Scheiden na mishandeling

[kinpruik]

Ik verdedig toch een ander standpunt dan u nu doet laten overkomen. Als men in een dergelijke situatie verkeerd, lijkt het mij het beste om een fysieke scheiding aan te brengen. Dit fysiek uiteengaan is niet synoniem aan scheiden in de zin van het huwelijk verbreken. Men blijft getrouwd en werkt naar toenadering. Zo lang de man (overigens zijn er ook vrouwen die dit doen) zijn handjes niet kan thuishouden, om wat voor reden dan ook, blijft er dus afstand. Zaak is dan wel om eerlijk uit te zoeken waar dat gedrag vandaan komt. Dit zou een kwestie kunnen zijn van hardhandigheid door een autoritair/dominant karakter van de man, het zou ook zo kunnen zijn dat de vrouw steeds het bloed onder de nagels van haar ega vandaan haalt, of een combinatie van beiden... Het zijn slechts voorbeelden, er zullen ongetwijfeld veel meer oorzaken van bepaald gedrag bestaan.

Vindt je het zelf niet nogal apart dat je in het geval van huiselijk geweld, waar dit topic over gaat, je naar 'toenadering' zoekt? 9 van de 10 keer heeft het slachtoffer hier helemaal geen belang bij, maar is het de 'gemeente' die dit op een nogal smerige manier probeert door te drukken. In het geval van huiselijk geweld wat in dit topic benoemd wordt is het huwelijk niet meer te redden. Scheiden is de enigste optie. Juist als er kinderen in het gezin zijn. Het is je plicht als ouder om het belang van je kinderen voorop te stellen en in het geval van huiselijk geweld is het simpelweg onverantwoordelijk, in het geval van seksueel geweld ronduit misdadig, om je kinderen hieraan bloot te stellen.

[JohannesHermanus]

Vindt je het zelf niet nogal apart dat je in het geval van huiselijk geweld, waar dit topic over gaat, je naar 'toenadering' zoekt?

Nee.

9 van de 10 keer heeft het slachtoffer hier helemaal geen belang bij,

Dan nog blijft er 1 over die er wel belang bij zou kunnen hebben, die hoort niet over een kam geschoren te worden.

maar is het de 'gemeente' die dit op een nogal smerige manier probeert door te drukken. In het geval van huiselijk geweld wat in dit topic benoemd wordt is het huwelijk niet meer te redden.

Ik zou het prettig vinden als u uw taalgebruik wat kuist. U scheert van alles en nog wat over dezelfde kam en betiteld dat vervolgens als smerig. Verschillende gemeentes gaan hier vast verschillend mee om. Stel ik zou lid zijn van een gemeente, dan kan ik het mij niet voorstellen dat die gemeente zou dwingen tot samenblijven. Aandringen op zou ik een zorgvuldiger gekozen woord vinden. Net zo min als het geloof zich laat dwingen, maar een kwestie van kiezen is, zo ook in dit geval; men kan kiezen. Of men blijft samen (al dan niet fysiek gescheiden) en vertrouwd op God, of men verbreekt de huwelijksband en kiest ervoor om het geluk zelf te bepalen en trouwt een ander. Echter is een logisch gevolg van die keuze m.i. wel dat men zichzelf excommuniceert van de gemeente waar men lid van is.

Scheiden is de enigste optie. Juist als er kinderen in het gezin zijn.

Scheiden is geen optie, juist als er kinderen in het spel zijn... Daarmee geef je ze een verkeerd voorbeeld hoe om te gaan met problematiek.

Het is je plicht als ouder om het belang van je kinderen voorop te stellen

Helemaal mee eens.

en in het geval van huiselijk geweld is het simpelweg onverantwoordelijk, in het geval van seksueel geweld ronduit misdadig, om je kinderen hieraan bloot te stellen.

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[Mortlach]

Vindt je het zelf niet nogal apart dat je in het geval van huiselijk geweld, waar dit topic over gaat, je naar 'toenadering' zoekt? 9 van de 10 keer heeft het slachtoffer hier helemaal geen belang bij, maar is het de 'gemeente' die dit op een nogal smerige manier probeert door te drukken.

Dat is helaas waar. Het lijkt er vaak op dat het de gemeente vooral om de gemeente is te doen. En als een huwelijk op de klippen loopt, straal dat bijzonder slecht af op de gemeente. Sommige mensen die de mond vol hebben met de beste bedoelingen, laten je keihard vallen als je niet naar hun pijpen danst.

Kijk, wat in dit gesprek en AL deze gesprekken over dit onderwerp gebeurt, is dat een ideale situatie wordt toegepast op de praktijk. Komt in de ideale christelijke relatie huiselijk geweld voor? Nee, natuurlijk niet. Zou een christelijke man zijn christelijke vrouw in het huwelijksbed verkrachten? Nee, natuurlijk niet. Nou, dan hoeft er dus ook niet gescheiden te worden.

In de praktijk komt het echter wél allemaal voor. Ook onder christenen zit tuig. En daar zul je dan iets mee moeten. Verwijzen naar de ideale situatie is dan weinig behulpzaam.

[Mortlach]

Scheiden is geen optie, juist als er kinderen in het spel zijn... Daarmee geef je ze een verkeerd voorbeeld hoe om te gaan met problematiek.

Hoe werkt dat in jou hoofd? Hoe is het laten zien dat je jezelf in veiligheid mag brengen als je fysiek of emotioneel gevaar loopt een verkeerd voorbeeld?

Weet je, mijn stiefdochter werd gepest op haar vorige lagere school. Zo erg dat ze met zelfmoordgedachten rondliep. Wat gesprekken met die school, maar er was totaal geen vertrouwen dat het probleem zou worden aangepakt (niet eens opgelost, maar aangepakt!).

Dus wij trekken haar van die school af en in een soort van exit-gesprek zegt de lerares dat het belangrijk is dat ze leert dat ook als alles niet lekker loopt, je het maar met elkaar hebt uit te zingen. Mijn reactie: "Het is ook belangrijk dat ze leert dat als je ergens ongelukkig en onveilig bent, je gewoon weg kunt lopen!"

De lerares keek me aan alsof ze water zag branden en zei: Hmm, ja, zo had ik er nog nooit over nagedacht...

[JohannesHermanus]

Hoe werkt dat in jou hoofd? Hoe is het laten zien dat je jezelf in veiligheid mag brengen als je fysiek of emotioneel gevaar loopt een verkeerd voorbeeld?

Nou, gewoon zoals ik al reeds heb beschreven:

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[kinpruik]

Dan nog blijft er 1 over die er wel belang bij zou kunnen hebben, die hoort niet over een kam geschoren te worden.

En die andere 9 hoort niet met sociale druk gedwongen te worden tot zaken die hun of hun kinderen in gevaar brengt.

Ik zou het prettig vinden als u uw taalgebruik wat kuist. U scheert van alles en nog wat over dezelfde kam en betiteld dat vervolgens als smerig. Verschillende gemeentes gaan hier vast verschillend mee om. Stel ik zou lid zijn van een gemeente, dan kan ik het mij niet voorstellen dat die gemeente zou dwingen tot samenblijven. Aandringen op zou ik een zorgvuldiger gekozen woord vinden. Net zo min als het geloof zich laat dwingen, maar een kwestie van kiezen is, zo ook in dit geval; men kan kiezen. Of men blijft samen (al dan niet fysiek gescheiden) en vertrouwd op God, of men verbreekt de huwelijksband en kiest ervoor om het geluk zelf te bepalen en trouwt een ander. Echter is een logisch gevolg van die keuze m.i. wel dat men zichzelf excommuniceert van de gemeente waar men lid van is.

Of je het prettig vindt of niet heb ik niet zo'n boodschap aan. Sociale druk uitoefenen om vrouwen of mannen bij hun mishandelende partner te houden is gewoon ronduit smerig. Aandringen, zegt u. Het is inderdaad kiezen, of je verliest je complete sociale kring, of je bljift bij je mishandelende partner. Fijne keuze is dat zeg! Het zou je sieren je iets meer om het slachtoffer te bekommeren.

Scheiden is geen optie, juist als er kinderen in het spel zijn... Daarmee geef je ze een verkeerd voorbeeld hoe om te gaan met problematiek.

Je kinderen bewust in een gevaarlijke situatie houden vanwege je eigen zielenheil is immoreel en vreselijk egoistisch, en zou bestraft moeten worden met het afnemen van je kinderen. Als scheiden de enige optie is om je kinderen buiten het bereik van je mishandelende partner te houden dan moet je dat gewoon doen. Dat ben je verplicht aan je kinderen.

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

Het interesseert me niet of het Bijbels gefundeerd is. De Bijbel zou in deze situatie helemaal geen rol moeten spelen. Zodra het welzijn van je kinderen in gevaar komt komt je eigen zieleheil op de tweede plaats. Ik zou liever naar de hel gestuurd worden omdat ik gescheiden ben tegen Gods wil in, dan dat ik mijn kinderen bij een mishandelende partner laat.

[kinpruik]

Dat is helaas waar. Het lijkt er vaak op dat het de gemeente vooral om de gemeente is te doen. En als een huwelijk op de klippen loopt, straal dat bijzonder slecht af op de gemeente. Sommige mensen die de mond vol hebben met de beste bedoelingen, laten je keihard vallen als je niet naar hun pijpen danst.

Kijk, wat in dit gesprek en AL deze gesprekken over dit onderwerp gebeurt, is dat een ideale situatie wordt toegepast op de praktijk. Komt in de ideale christelijke relatie huiselijk geweld voor? Nee, natuurlijk niet. Zou een christelijke man zijn christelijke vrouw in het huwelijksbed verkrachten? Nee, natuurlijk niet. Nou, dan hoeft er dus ook niet gescheiden te worden.

In de praktijk komt het echter wél allemaal voor. Ook onder christenen zit tuig. En daar zul je dan iets mee moeten. Verwijzen naar de ideale situatie is dan weinig behulpzaam.

Dit bovenste vooral ja. Het is de gemeente (in dit soort gevallen) inderdaad meer om de gemeente te doen dan om het slachtoffer. In dit geval geldt natuurlijk dat wie de schoen past hem aantrekt. Gemeentes waar dit niet voor opgaat hoeven zich niet aangesproken te voelen. Ik kan er ook met de kop niet bij dat je vanwege een aantal bijbelteksten je kinderen in gevaar brengt door bij een mishandelende partner te blijven. Vaak is het een resultaat van groepsdruk, angst, en meer factoren. Maar in sommige gevallen lijkt het erop dat de ouder zich meer zorgen maakt om zijn of haar eigen zieleheil dan om het welzijn van de kinderen. Ook al zou ik streng gelovig zijn, dan alsnog zou ik het welzijn van mijn kinderen zwaarder laten wegen dan wat de Bijbel zegt over dit soort situaties.

[JohannesHermanus]

Het interesseert me niet of het Bijbels gefundeerd is.

Dat moge duidelijk zijn...

Je kinderen bewust in een gevaarlijke situatie houden vanwege je eigen zielenheil is immoreel en vreselijk egoistisch, en zou bestraft moeten worden met het afnemen van je kinderen. Als scheiden de enige optie is om je kinderen buiten het bereik van je mishandelende partner te houden dan moet je dat gewoon doen. Dat ben je verplicht aan je kinderen.

U blijft mijn woorden maar verdraaien. Nergens beweer ik dat die kinderen moeten blijven waar ze zijn. Nogmaals dan, vanwege uw hardhorendheid (of is het oost Indische doofheid?):

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[Mortlach]

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[/quote]

Goed, al de vrome gedachten dat bij God alles mogelijk is even daargelaten, blijkt in de praktijk slechts zelden dat het slachtoffer herstel wil met zijn/haar verkrachter.

Kijk, je zet het slachtoffer - laat ik even voor het gemak aangeven dat het de vrouw is, dat praat wat makkelijker, maar het komt andersom ook voor - voor een onmogelijke keuze. Fysieke scheiding is leuk, maar als herstel geen optie is, veroordeel je zo iemand dus tot een leven lang eenzaamheid. (De dader ook trouwens, maar dat kan me even wat minder schelen).

Als je in dezelfde gemeente zit, kom je elkaar nog steeds elke week tegen. Ga je naar een andere gemeente, ga je dan uitleggen hoe je relatie-situatie precies zit? Zal een gezellig welkomstgesprek zijn. Je kunt de gemeente ook helemaal verlaten, maar dan geef je dus in veel gevallen het grootste gedeelte van je sociale netwerk op.

Dus kom je uiteindelijk op de conclusie uit dat het belangrijker is God tevreden te houden dan het geluk van iemand? Dat vind ik persoonlijk een gevaarlijke gedachte. (denk aan het offer van Isaak)

[JohannesHermanus]

Goed, al de vrome gedachten dat bij God alles mogelijk is even daargelaten,

U verwacht iets wat ik niet kan en niet wil.

blijkt in de praktijk slechts zelden dat het slachtoffer herstel wil met zijn/haar verkrachter.

Dan is dat de keuze van het slachtoffer en zal ik diegene niet dwingen om andere keuzes te maken.

Kijk, je zet het slachtoffer - laat ik even voor het gemak aangeven dat het de vrouw is, dat praat wat makkelijker, maar het komt andersom ook voor - voor een onmogelijke keuze.

Nee, het slachtoffer staat in uw ogen en volgens uw beschouwing voor een onmogelijke keuze.

Fysieke scheiding is leuk,

Nee, dat is niet leuk. Maar wel het beste is bepaalde gevallen.

maar als herstel geen optie is, veroordeel je zo iemand dus tot een leven lang eenzaamheid. (De dader ook trouwens, maar dat kan me even wat minder schelen).

Neen, een leven zonder ega in de buurt, is niet hetzelfde als een leven zonder God. Het hoogste doel in het leven is niet een geslaagd huwelijk.

Als je in dezelfde gemeente zit, kom je elkaar nog steeds elke week tegen. Ga je naar een andere gemeente, ga je dan uitleggen hoe je relatie-situatie precies zit? Zal een gezellig welkomstgesprek zijn. Je kunt de gemeente ook helemaal verlaten, maar dan geef je dus in veel gevallen het grootste gedeelte van je sociale netwerk op.

Dus kom je uiteindelijk op de conclusie uit dat het belangrijker is God tevreden te houden dan het geluk van iemand? Dat vind ik persoonlijk een gevaarlijke gedachte. (denk aan het offer van Isaak)

U loopt behoorlijk op de zaken vooruit en geeft invulling aan een bepaalde gang van zaken, evenals aan een gevoel dat aan anderen toebehoort en ervaren wordt. U stuurt aan op een in uw ogen beste reactie en demoniseert de andere opties. Ik kan u echter geen kant en klare ontwikkeling voorschotelen omdat geen mens hetzelfde is en iedereen anders omgaat met problematiek. De basis van waaruit te handelen blijft echter wel de Bijbel, zoals reeds vermeld in voorgaande comments:

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[kinpruik]

Dat moge duidelijk zijn...

Wat ieder normaal mens met me eens zal zijn.

U blijft mijn woorden maar verdraaien. Nergens beweer ik dat die kinderen moeten blijven waar ze zijn. Nogmaals dan, vanwege uw hardhorendheid (of is het oost Indische doofheid?):

Dan zul je iets duidelijker moeten zijn met wat je typt. Wat is dan volgens jou wel de weg die je moet gaan? Je hamert nu al een aantal keer op toenadering. Toenadering met je kinderen tot iemand die geweldadig is is per definitie het in gevaar brengen van je kinderen.

U loopt behoorlijk op de zaken vooruit en geeft invulling aan een bepaalde gang van zaken, evenals aan een gevoel dat aan anderen toebehoort en ervaren wordt. U stuurt aan op een in uw ogen beste reactie en demoniseert de andere opties. Ik kan u echter geen kant en klare ontwikkeling voorschotelen omdat geen mens hetzelfde is en iedereen anders omgaat met problematiek. De basis van waaruit te handelen blijft echter wel de Bijbel, zoals reeds vermeld in voorgaande comments:

Nee, de basis van waaruit te handelen is het welzijn van je kinderen. Als vrouw met kinderen, die vaak bij je wonen, is het niet te rechtvaardigen toenadering te zoeken tot iemand die je mishandeld heeft. Dat je dat zelf graag wilt is jouw ding, maar je kunt het niet verantwoorden naar je kinderen.

[JohannesHermanus]

Dan zul je iets duidelijker moeten zijn met wat je typt. Wat is dan volgens jou wel de weg die je moet gaan? Je hamert nu al een aantal keer op toenadering. Toenadering met je kinderen tot iemand die geweldadig is is per definitie het in gevaar brengen van je kinderen.

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

[kinpruik]

Vandaar ook mijn mening, die volgens mij Bijbels gefundeerd is, dat het beter is om in zulke gevallen fysieke scheiding aan te brengen. En om van daaruit te werken aan herstel. U kent God niet, Hij kan alles herstellen, mits de mens daar maar voor open staat.

Toenadering met je kinderen tot iemand die geweldadig is is per definitie het in gevaar brengen van je kinderen.

Ik vind deze manier van discussieren btw nogal kinderachtig. Laten we op een wat meer volwassen manier hiermee omgaan.

[JohannesHermanus]

Toenadering met je kinderen tot iemand die geweldadig is is per definitie het in gevaar brengen van je kinderen.

Jammer hoor, dat u zo selectief leest. Herstel gaat vooraf aan toenadering.

Herstel is geen optie in de hypo

Nee, herstel is bij u geen optie in uw hypo. Bij God is alles mogelijk.

[kinpruik]

Jammer hoor, dat u zo selectief leest. Herstel gaat vooraf aan toenadering.

Hou eens op met die verkapte beschuldigingen. Dit is nu de derde keer.

Nee, herstel is geen optie in uw hypo. Bij God is alles mogelijk.

Prima, toch bel ik de kinderbescherming zodra een mishandelde vrouw met haar kinderen weer bij haar man intrekt.

Hypo was btw een spelfout.