heintje schreef:moet ik je alle verschillen (en vooral het goddelijker worden van JC tonen? Nee toch hè? Want ik ga er vanuit dat je er bekend mee bent. Moet ik ook de incongruenties (waarvan jij meent dat ze Marcus trouw blijven), hier posten? Als je historicus bent (of je er wekelijk goed in verdiept hebt), moet je wel eerlijk blijven.
Je reageert als iemand die in een fundamentalistisch paradigma zit. Voor zo iemand is het een schok als er ook maar een millimeter van de absolute waarheid wordt afgeweken. Eén klein verschilletje tussen de evangeliën en de wereld staat op zijn kop. En jij denkt, vermoed ik, ongeveer zo, alsof een goede historische bron de waarheid, en niets dan de waarheid bevat (vanuit een naïeve onbekendheid met die bronnen), en de evangeliën daar niet aan voldoen en er dus een potje van maken (omdat je alleen websites leest die elk verschilletje breed uitmeten). Je denkt dus vergelijkbaar, alleen vanuit het andere kamp. Beide leggen verschillende maatstaven aan voor de Bijbel en voor andere bronnen. Dat is niet wetenschappelijk.
Maar als je gewend bent met historische bronnen te werken, weet je dat bronnen vaker wel dan niet een bepaalde agenda hebben en de werkelijkheid een bepaalde spin geven. En dat bronnen vaak verdraaid of totaal verknipt worden. En als je dan vanaf een afstandje naar de evangeliën kijkt, dan zie je wel dat Mat en Luc een bepaalde spin aan Marcus geven en selecteren wat ze uitkomt, maar dan zie je ook dat ze Marcus vaak letterlijk overnemen en diens volgorde volgen. In die zin blijven ze tamelijk trouw aan Marcus. Daarmee zijn de verschillen niet weggepoetst, maar het is zeker geen zwart/wit-situatie.
Wat je laatste zin betreft: De draak in de garage van Carl Sagan! Wat enorm flauw. Het is zeer aannemelijk dat er bronnen zijn geweest, MAAR....
Ik begrijp niet zo goed waarom je dit enorm flauw vindt, behalve dat je niet bekend met hoe bronnenkritiek werkt. En zeker in de oudheid geldt, dat als er geen bronnen zijn het niet betekent dat ze er nooit geweest zijn.
Van gelijke orde is je opmerking: "En Marcus wist wel degelijk van zijn verschijningen; hij vertelt ze alleen niet..."
Nee hoor, hier wreekt zich jouw onkunde van de Bijbel. Marcus verwijst naar de verschijningen aan de leerlingen die zouden komen, en veronderstelt ze dus, maar vertelt ze alleen niet.
God had zijn Zoon in China geboren moeten laten worden. Daar konden veel meer mensen lezen en schrijven. Wederom geen handige zet van God.
Rare theologie hou je erop na. Waarom die fixatie op het geschreven woord? In het christendom gaat het om de Geest, en daar hoef je niet geletterd voor te zijn.
En ik bestrijd dan ook eigenlijk alleen maar de mythische figuur. Nogmaals, het maakt me eigenlijk niet uit of Socrates, Alexander of Jezus werkelijk bestaan hebben, het gaat mij erom dat mensen in een historische figuur een god zien, waarbij ze menen dat dit de enige echte ware God is. Die ene God waarin je moet geloven om gered te worden, terwijl je tegelijkertijd weet dat alle andere religies dwaalleren/bijgeloven zijn. EN(!) die God waarmee de gelovige wetenschappelijke onzin-beweringen meent te moeten kunnen doen.
Die gelovige die dan meent iets te mogen zeggen (met de hand op een zgn. heilig boek) over stamceltherapie, condoomgebruik, abortus, moraal, evolutie etc. Vandaar mijn aversie tegen deze mythische opgeblazen figuur.
Maar dat bestrijden pak je dan wel heel ontactisch aan.
Ten eerste bestrijd je niet niet alleen de mythische figuur. Je loopt hier de hele tijd te blazen en te morren tegen de gevestigde opvattingen onder historici. Als je alleen het goddelijke aspect van Jezus zou wil bestrijden, is het bestrijden van de historische wetenschap niet handig, want nu kom je net zo over als de creationist die de bioloog wil overtuigen op grond van een apologetisch boekje zonder biologische kennis. M.a.w. je staat behoorlijk voor aap, en dat verzwakt je positie.
Ten tweede zul je gelovigen echt niet overtuigen als je geen greintje respect voor ze toont, en ook geen enkele moeite doet hun opvattingen te leren kennen of je in te leven in de ander. Dat stoot alleen maar af. Bovendien verzwakt het je eigen positie, omdat je steeds terecht uitgelachen wordt omdat je er geen sikkepit van snapt.
Ten derde geloof ik eigenlijk niet dat je de werkelijkheid helemaal door hebt. Je komt namelijk over als iemand die strijd tegen "die zakkenvullers in Den Haag" of "de buitenlanders", die dan de schuld van alle problemen in de schoenen geschoven krijgen. Want als je dan gewezen wordt op het feit dat de meerderheid niet een fundamentalist-volgens-jouw-zelfgevormde-mal is, dan vindt je dat geen echte gelovige. Het lijkt erop alsof je
wilt dat gelovige volstrekt irrationele imbecielen zijn. Dan roept dat de vraag op: ben je echt zo bezorgd, of vind je het gewoon lekker om een (volgens jou) gemakkelijk doelwit de grond in te trappen.
Want als het gaat over evolutie bijvoorbeeld, de katholieke kerk accepteert de evolutietheorie en dan zit je dus al op 50% van de christenen. Neem daarbij nog zeer grote delen van het mainstream en vrijzinnige protestantisme, en tegenwoordig ook veel orthodoxen, en je komt erop uit dat het in feite een minderheid is die evolutie verwerpt. M.a.w. je strijdt tegen religie, maar je zou als je je echt bezorgd maakt over het accepteren van evolutie kun je je beter op dat project richten. M.a.w. je wilt graag het hele gebit eruit trekken omdat er een gaatje in een kies zit.
Met betrekking tot dit topic kun je je energie dus beter ergens anders aan besteden.