Riska schreef:Het is een opmerking van Schelpje, die mij ook zeer verbaasd heeft. Ik dacht dat het niet meer bestond. Zie elders ergens in dit topic wat ik schreef over mijn vader die een dominee de deur uitzette omdat hij eraan twijfelde of het kindje dat slechts een half uur of zo geleefd had, wel bij God zou zijn.
De doop is niet en nooit zaligmakend. Het is een teken, niks meer, niks minder.
Voor mij persoonlijk is het: dat teken staat onuitwisbaar, onvervreemdbaar op het voorhoofd van mijn kinderen. Het herinnert mij eraan dat God niet loslaat (niet laat varen) het werk dat Zijn hand begon.
Nee, dat betekent op zich niks - ze zullen zelf tot geloof moeten komen.
Maar voor mij is het de troost, dat waar zij "er niks aan doen", God hen niet loslaat.
En denk je niet dat dat werk wat Zijn hand begon, toch echt pas begint, wanneer deze persoon Hem heeft aangenomen?