mona schreef:
Hoe bedoel je dat precies, en hoe zou de kerk dat moeten doen volgens jou?
Allereerst zie ik een kerk niet als een gebouw. Ik zie een kerk als een levend organisme, of zoals het Woord beschrijft, het lichaam van Christus. jij en ik samen vormen de kerk en daarmee ben je dus mijn zuster (hallo zus

!)
Zoveel kerken, binnen alle gelederen, zijn naar binnen gericht. Ze staan wel open, maar dan alleen voor de eigen leden. Een typerend voorbeeld kun je vinden op kerkomroep.nl. Als ik een dienst wil luisteren van een bepaalde gemeente, dan moet ik bij vele kerken eerst een abonnement nemen. Pas ik niet in hun straatje, dan mag ik ook geen dienst meeluisteren.
Mijn vader vertelde ooit zijn ervaring dat hij naar een kerk ging, waar een stoplicht was gemonteerd naast de voordeur. Bij rood licht mochten alleen de leden naar binnen, sprong het stoplicht op groen, dan mochten ook de gasten naar binnen. Ik vind dat echt om te huilen.
Veel gelovige mensen denken niet aan die zondaar op straat. Wellicht even in het voorbij gaan, maar ze zijn hem of haar snel vergeten. Ze gaan elke zondag vroom naar de kerk en proberen zelf een goed leven te leiden. Ze gaan vooral met hun 'eigen soort' om en stappen niet daarbuiten. De verloren ziel van de man die zich elke dag volgooit met alcohol, de vrouw achter de ramen met rood licht, of de hells angel op een glimmende motor is vaak een ver van de bedshow. Iemand anders houdt zich daar wel mee bezig. Echter, Jezus geeft juist de opdracht (en het voorbeeld) om naar zo'n persoon te gaan. Hem of haar een arm op de schouder te leggen en te zeggen dat Jezus ook van hem/haar houdt.
In Nederland zijn er vele honderdduizenden gelovige mensen. Wat zou er gebeuren als wij allemaal ook buiten de kerkmuren christen zijn en ons allemaal gaan bekommeren om de niet-gelovige mensen, zoals Jezus ons vraagt dit te doen? Wat voor impact zou dat hebben? Vele kerken zouden dan juist te klein zijn. Ik kijk daar echt naar uit.
Zo, dat was mijn antwoord op het eerste gedeelte van jouw vraag. Nu deel twee

.
Het begint al bij onszelf. Als we om ons heen kijken, dan is er zoveel winst te behalen. Hoe stellen we ons op als er iemand van de straatkrant bij een winkelcentrum een krantje probeert te verkopen, om zodoende 's nachts binnen te kunnen slapen? Hoe reageren we als iemand bedroefd op het werk komt, vanwege de zoveelste ruzie met haar partner? Reageren we als mensen beginnen te roddelen of te vloeken op een veroordelende manier of juist vanuit een luisterend oor? Enzovoorts.
Hoe de kerk naar buiten gericht kan zijn is maar net in welke omgeving de gemeente zich bevindt. Leden van onze gemeente zijn aangesloten bij stichting Present en gaan structureel bij hulpbehoevenden langs om te mogen dienen. Ik ken een kerk, midden in een wijk vol ellende in Rotterdam, waar ze kleding en eten inzamelen voor mensen die het niet zo goed hebben. Er is zoveel creatiefs te verzinnen en het mooie is dat het nog voldoening geeft ook. Dit is voor mij het ware dienen in Zijn Koninkrijk, niet alleen op zondag een preek luisteren en liederen zingen, maar christen zijn 24 uur per dag en 7 dagen per week.
Een tekst wat mij altijd aanspreekt komt uit Lukas 10: 2 "Hij zei tegen hen: "De oogst is wel groot, maar er zijn te weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heer van de oogst dat Hij arbeiders stuurt om de oogst binnen te halen."