gecultiveerde geloofsonzekerheid

[Yoshi]

Waarom zou je er tegenaan lopen denk ik dan?
Maakt het iets uit dat degene naast je in de kerkbank op bepaalde punten net even iets anders geloofd?

[Dies]

Waarom zou je er tegenaan lopen denk ik dan?
Maakt het iets uit dat degene naast je in de kerkbank op bepaalde punten net even iets anders geloofd?

Niet direct maar uiteindelijk maakt heel veel uit. Het gaat ook niet om zomaar één toevallig gemeentelid. En het is niet zomaar een ondergeschikt punt.
Het gebeurt tijdens gesprekskringen e.d. De sfeer tijdens dergelijke avonden is nu niet bepaald geloofsopbouwend. De meerderheid van de gemeenteleden heeft niets met geloofszekerheid. Dat zou aanmatigend zijn. Kortom, "geloofszekerheid kan gewoon niet".
Als het gaat om gemeenteopbouw maakt dus de bierkaai de dienst uit. En er worden vervelende dingen gezegd. Natuurlijk raakt mij dat niet maar dit alles maakt het gezamenlijke kerkzijn wel behoorlijk nutteloos.
Ik kan er natuurlijk voor kiezen om niet naar die avonden toe te gaan. Maar dan ben ik gedoemd tot passief gemeentelid.
Er wordt wel eens makkelijk gezegd: God heeft je nu eenmaal in die kerk geplaatst. Dan is wegblijven bij een gespreksbijeenkomst natuurlijk ook geen optie.

Ik heb het vermoeden dat ik niet de enige ben die hier tegenaan hik.

[rotterdam]

(Ik las in dezelfde krant dat heel veel mensen het moeilijk vinden hardop te bidden, ook zoiets..)

Niet iedereen heeft dezelfde verbale capaciteiten ook de discipelen hadden hier moeite mee.
Lucas 11 ; Zijn discipelen tot Hem zeide: Heere, leer ons bidden

We zijn geroepen om over de Here te vertellen,

Wij zijn geroepen "te getuigen" en vaak gaat dat zonder woorden.

[rotterdam]

Niet direct maar uiteindelijk maakt heel veel uit. Het gaat ook niet om zomaar één toevallig gemeentelid. En het is niet zomaar een ondergeschikt punt.
Het gebeurt tijdens gesprekskringen e.d. De sfeer tijdens dergelijke avonden is nu niet bepaald geloofsopbouwend. De meerderheid van de gemeenteleden heeft niets met geloofszekerheid. Dat zou aanmatigend zijn. Kortom, "geloofszekerheid kan gewoon niet".
Als het gaat om gemeenteopbouw maakt dus de bierkaai de dienst uit. En er worden vervelende dingen gezegd. Natuurlijk raakt mij dat niet maar dit alles maakt het gezamenlijke kerkzijn wel behoorlijk nutteloos.

Wat is je punt Dies ?
Vind je het geloof van je zusters en broeders (die geen geloofszekerheid hebben of die niet of anders uiten) kwalitatief minder of ben je op zoek naar een kerk waar iedereen, min of meer, in dezelfde bewoordingen hun geloof belijden ?

[Marnix]

Het punt is toch wel duidelijk? Als de cultuur is dat geloofszekerheid niet kan en men het dus normaal vindt dat geloof gepaard gaat met onzekerheid snap ik wel dat het lastig is om samen gemeente te zijn. Je hebt dan namelijk hele andere uitgangspunten?

[mona]

Als de cultuur is dat geloofszekerheid niet kan en men het dus normaal vindt dat geloof gepaard gaat met onzekerheid snap ik wel dat het lastig is om samen gemeente te zijn. Je hebt dan namelijk hele andere uitgangspunten?

Overigens kan dat ook andersom zijn:
Dat men vind dat onzekerheid absoluut niet kan, want geloven is zekerheid hebben.
Het het is ook lastig gemeente zijn als er een zwijgcultuur is.
Vooral als je voorzichtig (!) iets algemeens probeert te zeggen over openbare (!!!) zonden....

[Chaya]

Het is ook tegenstrijdig omdat deze mensen niet zelden wel er van uit gaan dat bij het sterven God hen toch wel zal aanvaarden. Waarbij ik me afvraag of dat aanvaarden misschien samenhangt met de veronderstelling dat God uiteindelijk wel tevreden zal zijn met wat iemand van zijn leven gemaakt heeft: "altijd hard gewerkt en goed gezorgd voor zijn of haar gezin".

Al jaren krijg ik het kerkblad van de PKN hier ter plaatse. En ik schrik wel eens van de stukjes die erin staan als iemand overleden is. In de trant van: meneer X had niets met de kerk, hij was er wel in opgegroeid, maar was met kerkgang gestopt.
Hij was zwijgzaam, vertelde nooit wat er in hem omging. Maar hij vond het wel goed als we op zijn begrafenis het lied: Ik zie een poort wijd open staan, zullen zingen.
Dan vraag ik me af wat de predikant in de rouwdienst als troost aanbiedt.
Iemand wordt dan de hemel ingepraat, zo wordt dat genoemd. Als in bevindelijke kringen dit zo gaat, "laat de predikant het liggen".

Tja, sommige mensen kunnen er al niet tegen als je Bijbelteksten noemt om daarmee aan te tonen dat geloofszekerheid wel degelijk tot de mogelijkheden behoort. Bijbelkennis werkt sowieso al niet als een opsteker. Dat staat veel te vroom. De meeste mensen redeneren liever vanuit hun gevoel. En dat oogst wel altijd wel veel bijval.

Ja gevoel, dat scoort momenteel.
Dat kun je ook terugvinden in veel opwekkingsliederen, die zo stilaan ook de protestantse kerken insluipen.
Veel activiteit vanuit de mens, veel gevoel, ervaring.
Maar het gaat om het geloof!

[JohannesHermanus]

Vind je het geloof van je zusters en broeders (die geen geloofszekerheid hebben of die niet of anders uiten) kwalitatief minder of ben je op zoek naar een kerk waar iedereen, min of meer, in dezelfde bewoordingen hun geloof belijden ?

Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
(Heb.11:1)

Geloven is niet vermoeden, of hopen dat het waar is, of bijna zeker weten. Het geloven dat in de Bijbel genoemd wordt, is een absoluut zeker weten. Dat men daarbij momenten van twijfel heeft, van verzoeking om het maar zo te zeggen, kan ik me voorstellen, echter is het dan zaak om eens grondig onderzoek te gaan doen in uw eigen hart, God uw aanvechtingen te belijden en te vertrouwen op Gods beloften. Echter het hebben van geen geloofszekerheid, getuigd niet van onzekerheid alleen, maar van ongeloof!

[Teus]

Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet. (Heb.11:1)

Geloven is niet vermoeden, of hopen dat het waar is, of bijna zeker weten. Het geloven dat in de Bijbel genoemd wordt, is een absoluut zeker weten. Dat men daarbij momenten van twijfel heeft, van verzoeking om het maar zo te zeggen, kan ik me voorstellen, echter is het dan zaak om eens grondig onderzoek te gaan doen in uw eigen hart, God uw aanvechtingen te belijden en te vertrouwen op Gods beloften. Echter het hebben van geen geloofszekerheid, getuigd niet van onzekerheid alleen, maar van ongeloof!

Helemaal mee eens.

[Marnix]

Overigens kan dat ook andersom zijn:
Dat men vind dat onzekerheid absoluut niet kan, want geloven is zekerheid hebben.
Het het is ook lastig gemeente zijn als er een zwijgcultuur is.
Vooral als je voorzichtig (!) iets algemeens probeert te zeggen over openbare (!!!) zonden....

Helemaal mee eens. In een gemeente moet openheid zijn, delen is ontzettend belangrijk. Een gemeente waarin geen ruimte is om te delen, of het nou om geloofservaringen gaat of over geloofstwijfel. Zekerheid hoort bij geloof, maar dat wil niet zeggen dat niemand twijfelt, dat je geloof altijd heel sterk is, dat er geen pieken en dalen bestaan. Maar het kan niet zo zijn dat de houding in de kerk dan is: Ach ja, twijfel, geloofsonzekerheid, dat is prima, dat hebben we allemaal, dat is gewoon. Geloofszekerheid is helemaal niet iets waar je naar hoeft te streven, dat krijg je toch niet.
Juist als je onzekerheid en twijfel kan delen is het essentieel dat Hij onze zekerheid is, onze Verlosser en Redder en dan kunnen we met onze onzekerheid en twijfel altijd weer naar Hem toe. Hij, die met onze zwakheid kan meevoelen omdat Hij mens is geweest, heeft standgehouden en pleit voor ons, daarom mogen we zonder schroom Gods troon naderen en iedere keer weer genade vinden.

Ja gevoel, dat scoort momenteel.
Dat kun je ook terugvinden in veel opwekkingsliederen, die zo stilaan ook de protestantse kerken insluipen.
Veel activiteit vanuit de mens, veel gevoel, ervaring.
Maar het gaat om het geloof!

Gevoel hoort bij geloof. Je kan niet geloven en ondertussen niets voelen. God zet je in beweging, geeft je blijdschap, hoop, zekerheid, dankbaarheid, zin om in actie te komen en aan het werk te gaan voor Hem en nog veel meer gevoelens. Zo jammer dat er altijd maar weer een onjuiste tegenstelling wordt gemaakt tussen gevoel en geloof. Want gevoel, dat vinden protestanten soms maar eng... en straks moet je naast naar de kerk gaan nog wat gaan doen ook

[Cathy]

Het gaat ook niet om zomaar één toevallig gemeentelid. En het is niet zomaar een ondergeschikt punt.
Het gebeurt tijdens gesprekskringen e.d. De sfeer tijdens dergelijke avonden is nu niet bepaald geloofsopbouwend. De meerderheid van de gemeenteleden heeft niets met geloofszekerheid. Dat zou aanmatigend zijn. Kortom, "geloofszekerheid kan gewoon niet".

Hoe zit het hierin met de rol van de predikant?
Die lijkt mij niet onbelangrijk.

[Chaya]

Gevoel hoort bij geloof. Je kan niet geloven en ondertussen niets voelen. God zet je in beweging, geeft je blijdschap, hoop, zekerheid, dankbaarheid, zin om in actie te komen en aan het werk te gaan voor Hem en nog veel meer gevoelens. Zo jammer dat er altijd maar weer een onjuiste tegenstelling wordt gemaakt tussen gevoel en geloof. Want gevoel, dat vinden protestanten soms maar eng... en straks moet je naast naar de kerk gaan nog wat gaan doen ook

Ons gevoel kan ons bedriegen. Je gaat niet verloren omdat je gevoel niet goed is, wel vanwege ongeloof.
De vaste - enige - grond van ons behoud is niet ons gevoel, maar Gods verkiezende Liefde!

ds. de Heer noemt als voorbeeld:
Opwekking 581: „Ik wil heel dicht bij U zijn, als een kind bij de vader op schoot. Ik wil heel dicht bij U zijn; dat is de plek waar ik hoor.”
Ds. De Heer: „Het gaat hier niet om geloofservaring, maar om gevoelservaring.” Hij waarschuwde ervoor zich te laten meeslepen door een gevoelsgodsdienst die „in de lucht zit en meer invloed op ons heeft dan we willen geloven.”
Van de weeromstuit de andere kant opgaan, naar „een verstandsgodsdienst”, noemt de predikant een „valstrik. Dan gaat het om het strijden voor een waarheid die we niet kennen met het hart. Met een waarheid kun je niet sterven. Je kunt alleen sterven met een Borg.”
http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... l_1_612561

[naamloos]

Ja gevoel, dat scoort momenteel.
Dat kun je ook terugvinden in veel opwekkingsliederen, die zo stilaan ook de protestantse kerken insluipen.
Veel activiteit vanuit de mens, veel gevoel, ervaring.
Maar het gaat om het geloof!

In de Psalmen speelt gevoel ook een grote rol.

Ons gevoel kan ons bedriegen. Je gaat niet verloren omdat je gevoel niet goed is, wel vanwege ongeloof.
De vaste - enige - grond van ons behoud is niet ons gevoel, maar Gods verkiezende Liefde!

Geloofszekerheid moet je ook niet uit je gevoel halen, maar dat krijg je door het woord van God te geloven.
En daar wordt je blij en dankbaar van. En blij is een gevoel, en dat uit zich weer in lof en dankliederen.

[rotterdam]

Rotterdam ; Vind je het geloof van je zusters en broeders (die geen geloofszekerheid hebben of die niet of anders uiten) kwalitatief minder of ben je op zoek naar een kerk waar iedereen, min of meer, in dezelfde bewoordingen hun geloof belijden ?

Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
(Heb.11:1)

Geloven is niet vermoeden, of hopen dat het waar is, of bijna zeker weten. Het geloven dat in de Bijbel genoemd wordt, is een absoluut zeker weten. Dat men daarbij momenten van twijfel heeft, van verzoeking om het maar zo te zeggen, kan ik me voorstellen, echter is het dan zaak om eens grondig onderzoek te gaan doen in uw eigen hart, God uw aanvechtingen te belijden en te vertrouwen op Gods beloften. Echter het hebben van geen geloofszekerheid, getuigd niet van onzekerheid alleen, maar van ongeloof!

Ik stelde de vraag niet aan u - en uw reactie is geen antwoord op deze vraag.

[rotterdam]

Iemand wordt dan de hemel ingepraat, zo wordt dat genoemd.

Iemand de hemel inpraten is fout maar iemand de hemel uitpraten is fouter.