Arendsoog schreef:Nog een poging:
1. Iedere vorm van huiselijk geweld is af te keuren.
Behalve geweld tegen kinderen, blijkbaar?
2. Bij het opvoeden van kinderen zal er soms gestraft moeten worden, om erger gedrag te voorkomen (uit liefde dus). Wie zijn zoon liefheeft, die straft hem.
Volgens mij staat daar geen straft, maar kastijdt, lijfstraf dus.
Kijk, natuurlijk moet een kind zo nu en dan worden gecorrigeerd. Een dagje geen computer of alleen in de gang eten doet wonderen. Slaan is niet opvoeden, slaan is geweld.
3. Bij heel veel mensen en in heel veel gevallen helpt het om dit met woorden op te lossen.
4. In zéér uitzonderlijke gevallen, zal er uit liefde (dus nooit uit woestheid o.i.d.) een klap gegeven kunnen worden.
Nee. Als ik verhalen van gezinnen lees waar kastijding een soort ritueel is geworden - altijd vanuit het oogpunt van de vader - is dat allemaal ontzettend creepy.
Maar goed, laten we de details eens uitwerken. Slaan dus, akkoord. Tegen het hoofd? Op de lever of nieren? Gebalde vuist of vlakke hand? Of instrumenten? Leren riem, wilgentak, houten lepel. Hoeveel slagen voor welk vergrijp? Wat kan wel en wat kan niet?
Waarbij het doel puur opvoedkundig is. En bij sommige mensen en in uitzonderlijke gevallen (zoals bijvoorbeeld mijn voorbeeld) kan dat nodig zijn. Ter vergelijking: misschien kun je je uit je middelbare schooltijd herinneren dat voor de gemiddelde bouw-leerling spieren meer indruk maken dan woorden. Overigens ligt dit voor jongens anders dan voor meisjes.
Verder compleet off-topic.
Okee. Je mag vrouwen niet slaan, maar je dochter wel, ergo, je dochter is geen vrouw. Tot op welke leeftijd geldt dit? 16? 18? 21?
En opvoedkundig? tja. Ik leer mijn stiefdochter dat niemand, zelfs wij ouders niet, het recht hebben haar aan te raken als ze dat niet wil. Dat is ook opvoedkundig. Maar de boodschap dat een autoriteitsfiguur lichamelijk geweld mag en zal gebruiken op het moment dat je er met woorden niet uitkomt, is dat natuurlijk ook. Dat is een keuze die je maakt.