Wilsophie schreef:Lijkt mij geen loze opmerking.
janpep schreef:Zeker niet. Ik denk dat Jvslooten dan ook nog wel laat weten hoe hij dan denkt over het voorlezen/houden van de wet die aan Israël gegeven is.
Als je het niet erg vind plagieer ik even:
Het is wonderlijk om te lezen hoe heerlijk Paulus met name aan de Galaten beschrijft wat het is om vrijgekocht te zijn. Hij beschrijft duidelijk dat de wet een tuchtmeester tot Christus is en geen levendmaking in zich heeft. Het dood de mens en het veroordeeld de mens. De wet is wel goed, maar doordat ik deze niet houdt verdoemt het mij. ‘Alzo is dan de wet heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed.’(Rom. 7:12) Het ligt niet aan de wet, maar aan de mens dat de wet een veroordeling ten dode is geworden. De wet van God geeft Zijn wil en Zijn beeld aan. Het is een spiegel, wat ons doet zien welk een tekort er in ons gevonden wordt. Toch mag dit wanneer wij vrijgekocht zijn nooit meer ons tot angst en vrees brengen voor het gericht. Het geweten is vrijgesproken en moet daar ook uit leven. Het oude vlees onderwerpt zich niet aan de wet, daar spreekt de wet ook nog tegen. Maar dan is het nodig dat wij leren wat beschreven staat in Romeinen 6 onder andere, het gekruisigde leven. weten dat wij met Christus, ons oude vlees, gekruisigd is aan Golgotha. En dat we het daar ook moeten laten, en nu moeten leven vanuit dat nieuwe leven dat ons gegeven is. Dan wordt daar nog wel die strijd gevonden, maar die strijd wordt vanuit dat nieuwe leven gestreden en niet meer vanuit het vlees tegen het vlees. Het is met de Geest tegen het vlees. Christus wil het door Zijn Geest in mij doen, ik hoef het niet langer zelf in eigen kracht te bewerken. Dat is een wonderlijke les!
Het is naar mijn beleving verkeerd om te zeggen dat de wet van minder belang is na ontvangen genade. Ik denk juist dat deze een belangrijke plaats krijgt in het leven van een waar christen. Maar toch heel anders dan dat het eerst was. Nu verdoemt het mij niet langer, maar de Geest spreekt mij vrij en getuigt van de wet waarin ik tekort kom en helpt mij in de strijd tegen de zonde. Die wet is er nog wel, maar ik ben vrijgekocht door het bloed! En daaruit moeten wij leven en ons niet opnieuw dienstbaar maken onder de wet. Vaak wordt de wet eenzijdig geciteerd alsof het enkel een dodende werking in zich heeft. Het is Gods aangezicht waarin wij zien dat wij onheilig en onrein zijn. Wanneer wij dan gerechtvaardigd en geheiligd zijn in Hem, is daar ook geen plaats meer voor angst en vrees voor het aangezicht van God, dus voor de wet. Alleen nog het verlangen om dat beeld gelijkvormig te worden. De wet rechtvaardigt ons niet, en maakt ons niet levend. Toch blijft zij in het leven van een christen een functie vervullen. Waar het haar eerst uitdreef tot Christus, wekt het nu haar hartelijke verlangen om dat beeld steeds meer te gaan gelijken. Dat begint bij het feit dat de Heilige Geest getuigt van de wet in ons, om ons zo te vormen en te onderwijzen in de weg die we gaan moeten.
‘Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendige mens’(Rom. 7:22) Dit en nog vele andere teksten getuigt dat een waar christen de wet van God lief gaat krijgen, hoe gek dat eigenlijk ook klinkt. Het is dezelfde wet die de mens ‘doodde’in zichzelf, maar waarom dan deze wet lief krijgen? In 2 Korinthe 3 wordt over de bediening der verdoemenis gesproken, waar duidelijk wordt dat wanneer wij onder de wet leven dit onze ondergang is. Ook wanneer wij denken door de wet zalig te kunnen worden, het is ten ene male onmogelijk. Toch ‘dood’ de wet ons ten diepste omdat het ons laat zien wie we zouden moeten zijn in Gods ogen, maar niet zijn. En wanneer wij door genade in Hem mogen zijn wie we moeten zijn, is daar ook geen verschrikking meer van de wet. We zijn dan vrij van de wet, vrij van het oordeel, vrij van de straf. Het is naar mijn mening dan verkeerd om te redeneren dat wanneer wij vrij van de wet zijn, de wet zelf ook weg kan. Het vonnis is weggenomen in Christus, maar de wet op zichzelf niet. Dan zou Christus voor niets gekruisigd zijn geweest. Hij was het die zelf de wet volkomen hield. En daarom ons vrijkocht. Als de wet er dan niet meer toe zou doen, waarom was het dan uberhaupt noodzakelijk dat Christus stierf. De eis van God blijft eeuwig staan, maar alleen wanneer wij in Christus zijn voldoen wij aan die eis. En zodra wij voldoen aan de eis van Gods gerechtigheid, vervalt daarmee de eis niet, maar wel de straf op het verbreken van zijn wet. Daar ligt een fundamenteel verschil.
Een groot gevaar is wanneer wij spreken over de wet, dat mensen proberen door het houden van de wet zalig te worden. Maar ook dat mensen door de wet heiliger willen worden. Wanneer ik maar dit, of dat doe, dan zal ik wel groeien als christen, denkt men dan. Eigengerechtigheid en werkheiligheid wordt er veel gevonden binnen ons kerkelijk Nederland en we zijn niets verder dan Rome! Daarom is het ook gevaarlijk om te spreken over de wet als leefregel der dankbaarheid zonder nadere toelichting. Zonder bijvoorbeeld de Galaten- brief of Romeinen er op na te slaan en te zien hoe wij de wet moeten verstaan. Daarom kiezen sommigen ervoor om niet te spreken over de wet als leefregel, maar over de werking van de Heilige Geest in ons. Misschien is dat beter, het geeft in ieder geval een diepere weergave van het leven als christen. Niet wij zelf proberen de wet te houden, maar het is de Geest die er van getuigt in ons en het ook door ons werkt.
Het hele artikel kun je hier teruglezen:
http://www.amvroegop.nl/mambo/index.php ... &Itemid=63
