@ Elbert/Klaas,
Een paar dagen geleden schreef Elbert:
De olijfboom heeft nl. een wortel: het verbond met Israël en de daarbij behorende beloften. Jezus Christus is daarvan het centrum, de kern en het fundament. Alle beloften zijn in Hem ja en amen.
Alles wat niet op Hem geent is en dus ook niet aan Hem verbonden is, behoort niet tot de olijfboom. Zo scherp moeten we het stellen.
Ik wilde daar nog op terug komen, maar had er niet eerder de gelegenheid voor (genomen):
Inderdaad, maar God heeft het zo bedacht, dat hij door de wereldgeschiedenia heen, vroeger naar ook nu en in de toekomst, Israel daarbij gebruiken wil:
Ik kan het voor deze ene keer niet laten om Rom. 11 hier in z´n geheel te quoten, i.p.v. alleen maar een link ernaar te maken:
1 Ik zeg dan: Heeft God Zijn volk verstoten? Dat zij verre; want ik ben ook een Israeliet, uit het zaad Abrahams, van den stam Benjamin.
2 God heeft Zijn volk niet verstoten, hetwelk Hij te voren gekend heeft. Of weet gij niet, wat de Schrift zegt van Elia, hoe hij God aanspreekt tegen Israel, zeggende:
3 Heere! zij hebben Uw profeten gedood, en Uw altaren omgeworpen; en ik ben alleen overgebleven en zij zoeken mijn ziel.
4 Maar wat zegt tot hem het Goddelijk antwoord? Ik heb Mijzelven nog zeven duizend mannen overgelaten, die de knie voor het beeld van Baal niet gebogen hebben.
5 Alzo is er dan ook in dezen tegenwoordigen tijd een overblijfsel geworden, naar de verkiezing der genade.
6 En indien het door genade is, zo is het niet meer uit de werken; anderszins is de genade geen genade meer; en indien het is uit de werken, zo is het geen genade meer; anderszins is het werk geen werk meer.
7 Wat dan? Hetgeen Israel zoekt, dat heeft het niet verkregen; maar de uitverkorenen hebben het verkregen, en de anderen zijn verhard geworden.
8 (Gelijk geschreven is: God heeft hun gegeven een geest des diepen slaaps; ogen om niet te zien, en oren om niet te horen) tot op den huidigen dag.
9 En David zegt: Hun tafel worde tot een strik, en tot een val, en tot een aanstoot, en tot een vergelding voor hen.
10 Dat hun ogen verduisterd worden, om niet te zien; en verkrom hun rug allen tijd.
11 Zo zeg ik dan: Hebben zij gestruikeld, opdat zij vallen zouden? Dat zij verre; maar door hun val is de zaligheid den heidenen geworden om hen tot jaloersheid te verwekken.
12 En indien hun val de rijkdom is der wereld, en hun vermindering de rijkdom der heidenen, hoeveel te meer hun volheid!
13 Want ik spreek tot u, heidenen, voor zoveel ik der heidenen apostel ben; ik maak mijn bediening heerlijk;
14 Of ik enigszins mijn vlees tot jaloersheid verwekken, en enigen uit hen behouden mocht.
15 Want indien hun verwerping de verzoening is der wereld, wat zal de aanneming wezen, anders dan het leven uit de doden?
16 En indien de eerstelingen heilig zijn, zo is ook het deeg heilig, en indien de wortel heilig is, zo zijn ook de takken heilig.
17 En zo enige der takken afgebroken zijn, en gij, een wilde olijfboom zijnde, in derzelver plaats zijt ingeent, en des wortels en der vettigheid des olijfbooms mede deelachtig zijt geworden,
18 Zo roem niet tegen de takken; en indien gij daartegen roemt, gij draagt den wortel niet, maar de wortel u.
19 Gij zult dan zeggen: De takken zijn afgebroken, opdat ik zou ingeent worden.
20 Het is wel; zij zijn door ongeloof afgebroken, en gij staat door het geloof. Zijt niet hooggevoelende, maar vrees.
21 Want is het, dat God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, zie toe, dat Hij ook mogelijk u niet spare.
22 Zie dan de goedertierenheid en de strengheid van God; de strengheid wel over degenen, die gevallen zijn, maar de goedertierenheid over u, indien gij in de goedertierenheid blijft; anderszins zult ook gij afgehouwen worden.
23 Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.
24 Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden?
25 Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een deel over Israel gekomen is, totdat[b] de volheid der heidenen zal ingegaan zijn.
26 En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser [b]zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.
27 En dit is hun een verbond van Mij, als Ik hun zonden zal wegnemen.
28 Zo zijn zij wel vijanden aangaande het Evangelie, om uwentwil, maar aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil;
29 Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk.
30 Want gelijkerwijs ook gijlieden eertijds Gode ongehoorzaam geweest zijt, maar nu barmhartigheid verkregen hebt door dezer ongehoorzaamheid;
31 Alzo zijn ook dezen nu ongehoorzaam geweest, opdat ook zij door uw barmhartigheid zouden barmhartigheid verkrijgen.
32 Want God heeft hen allen onder de ongehoorzaamheid besloten, opdat Hij hun allen zou barmhartig zijn.
33 O diepte des rijkdoms, beide der wijsheid en der kennis Gods, hoe ondoorzoekelijk zijn Zijn oordelen, en onnaspeurlijk Zijn wegen!
34 Want wie heeft den zin des Heeren gekend? Of wie is Zijn raadsman geweest?
35 Of wie heeft Hem eerst gegeven, en het zal hem wedervergolden worden?
36 Want uit Hem, en door Hem, en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen.
Pas als het Eurootje valt bij het lezen van dit hoofdst. krijgt Israel in ons denken de plaats die het hem van Godswege toekomt.
Maakt trouwens ook niet uit hoe wij er over denken, God laat hier zien hoe Hij erover denkt, en dat is pas echt relevant.
Klaas vroeg:
Hoe kan het dan, bij het openbaar worden van dat Koninkrijk op aarde ineens weer gaan over een specifiek Joods Koninkrijk?
Ik zou die vraag willen beantwoorden met een wedervraag:
Hoe dan de vraag van de discipelen, en het antwoord erop van Jezus zien in
Hand. 1:6 en 7?
En schreef ook:
Ik geloof überhaupt dat er alleen sprake kan zijn van delen in een ‘landbelofte’ in Christus. En zoals je weet is er in Christus geen onderscheid.
Welke landbelofte is er dan voor ons in Christus. En, wat met de nog openstaande belofte zoals die te vinden is in
Gen. 15:18?
Over de discussie met Refom over onderscheid tussen Jood en Griek:
In Rom. 10:12; Gal. 3:28 en Col. 3:11 maakt Paulus idd geen onderscheid tussen Jood en Griek. Echter, hij doet dit binnen de context van wat hij daar schrijft.
In Rom. 1: 16,; Rom. 2:9 en Rom. 2:10 maakt hij weer wel onderscheid (eerst de ene en dan de ander), ook binnen de context van datgene waar hij hier schrijft.
Men kan dus nooit in absolute zin beweren: Paulus maakt wel onderscheid of Paulus maakt geen onderscheid tussen Jood en Griek.
Is er hier dan sprake van een tegenstelling? Dat in ieder geval niet!
Het lezen en begrijpen van een tekst binnen de context èn Schrift met Schrift te vergelijken, werpt vaak een ander licht op een bepaalde zaak.
Neem zelf ook wat)
