Horeb schreef:dat kan Hij vandaag ook nog bij jou. de keus die je gemaakt heb is de keus van de mens. je kunt nog zoveel verstand hebben......en ik merk dat je dat heb.....maar dat staat los van genade.
ook al hou je het nu zelf voor onmogelijk......Hij hoeft maar 1 woord tot je te spreken.......en je volgt.
Ik heb Hem gevolgd, met heel mijn hart en met de diepste, meest existentiële overtuiging die een mens maar kan hebben. Maar soms, wanneer je met iemand optrekt en door schitterende paradijzen zwerft, maar ook door donkere dalen, dan kom je erachter dat vriendschap desillusionerend kan zijn. Dat zij selectief is, plaats- en tijdsgebonden, wisselvallig, paradoxaal.
Op een gegeven moment heb ik een besluit genomen en tegen God gezegd dat ik alleen verder ga. Dat ik niet meer kan optrekken met iemand die Zijn Eigen geboden overtreedt, iemand die mijn medemens eeuwenlang heeft gekastijdt, iemand die beweert alwetend en rechtvaardig te zijn, maar niet ingrijpt op momenten dat Hij het hardste nodig is. In hongerend Afrika, onder de zweep van het Noord-Koreaanse communisme, onder het regime van islamitisch fundamentalisme, de horror van natuurrampen, maar ook kleine dingen zoals eenzaamheid.
Ik ben emotioneel eerlijk geweest tegen God en heb gezegd dat ik het niet meer wil en niet meer kan. En als Gods antwoord een eeuwige poel van vuur is, dan zij dat zo.
Uiteindelijk ben ik me er meer in gaan verdiepen en ben ik vanzelf tot de conclusie gekomen dat de bijbel op heel veel punten tekort komt, ook wetenschappelijk, historisch en psychologisch. Maar de basis van mijn geloofsafval ligt in de donkere ethiek ervan.
Desalniettemin bedankt voor je woorden.
Je bedoelingen zijn goed en die stel ik zeer op prijs.