Het stukje van ds. Pieters geeft precies aan wat ik bedoel.
Reformatoren krijgen een heldenstatus. Het is goed tegen fout.
Grappige passages:
De vader van Zwingli leerde hem de grootheid van God.
(Dus een roomse dwaalleer-aanhanger kan kennelijk dat dus wel; da's zowaar al een stukje erkenning van ds. Pieters)
Zwingli kwam om in de oorlog, die hij zelf ontketende, hier was hij dus de agressor.
Niet dat de inqisuitie-aanhang van rkk-zijde zulke lieverdjes waren.
Wat Mealybug er terecht bij haalt is dat behalve geweten, innerlijke strijd, geestelijke bevrijding, losmaking van de rooms leer er ook een brok politiek om de hoek kwam kijken. Iets wat we maar zelden aantreffen in de "verhalen van de reformatie".
Met de weggemoffelde en verzwegene bedoelde ik Erasmus die de vrije wil van de mensen benadrukte. Weliswaar geen reformator was, maar wel van belang voor de reformatie.
Die vrije wil past niet zo goed in de straatjes van het gedachtengoed van.....bv. ds. Pieters.