mag je een kerk verlaten?

[Floppie]

Ben ook bezig mijn oude gemeente te verlaten. Niet bepaald een eendachts-beslissing, maar eentje die twee jaar geduurd heeft. Want zeg nu zelf: Dit doe je echt niet zomaar. Ik wilde zeker weten dat het ten eerste vooral Gods weg is, dat de bevindingen die ik gedaan heb vanuit Gods Woord werkelijk tegen de leer ingaan van de desbetreffende gemeente en ik geen belangrijke zaken over het hoofd zie. Ondertussen heb ik sterk ervaren dat deze naderende switch absoluut niet in goede aarde valt bij familie en andere dorpsgenoten. Daar valt geen goede inhoudelijke discussie over te voeren. Dan kom je er ineens achter dat liefhebben van voor sommigen verbonden zijn aan bepaalde voorwaarden... bedroevend.

Breng je mensen niet in onzekerheid waardoor ze minder liefde lijken te tonen?

[Wiepie]

Sterker nog, kerkwisseling zorgt ervoor dat mensen over hun geloof gaan nadenken. In gesprek gaan met anderen. De Bijbel openslaan.

Was dit, vooral dat laatste, altijd maar zo

[Wiepie]

Breng je mensen niet in onzekerheid waardoor ze minder liefde lijken te tonen?

Waarover zouden mensen onzeker moeten zijn? Omdat ik de knoop nog niet in zijn geheel doorgehakt heb?
Is liefdeloosheid een logisch gevolg van onzekerheid?

[DDD]

Het is een boeiende discussie.

Ik verbaas me er over dat wordt gesteld dat het van kerk veranderen iets heel anders is dan kerkscheuring. Terwijl het mij best duidelijk lijkt dat dat hetzelfde is. Als je getrouwd bent met de één, dan is het inwisselen voor een ander hetzelfde als echtscheiding. Ik zie niet in waarom dat bij een kerk anders zou werken. Als je een vriendschap verbreekt en inruil voor een andere vriendschap, evenzo. Daar kunnen allemaal goede redenen voor zijn, en natuurlijk is het nog erger als je er nog een nieuwe kerk bij maakt, maar daarom is kerkscheuring op persoonlijk vlak ook wel een scheuring in het lichaam van Christus.

In sommige CGK zie je een enorme scheiding der geesten, waardoor soms veertig procent van een gemeente langzamerhand naar de gemeente 4 kilometer verderop over gaat. Dat komt soms door heerszucht van de meerderheid in de oude gemeente, ik kan er ook best begrip voor opbrengen in sommige situaties. Maar een kerkscheuring is het wel. En dat moet een uiterste noodmiddel zijn, net als echtscheiding. Maar goed, als ik in een onrechtzinnige kerk zou zitten dan zou ik daar ook moeite mee hebben, vooral als je je regelmatig ergert aan de prediking/ leesdiensten is het wellicht beter om dan maar een andere kerk op te zoeken. Maar daarmee wordt de veelkleurigheid in de twee betrokken gemeenten wel aangetast, en dat is niet hoe God het bedoeld heeft, voor zover ik kan inzien.

[boer]

Het is een boeiende discussie.

Ik verbaas me er over dat wordt gesteld dat het van kerk veranderen iets heel anders is dan kerkscheuring. Terwijl het mij best duidelijk lijkt dat dat hetzelfde is. Als je getrouwd bent met de één, dan is het inwisselen voor een ander hetzelfde als echtscheiding. Ik zie niet in waarom dat bij een kerk anders zou werken. Als je een vriendschap verbreekt en inruil voor een andere vriendschap, evenzo.

ONZIN NATUURLIJK.
Zolang beide kerken Jezus en Hem gekruisigd verkondigen, is er weinig aan de hand.
Als je overgaat naar het joodse of islamitische, ja dan verbreek je de ''vriendschap'' wel, ja.
Er is dan ook geen weg meer terug.
(Afval des geloofs)

[Faramir]

Toch heb ik vele verhalen gehoord van families die kapot gingen aan het gegeven dat een deel in gemeente x bleef zitten en een deel afscheurde met dominee y. Over vriendschap gesproken, als zelfs een familieband niet kan voorkomen dat mensen met elkaar in conflict komen dan zal vriendschap da ook niet kunnen voorkomen.

[Floppie]

Waarover zouden mensen onzeker moeten zijn? Omdat ik de knoop nog niet in zijn geheel doorgehakt heb?
Is liefdeloosheid een logisch gevolg van onzekerheid?

Het is niet altijd een logisch gevolg van onzekerheid. Maar op het moment dat men niet meer zeker is van zijn of haar standpunt en er dus vervolgens onzekerheid is, maar waar men uiteindelijk wel vast wil houden aan het zelf ingenomen standpunt, dan zie je, op basis van meerdere factoren vaak, een stukje liefdeloosheid optreden. Maar dit hoeft niet altijd te maken te hebben met het feit dat JIJ een ander standpunt inneemt.

[Floppie]

Toch heb ik vele verhalen gehoord van families die kapot gingen aan het gegeven dat een deel in gemeente x bleef zitten en een deel afscheurde met dominee y. Over vriendschap gesproken, als zelfs een familieband niet kan voorkomen dat mensen met elkaar in conflict komen dan zal vriendschap da ook niet kunnen voorkomen.

Als geloof je diepste zijn is, dan gaat dat inderdaad dwars door familiebanden heen.

[Optimatus]

Maar het is toch belachelijk als een verschil in kerklidmaatschap reden is om de banden met je familie te doorbreken?

[Floppie]

Maar het is toch belachelijk als een verschil in kerklidmaatschap reden is om de banden met je familie te doorbreken?

Ik kan me ook niet voorstellen dat dit volgens de wet der naastenliefde is. Wat niet wil zeggen dat het aan de andere kant minstens zo belachelijk is om lichtvaardig te oordelen over het uit elkaar gaan van familieleden.

[Janvanverweg]

de laatste paar reacties lijken erop neer te komen dat er een keuze gemaakt moet worden tussen mensen (familie, vrienden, dorp) behagen of God behagen.
ik schrijf het wat scherp, maar ik lees dat de interne strijd gestreden is, dat bijbel en Geest gesproken hebben en erzekerheid over de kwestie is. Als dat zo is, dan uitstel of afstel in strijd met Gods spreken. als mensen je ervan afhouden, dan dien je mensen meer dan God. De bijbel geeft al aan dat God volgen (soms) tweespalt in families zal brengen en geeft aan wie we meer moeten liefhebben. ("wie mij niet liefheeft boven...")
tweespalt voorkomen is natuurlijk erg goed en mooi, maar harmonie is niet het hoogste ideaal waaraan Gods spreken opgeofferd mag worden. 'onze' kant de weg naar de naaste is onze verantwoordelijkheid. we kunnen anderen niet dwingen om keuzes te maken die ze niet willen, he graag we dat ook willen.

----
veel verwarring is er omdat er denominaties zijn die gelovigen claimen! een denominatie is een tussenvorm van de lokale gemeenschap der heiligen en de Kerk als bruid van Christus. het is huit noch vis, maar claimt beide te zijn.
denominaties zijn handig om allerlei zaken te regelen en om krachten te bundelen, maar staan veelal daadwerkelijke eenheid in de weg. zou het niet veel mooier zijn als al de kerken in een streek of stad een organisatorische eenheid vormden waarin ouderlingen onderling erkent en gerespecteerd worden ipv. velerlei netwerken van groepen die geografisch gezien geen daadwerkelijke gemeenschap kunnen vormen?

[alexander91]

Dus als je bij je eigen gemeente blijft is die beslissing ook besmet! Verder lijkt het me vrij logisch dat de eigen motieven ook goed onderzocht worden voor men besluit weg te gaan.Yep, daar zat inderdaad wat emotie bij, maakt dat iets uit dan of mijn mening met meer of minder emotie neergezet wordt? Zo lang het netjes blijft lijkt het mij oké!Wat dat betreft, als ik inzie dat een ander gelijk heeft kan hij/zij het van me krijgen hoor! Het moet wel Bijbels onderbouwd zijn, dat is m'n voorwaarde.

Dat eerste heb je volledig gelijk in, en ik ontken dat nergens. Maar de andere kant is dat dus ook. Ook kerkverlating is besmet en nooit zuiver en alleen om de leer. Wij zijn immers allemaal mensen.

[boer]

Toch heb ik vele verhalen gehoord van families die kapot gingen aan het gegeven dat een deel in gemeente x bleef zitten en een deel afscheurde met dominee y. Over vriendschap gesproken, als zelfs een familieband niet kan voorkomen dat mensen met elkaar in conflict komen dan zal vriendschap da ook niet kunnen voorkomen.

Vriendschap, verzoening met God is belangrijker dan vriendschap met mensen.
En dat levert een perfecte selectie op wie je echte vrienden zijn.
Wie jouw keus niet respecteert en die verbindt met de mate van vriendschappelijkheid, is eigenlijk je vriendschap niet waard.
Want vriendschap hoort onvoorwaardelijk te zijn.

[learsi]

Dat eerste heb je volledig gelijk in, en ik ontken dat nergens. Maar de andere kant is dat dus ook. Ook kerkverlating is besmet en nooit zuiver en alleen om de leer. Wij zijn immers allemaal mensen.

Een van de in het oog springende kerkverlatingen is de Reformatie. Hoe denk jij daarover i.v.m. je opmerking over ¨nooit zuiver en alleen om de leer¨?

Zelf hebben wij na een langdurend proces van 25 jaar besloten om de kerkelijke gemeente(PKN) in ons dorp in te ruilen voor de dichtsbijzijnde ger. Bond-gemeente(ook PKN) een paar kilometer verderop. Dit i.v.m. de prediking. Daarbij proberen we een opening te houden om, als dat aan de orde komt, naar de plaatselijke gemeente terug te keren. Ik bezoek gewoon de gemeente avonden, we kerken er nog wel eens op zondag en betalen een deel kerkelijke bijdrage.

Uiteraard speelt er meer dan de prediking. De prediking is nl. het gevolg van een totaal van factoren binnen een gemeente.
Om een voorbeeldje te geven:....dat men een dominee had, was belangrijker dan wat een dominee op de kansel zei,..... hij is toch dominee, hij heeft er voor geleerd, wij niet.......dus wat hij zegt, dat zal wel kloppen.......

In de tijd van de Reformatie raadde Calvijn de mensen aan om zelfs te verhuizen om onder de rechte prediking te komen.

h.g.
Learsi

[learsi]

Maar het is toch belachelijk als een verschil in kerklidmaatschap reden is om de banden met je familie te doorbreken?

Van mensen die ik hier over heb horen vertellen, begreep ik, dat juist zij die hun kerkverband verlieten degenen waren die ook de banden met de familie door knipten.

Is dat een herkenbaar beeld voor jullie?

h.g.
Learsi