft valt hij in de toestand terug waaruit hij genomen werd.
De dood is de ontbinding van de levende ziel, het uiteenvallen in de componenten waar de mens bij de schepping uit geformeerd of samengesteld werd. De eenheid wordt verbroken. Sterven is het uitblussen van het leven. Het hart staat stil, de cellen worden niet meer gevoed, de spieren verstijven en de levensadem keert tot God terug
Aan het woord “ Dood” geeft de Bijbel dus steeds dezelfde betekenis . Het is een toestand waarbij de levende ziel, terug ontbonden wordt in zijn oorspronkelijk ( onbewuste) componenten.
De opstanding na de dood is dus een (tweede) schepping waarbij terug onbewuste componenten worden samengevoegd en er een levend wezen of levende ziel ontstaat
Welke componenten er nu gebruikt zullen worden door God is voor ons onbegrijpelijk, maar Paulus maakt duidelijk dat voor de opgewekten ten leven hun verheerlijkt lichaam anders zal zijn dan het huidige (1Korr15:35-49) en dat ons “zijn” ( karakter ) wat een “ geestelijk” aspect is ook zal herkend worden.
De levende wezens of levende zielen opgewekt ten dode zullen in tegenstelling met zij die opgewekt werden ten leven, niet bestand zijn tegen het hemels vuur dat hen zal verslinden
Openbaring20:9 / 21: 8 “
En zij kwamen op over de breedte der aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder uit de hemel en verslond hen,” …./… “hun deel is in de poel, die brandt van vuur en zwavel: dit is de tweede dood.”
Deze tweede dood is dus terug logischerwijze een ontbinden in de samengevoegde onbewuste bestanddelen of componenten, anders kan het niet benoemd worden als (tweede) dood of sterven.
Waarbij dan echter wel de vooraf bij het oordeel bepaalde maat van pijn of straf, die veroorzaakt wordt door het (helle) vuur gedurende het sterf -of ontbindingsproces, verschillend en aangepast zal zijn aan ieder individu.
Het eeuwig gevolg van de straf, zoals bij het voorbeeld van Sodom en Gomorra (Judas 1:7), bestaat dan ook hierin dat de levende ziel of het levende wezen nu voor altijd en eeuwig door het vuur dood zal zijn.
Namelijk na het ondergaan van een gerechtvaardigde en pijnlijke straf zal ze voor altijd en eeuwig ontbonden zijn in onbewuste , levenloze componenten ; vergaan tot stof onder de voeten van zij die gedurende hun aards bestaan “ de geboden Gods en het geloof in Jezus bewaren.” (Openbaring14:12)
Volgens Gods Woord is je vraag dan ook totaal niet relevant. Want bij de opstanding krijgt de mens geen nieuw lichaam , dit omdat de mens vóór zijn opstanding eenvoudig weg niet meer bestaat. Wat er bij de opstanding gebeurt is
het herscheppen van het individu; dit ofwel tot een eeuwig verder leven ofwel tot een eeuwige vernietiging door het vuur
Verwondert u hierover niet, want de ure komt dat allen die in de graven zijn, Zijn stem zullen horen; En zullen uitgaan, die het goede gedaan hebben Verwondert u daar niet over, want de ure komt, in dewelke allen, die in de graven, tot de opstanding des levens, en die het kwade gedaan hebben, tot de opstanding der verdoemenis. (Joh 5:28-29 Staten Vert)
