Ik ben juist van mening, dat je, om je geloof, hoe je dat ervaart, uit te leggen, niet alleen maar datgene mag goedkeuren, wat letterlijk zo in de bijbel staat. Ik wil juist niet mijn geloof aan een ander uitleggen met behulp van een veelheid van Bijbelteksten. Hooguit met een heel hoofdstuk en dan liever ook nog met rekening houden, wie, waarom, wanneer en voor wie het geschreven is. En wat zie ik? ws kapittelt mij nu, omdat ik iets geloof, wat niet letterlijk in de bijbel staat, terwijl ze zelf om haar opvattingen uit te leggen, niet aan de bijbel genoeg heeft, maar er allerlei dubieuze geschriften op tafel komen, zoals nu weer over Jozef van Arimatea, of vroege christenen die in Groot-Brittannië zouden zijn terechtgekomen, of over allerlei sommetjes met letterwaarden in de bijbel, of over dat Gods Woord ook in de sterren(beelden) geschreven staat, enz.
Twijfel aan de zeggingskracht van Gods Woord alleen? Is dat niet genoeg? Kom, kom, laat dat belerende, kleinerende, naar sektarisme riekende toontje nou eens achterwege! Mij krijg je me daarmee echt niet van m'n standpunt. (Nou reageer ik toch weer op ws. Dom. Maar goed, ik ga het ook niet meer wissen. Als het niet goed is, wissen de modi's het wel. Is ook al bij Judas gebeurd. Wat ik daar nou weer verkeerd heb gedaan?)
