Cathy schreef:Ik ga er als een soort wiskundige zekerheid van uit dat het drieluik wat je noemt één concept vormt. God wist wat er ging gebeuren en Hij laat het gebeuren, op deze manier en niet anders.
Blijkbaar, om met Berkhof te spreken: blijkbaar is het nooit Gods bedoeling geweest om een wereld kant en klaar in het aanzijn te roepen. Hij wil kennelijk, dat zijn schepping een geschiedenis doormaakt van weerstand en worsteling, van lijden en strijden.
Ik zou het formuleren als: de bewustwording van een keuzemogelijkheid. Tegelijkertijd vraag ik me af of het werkelijk een keuze was. Als Eva niet had gegeten had die paradijselijk toestand dan eeuwig voortgeduurd? Of was het een kwestie van wachten totdat….?
Persoonlijk kom ik dan toch weer bij Berkhof uit.
Wat "bewustwording van een keuzemogelijkheid" betreft: dat staat m.i. synoniem aan de vrije wil. Een duidelijke omschrijving, in elk geval.
Het paradigma van Berkhof loopt echter hopeloos vast wanneer je het een moralistische spiegel voorhoudt. Zeggen dat God rechtvaardig is en eveneens beweren dat Hij bewust
wilde dat de schepping een geschiedenis van weerstand en worsteling zou doormaken, ligt in geen enkel opzicht in de christelijke ethiek verankerd (en daarmee doel ik op de moraal van Christus zelf).
Wanneer we de Schrift erop na slaan strookt Berkhofs hypothese echter weer wel met Oud-Testamentische Bijbelteksten, al kan een deel daarvan exegetisch als poëzie worden bestempeld (m.n. Psalmen en Spreuken). Maar in
Jesaja 45:6,7 is een tekst die Berkhofs visie onderschrijft. Datzelfde geldt voor
Job 12:23-25, hoewel we dat weer moeten nuanceren t.o.v. de uiteenlopende interpretatie van het betreffende Bijbelboek.
Cathy schreef:Deze opvatting is de reden van de onderdrukking van de vrouw door de eeuwen heen. Ik vraag mij af of er niet iets diepers aan ten grondslag ligt.
Zou het kunnen zijn dat de vrouw staat voor het gevoel en de man voor het verstand? Dat de mens de neiging heeft om teveel via het gevoel/emotie de fout in te gaan? Dat het verstand moet prevaleren boven het gevoel? Dat om die reden de man wordt geacht de eindverantwoordelijke te zijn in een huwelijk? Of zoiets. Ach, ik filosofeer ook maar….
Het is, voor zover ik weet, zelfs in de psychologie te generaliserend om mannen binnen het rationele raster te plaatsen, en vrouwen binnen het emotionele- hoewel dit wel een veel voorkomend verschijnsel is. Eén ding weten we echter zeker: Eva liet zich verleiden door de arglistigheid van de slang (2 Kor. 11:3) én door haar eigen begeerte.
Maar dan is er wéér die crux: God legde die begeerte in haar hart, én liet de slang vrij rondwaren in Eden.
Over je opmerking omtrent de positie van de vrouw kan ik kort zijn: de emancipatie in West-Europa toont onherroepelijk aan dat je overdenking niet (of slechts ten dele) opgaat.