Godservaringen - was het echt God?

[Mortlach]

Heb je een voorbeeld van zo'n verhaal dat, na verder onderzoek, niet waar bleek te zijn?

Een wat over-enthousiaste evangelist heeft me op straat eens proberenwijs te maken dat er bij hun genezingsdienst bij iemand spontaan een geamputeerd been teruggroeide. Zo'n verhaal heeft verder geen onderzoek nodig hoor, dat is gewoon gelogen om me die kerk in te krijgen. Een christen onwaardig, als je het mij vraagt.

[Teus]

Ik denk terug, aan situatie in mijn leven. En misschien zien anderen het als toeval, maar ik zie dat niet zo.

9 jaar geleden twijfelde ik er sterk aan, of God wel werkelijk bestaat/bestond. Ik had een gesloten Bijbel in mijn handen, en bad. Heere, als U er echt bent, mag ik dan alstublieft iets opmerken van Uw Almacht? Ik opende de Bijbel willekeurig, en las de zin. Luister naar de donder, van Mijn Stem. En een fractie van een seconde later, begon het daadwerkelijk te onweren buiten! Zo liet God me toen zien, dat Hij van me wist. Hem alle eer!

Echt mooi,dit kan niet anders als een bewijs van het Zijn van Hemzelf zijn.

Toeval is niet wetende en begrijpende dat God regeert.
Van satan is het absoluut niet, hij zal je nooit laten zien dat God bestaat.

[Boerin]

Toen de Heere Jezus op aarde rondwandelde, wilden de joden ook tekenen zien.
Maar wat antwoordde Hij: ‘Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jona, den profeet.' (Matth. 16: 4)
God's kinderen zullen moeten leren dat ze onderwijs ontvangen uit de Bijbel.
En dan is de Heere niets verplicht, al zal Hij in het leven van sommigen Zich wel eens openbaren op bijzondere wijze.
We mogen dus nooit een wonder of teken eisen, wel eerbiedig vragen.

Het ligt aan het hart. Ze verzochten Hem inderdaad en wilden Hem aanklagen. Herodes wilde ook weleens een wonder zien. Jammer dan. Hij zei tegen die man die oprecht vroeg of Hij zijn zoon wilde genezen dat hij het nodig had om te geloven en Hij genas zijn zoon en hij kwam met z'n hele huis tot geloof.

[Teus]

Maar al te vaak is het verhaal als een would-be-story geconstrueerd, blijken er geen bewijzen voor te zijn en heeft het vooral de functie van bevestiging. Hoe meer mensen denken dat het waar is, hoe groter de kans dat het ook echt waar is. Dat soort mechanismen.

God doet z.g. openbare wonderen en persoonlijke wonderen. Als God openbare wonderen doet zien we ze vaak niet, zelfs gelovige niet. Persoonlijke wonderen zijn aanvankelijk alleen bedoeld voor de persoon zelf. Als God dit doet geeft Hij er altijd een portie vreugde bijd, dat kan ook niet anders. Vertellen erover geeft weer vreugde, alleen God wil niet altijd dat we er over spreken. Als je voor God absoluut geen geheimen meer hebt en alles vlak ligt wil God nog wel eens iets met je doen wat Hij als geheim aan jou doet, Hij geeft je dan geen vrijmoedigheid om er over te spreken.
Als God iets wonderlijks met je gedaan heeft en je hebt vrijmoediheid om er over te spreken kan het best zijn dat je het een andere keer niet hebt, dan gaat het vaak om het wonder op zich en wat God met jou gedaan heeft, wat jij meegemaakt hebt en niet om het feit dat God naar je omziet, God komt niet aan Zijn eer en vaak gaat satan er mee aan de haal. Dan krijg je b.v. dat mensen het niet geloven, toevallig vinden of niets bijzonders.

Geloven is toch: Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
Moet God Zich eerst bekend maken alvorens je kunt gaan geloven?

Nee, God hoeft zich niet bekend te maken, je hoeft zelfs niet werderom geboren te zijn.
Dan heb ik het niet over het zaligmakende geloof want dan ken je God.

Volgens mij is hoop al vertrouwen en vertrouwen geloven.
Geloven is weten, vertrouwen dat God doet wat Hij beloofd heeft en er naar leven.

Een gedeelte van mijn familie overweegt om onverzekerd verder te leven, dus geen ziektekostenverzekering meer te houden, anderen hebben die al opgezegd met de motivatie dat God voor ze zorgt. dit op basis van anekdotes uit Amerika over mensen die genazen bijv. onderweg naar het ziekenhuis na een ernstig ongeluk.

Die vent die daarachter zit, ook een amerikaan, acht ik gevaarlijk.

Geweldig mooi dat je vertrouwen zo groot is dat je je niet meer verzekeren wil.
Ik heb in het verlenden wel eens gesproken met mensen die zich niet wilden verzekeren. Ik vroeg dan waarom niet? Men zei dan niet “God zorgt voor me” maar ze hadden het achterbakse vertrouwen op de kerk, ze zeiden “dan betaald de kerk wel”. Deze mensen zijn dus ook verzekerd, alleen op de kerk, wat ik wel erg vindt. De verzekeringsmaatschappij stelt zich ter beschikking maar de kerk moet hun zwaar gespaarde geld, waar ze wellicht jarenlang overgedaan hebben, weggeven aan iemand zie zich niet geroepen voelde zijn eigen portemonnee te belasten, want daar gaat het dan om.
Er zijn ook mensen die, omdat ze zich niet willen verzekeren, lid worden van de Waarborgfonds, volgens mij laat je dan ook een ander voor de kosten opdraaien.
Het heeft niets met vertrouwen te maken maar het belang van de eigen centen.

Was het echt God?

Als het echt van God is komt er altijd vreugde mee, dat kan niet anders, alles wat je van God krijgt, al lijkt het nog ze klein, zit Gods Liefde in en dat uit zich bij zijn kinderen in vreugde.
Zelfs als iemand verteld over de Grootheid, de wonderen van God en de vrijmoedigheid daarvoor heeft zal de begenadigde toehoorder die vreugde ervaren.
Heb zelfs gehad dat een zeer kort gelovige me iets vertelde van wat God bij hem gedaan heeft, dat mijn hart opsprong en Liefde van God me overviel terwijl bij degene die het vertelde het pas kreeg nadat ik hem het uit mocht leggen wat het betekende. Heb het in het begin van de bekering ook wel eens andersom gehad.
Satan kan natuurlijk die vreugde niet geven, als dus die speciale vreugde er niet is, is ook belangrijk hoe je gesteldheid is, hoe dicht leef je bij God, wat verwacht je van God, dan wordt het zeer twijfelachtig. Hieraan kun je zien hoe persoonlijk de ervaring van een wonder van God is.
Een ongelovige toehoorder kan het misschien geloven en aannemen dat het gebeurd is, maar ook zeggen dat hij er niets van geloofd.
Een gelovige kan vaak niet zeggen dat het niet van God is maar heel vaak wel dat het wel van God is. God werkt altijd door de Heilige Geest, bezit je die niet? Dan heeft God niets om door te werken en zul je veel missen en straks alles.

Genezen b.v. dat kan satan ook, dan is het moeilijk te bepalen of het van God is of van satan.
Weet je, het geldt natuurlijk hier ook, die Liefde die meekomt. Als satan iemand geneest komt er geen vreugde mee, alleen de blijdschap die ze hebben omdat ze weer gezond zijn en heel vaak komt de ziekte weer terug. Bij genezingsdiensten zal satan nooit mensen genezen in de Naam van de Heere Jezus, en oprecht vanuit het hart gemeend en geloofd in Jezus Christus, dat hij het doen wil, volledig in het geloof dus.

[RogerS]

Toeval is niet wetende en begrijpende dat God regeert.

Interessant punt. Maar volgens mij verschillen christenen ook nogal eens van mening over in hoeverre God zaken in de hand houdt.

[RogerS]

Hij geeft je dan geen vrijmoedigheid om er over te spreken.

Hoe weet je dat God mensen soms niet de permissie geeft om erover te spreken?

Geweldig mooi dat je vertrouwen zo groot is dat je je niet meer verzekeren wil.

Vind je dit niet juist gigantisch naief? Als ik kijk naar alle voorbeelden van niet-ingeënte kinderen die ziek worden, dan vind ik dit gevaarlijk; volgens mij is er nergens bewijs te vinden dat gelovigen medische zorg niet nodig hebben. Ik ben geen christen, maar als christen zou ik het volgende denken: "God heeft mij de tools gegeven om me te beschermen tegen ziekten, dus laat ik er maar gebruik van maken".

Als het echt van God is komt er altijd vreugde mee, dat kan niet anders, alles wat je van God krijgt, al lijkt het nog ze klein, zit Gods Liefde in en dat uit zich bij zijn kinderen in vreugde.

Wat bedoel je precies met vreugde? Ik denk dat er genoeg mensen zichzelf blij voelen met dingen die allesbehalve christelijk te noemen zijn. Ik vind het gevaarlijk om je gevoel te laten bepalen wat waarheid is en wat niet. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn gevoel heeft me vaak genoeg in de steek gelaten om daar niet blind om te kunnen vertrouwen.

[gravo]

Heb je een voorbeeld van zo'n verhaal dat, na verder onderzoek, niet waar bleek te zijn?

Dat is nu net het lastige. Die verhalen hebben echt alle eigenschappen van een verhaal. ze worden uitsluitend verteld en er wordt verwezen naar een werkelijkheid die tegelijkertijd zorgvuldig aan het oog onttrokken blijft. Het gaat altijd om de volgende eigenschappen:

- het verhaal is 'van horen zeggen". Uit de tweede hand dus, via, via
- het verhaal heeft zich ergens anders afgespeeld. Zo heb ik weleens een dolenthousiaste zendeling uit Nepal horen vertellen, dat een dood kind weer tot leven kwam. Daar in Nepal, welteverstaan.
- het verhaal heeft zich natuurlijk ook altijd in tijd van ons verwijderd. "vorig jaar" of "ooit" of "weleens".
- het gaat vaak om oncontroleerbare wonderen op medisch vlak: de pijn was opeens weg, de klachten waren opeens weg, de blokkade werd opgeheven, maar nooit over zeer aanwijsbare genezingen, zoals amputaties.
- vaak wordt het gezag van getuigen flink opgeschroefd: "de dokters stonden stomverbaasd". Maar uiteraard vergeten de vertellers er altijd bij te zeggen welke dokters dat dan waren, op welke nummers ze bereikbaar zijn en in welke medische topbladen de uitzonderlijke spontane genezingen worden beschreven.
- Niet zelden wordt gebruik gemaakt van beelden waarbij een zeer dominante massa van gelovigen met een opdringerige genezer op het podium ons moet overtuigen. Het enige dat ik dan denk is dat het moeilijk wordt om als zwakste partij in zo'n tumultueus gebeuren (je bent immers ziek of wanhopig) weerstand te bieden aan de dwingende eis om beter te worden. Nogmaals: armen groeien niet meer aan, maar het is nog wel heel goed mogelijk om met rollende ogen flauw te vallen, een paar krukken demonstratief de zaal in te smijten of in tranen schokkend op de grond te gaan zitten liggen kronkelen. Je kunt mensen heel ver krijgen, als je maar wat kennis hebt van de kracht van massale drukmiddelen en collectieve emoties. je wilt genezen. iemand zegt dat je genezen bent (iemand waarop je al je hoop gevestigd hebt). Vind je het dan gek dat je je als genezen gaat gedragen voor zo'n uitzinnig publiek.
Daar kun je het Goebbels handboek wel op naslaan, hoe je zoiets in elkaar steekt.

En daar gaan wij dan vroom de boer mee op? Beter van niet.

De verhalen die verteld worden (en video's zijn ook altijd verhalen ook al zien ze er nog zo LIVE uit) hebben kortom steeds de neiging om niet erg objectief te zijn. Ze laten weinig ruimte voor wederhoor, want ze zijn gemaakt door gelovigen in dat verhaal met als doel andere tot geloof in het verhaal te verleiden.

Van verder onderzoek komt het nooit. Daarvoor zijn en blijven het verhalen en geen journalistieke werken.

Om het onparlementair samen te vatten: ik geloof d'r dus geen reet van.
Amen.

gravo

[RogerS]

Dat is nu net het lastige. Die verhalen hebben echt alle eigenschappen van een verhaal. ze worden uitsluitend verteld en er wordt verwezen naar een werkelijkheid die tegelijkertijd zorgvuldig aan het oog onttrokken blijft. Het gaat altijd om de volgende eigenschappen:

- het verhaal is 'van horen zeggen". Uit de tweede hand dus, via, via
- het verhaal heeft zich ergens anders afgespeeld. Zo heb ik weleens een dolenthousiaste zendeling uit Nepal horen vertellen, dat een dood kind weer tot leven kwam. Daar in Nepal, welteverstaan.
- het verhaal heeft zich natuurlijk ook altijd in tijd van ons verwijderd. "vorig jaar" of "ooit" of "weleens".
- het gaat vaak om oncontroleerbare wonderen op medisch vlak: de pijn was opeens weg, de klachten waren opeens weg, de blokkade werd opgeheven, maar nooit over zeer aanwijsbare genezingen, zoals amputaties.
- vaak wordt het gezag van getuigen flink opgeschroefd: "de dokters stonden stomverbaasd". Maar uiteraard vergeten de vertellers er altijd bij te zeggen welke dokters dat dan waren, op welke nummers ze bereikbaar zijn en in welke medische topbladen de uitzonderlijke spontane genezingen worden beschreven.
- Niet zelden wordt gebruik gemaakt van beelden waarbij een zeer dominante massa van gelovigen met een opdringerige genezer op het podium ons moet overtuigen. Het enige dat ik dan denk is dat het moeilijk wordt om als zwakste partij in zo'n tumultueus gebeuren (je bent immers ziek of wanhopig) weerstand te bieden aan de dwingende eis om beter te worden. Nogmaals: armen groeien niet meer aan, maar het is nog wel heel goed mogelijk om met rollende ogen flauw te vallen, een paar krukken demonstratief de zaal in te smijten of in tranen schokkend op de grond te gaan zitten liggen kronkelen. Je kunt mensen heel ver krijgen, als je maar wat kennis hebt van de kracht van massale drukmiddelen en collectieve emoties. je wilt genezen. iemand zegt dat je genezen bent (iemand waarop je al je hoop gevestigd hebt). Vind je het dan gek dat je je als genezen gaat gedragen voor zo'n uitzinnig publiek.
Daar kun je het Goebbels handboek wel op naslaan, hoe je zoiets in elkaar steekt.

En daar gaan wij dan vroom de boer mee op? Beter van niet.

De verhalen die verteld worden (en video's zijn ook altijd verhalen ook al zien ze er nog zo LIVE uit) hebben kortom steeds de neiging om niet erg objectief te zijn. Ze laten weinig ruimte voor wederhoor, want ze zijn gemaakt door gelovigen in dat verhaal met als doel andere tot geloof in het verhaal te verleiden.

Van verder onderzoek komt het nooit. Daarvoor zijn en blijven het verhalen en geen journalistieke werken.

Om het onparlementair samen te vatten: ik geloof d'r dus geen reet van.
Amen.

gravo

In dit geval gaat het om verhalen die verteld zijn aan een antropologe/psychologe van Stanford. Vaak met enige verlegenheid/schaamte ("het klinkt misschien heel raar, maar..."). Dit zijn persoonlijke verhalen die opgeschreven zijn uit de eerste hand, in 1-op-1 interviews met de onderzoekster. Die ervaringen schijnen, of het nou waar is of niet waar, vaak gerapporteerd te worden.

Ik vind dit wel wat anders dan een gebedsgenezer met een heel publiek achter zich. Ik vind dus niet dat je argumenten toepasbaar zijn op mijn post. Maar als je argumenten hebt waarom dit toch wel zo is, dan hoor ik het graag

[ben db bd]

Vind je dit niet juist gigantisch naïef? Als ik kijk naar alle voorbeelden van niet-ingeënte kinderen die ziek worden, dan vind ik dit gevaarlijk;

vergun mij op te mogen merken dat het vaak een opgelegde cultuur is: de kerk vindt verzekeren, zo ook inenten een vorm van ongeloof en als jij het wel doet, toon je dus je onvertrouwen. Dan scoor je slecht in de groep. En dat wil je niet.
(dat de kerk dan inspringt bij schade vind ik niet meer dan hun morele plicht)
Maar zo werkt het natuurlijk niet echt. Dat is immers een vorm van onderling verzekeren. Daar verdien je echter wel de vaak gigantische winsten van de verzekeraars mee.
Ik heb echter ook hoopjes mensen gekend die zich niet verzekerden op grond van hun eigen geloof. Maar ze accepteerden dan wel het risico dat ze liepen, omdat je God niet kunt en mag dwingen.
Overigens acht ik het zeer wel mogelijk dat de Heere met het oog op de eeuwigheid een bepaald kruis toelaat hoor.
Trouwens als de Heere je dat in je hart geeft is het natuurlijk wel wijs om te doen, zelfs als Hij daarbij geen garanties geeft.

De overheid is nu zelfs bezig om bepaalde verantwoording terug te spelen op de ouders welke geen risico wilden uitsluiten. Het gaat wat dat aangaat niet gemakkelijker worden binnen onze seculariserende maatschappij. (Dwang tot aborteren hoort daar ook bij)

Genezen b.v. dat kan satan ook, dan is het moeilijk te bepalen of het van God is of van satan.
Weet je, het geldt natuurlijk hier ook, die Liefde die meekomt. Als satan iemand geneest komt er geen vreugde mee, alleen de blijdschap die ze hebben omdat ze weer gezond zijn en heel vaak komt de ziekte weer terug. Bij genezingsdiensten zal satan nooit mensen genezen in de Naam van de Heere Jezus, en oprecht vanuit het hart gemeend en geloofd in Jezus Christus, dat hij het doen wil, volledig in het geloof dus.

Daar heb ik mogelijk (moet ik open laten!) ervaring mee, toen een voorganger de vraag stelde: wil degene met een zere rechter schouder even naar voren komen. Ik weet namelijk echt niet wat hij bij de handoplegging sprak. Wel zei men dat de kwaal zou proberen om terug te komen, wat ik niet moest accepteren. En zo ging het ook. Ook vonden mijn familieleden dat ik het gebeuren wel als een teken moest zien om lid van die groep te worden, wat m.i. niet afgesproken was. Uiteraard was ik ook wel erg blij met de verlossing van het euvel.
Ja ook spreken in tongen kan de duivel geven, met de meest liederlijke uitlatingen tot gevolg, zo leerden we. (daarom gaf Paulus ook de opdracht tot vertaling van tongentaal.)

Als het echt van God is komt er altijd vreugde mee, dat kan niet anders, alles wat je van God krijgt, al lijkt het nog ze klein, zit Gods Liefde in en dat uit zich bij zijn kinderen in vreugde.

Het gaat hier om Godservaring in het algemeen hè? Die kan ook bikkelhard zijn, ervoer ik eens. God is namelijk niet alleen lief, Hij is ook streng!
Ooit had ik een onmiskenbare Godservaring, (de Heere is immers zo oneindig hoog, groot en heilig, ook duidelijk!, dat kan de duivel zo niet naspelen hoor) wat tevens een harde aanloper was; een keuze stelling, waar ik nu nog moeite mee heb. Hoewel ik zeker weet dat het met het oog op de eeuwigheid heel nuttig geweest is, waarschijnlijk zelfs noodzakelijk, weshalve ik Hem zeker ooit zeer dankbaar zal zijn.

Als God openbare wonderen doet zien we ze vaak niet, zelfs gelovigen niet.

weet je, heel Gods aanwezigheid in ons leven, tot aan het einde van deze aioon toe, van ademen tot verlossen van een zekere dood toe (ook meegemaakt van onze levende en nabije Schepper en Heere) het is immers één groot wonder?! Als ik een zwart fietsbandventieldopje kwijt raak in het grind, en ik vraag de Heere eerbiedig of ik dat vinden mag, dan is dat toch niks minder wonder, als ik dat twee meter verder zie liggen, dan wat voor grote zaak dan ook?!! In de kleinste dingen is de Heere dragend en helpend nabij, toch?!! (tot een haar zelfs, zei de Heere Jezus)

[Teus]

Toeval is niet wetende en begrijpende dat God regeert.

Interessant punt. Maar volgens mij verschillen christenen ook nogal eens van mening over in hoeverre God zaken in de hand houdt.

Ook christenen weten en begrijpen niet altijd alles.

[Teus]

Hij geeft je dan geen vrijmoedigheid om er over te spreken.

Hoe weet je dat God mensen soms niet de permissie geeft om erover te spreken?

Dan heb je geen vrijmoedigheid, zoals ik al schreef.

Geweldig mooi dat je vertrouwen zo groot is dat je je niet meer verzekeren wil.

Vind je dit niet juist gigantisch naief? Als ik kijk naar alle voorbeelden van niet-ingeënte kinderen die ziek worden, dan vind ik dit gevaarlijk; volgens mij is er nergens bewijs te vinden dat gelovigen medische zorg niet nodig hebben. Ik ben geen christen, maar als christen zou ik het volgende denken: "God heeft mij de tools gegeven om me te beschermen tegen ziekten, dus laat ik er maar gebruik van maken".

Je mag het naïef noemen als je dat wilt, dan wil God dat we naïef zijn en ik wil zo naïef mogelijk voor God zijn.
Gelovigen mogen medicijnen nemen God heeft ze gegeven en kan ze ook gebruiken, alleen zonder God werkt het pilletje of spuitje ook niet. Ik vind dat je oordeelt en zit te morren in het geloofsleven van een gelovige terwijl je eigenlijk niet weet wat geloven inhoudt, best wel jammer.
Je kunt namelijk niet als een christen denken als je geen christen bent, overigens laat een christen ook het denken wel eens aan God over.
Een kind van God verwacht niet altijd het beste voor zichzelf, vele kinderen van God willen in afhankelijkheid van God leven, dat wil niet zeggen dat het makkelijk is maar zij leven in de verwachting van Gods Wil, dat verlangt God ook van Zijn kinderen. Dan gaat het dus veelal niet om bewaard te blijven voor de ziekte maar om Zijn Wil te doen en te volgen en daar is vertrouwen door een groot geloof voor nodig. Het gaat dan ook om Zijn Hulp om het te kunnen dragen als toch de ziekte opkomt. Soms weegt de meest ernstige ziekte niet op tegen de nabijheid van God.

Als het echt van God is komt er altijd vreugde mee, dat kan niet anders, alles wat je van God krijgt, al lijkt het nog ze klein, zit Gods Liefde in en dat uit zich bij zijn kinderen in vreugde.

Wat bedoel je precies met vreugde? Ik denk dat er genoeg mensen zichzelf blij voelen met dingen die allesbehalve christelijk te noemen zijn. Ik vind het gevaarlijk om je gevoel te laten bepalen wat waarheid is en wat niet. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn gevoel heeft me vaak genoeg in de steek gelaten om daar niet blind om te kunnen vertrouwen.

De Vreugde van God is eigenlijk niet uit te leggen wat of hoe dat is, als God er niet Zijn Hand in houdt ga je er dood aan.
Jou en mijn gevoel zijn zeer onbetrouwbaar en wat anders dan de vreugde en zekerheid door de kracht van de Heilige Geest.

[xsidd]

Ik heb nog iets anders meegemaakt, waarin ik de Stem van God ervoer. Ik heb een relatie gehad een tijd geleden, en nadat het uit ging, heb ik gebeden tot God, om een vrouw.. Maandenlang, en vrijwel elke dag! Ik deed dat vooral omdat ik erop vertrouw, dat God degene is, die me ook een vrouw kan geven, waar het goed mee mag blijven gaan. Dus ik bidden, en bidden om een vrouw. En toen kwam de dag, dat ik het opgaf. Ik dacht, nou dan maar niet.. ik zoek zelf wel een vrouw, zonder Gods hulp. De dag erop, stond ik te praten met een goede vriend van me. We hadden het over auto's of iets in die richting.. Ineens komt zijn kleine broertje van 2,5 jaar aan lopen. Hij steekt zijn handje uit naar mij, en zei mijn volledige naam. Voor en achternaam. Ik zei ja, wat is er? Zegt dat kleine ventje. Je gaat trouwen!! Ik dacht hé? Dit mannetje weet zelf niet eens wat trouwen is... En ineens zegt ie dat tegen mij, zonder enige aanleiding of vraag daarover van mijn zijde, aan dat kereltje. Ik ervoer heel duidelijk, dat God dit ventje op me af stuurde, met die woorden.

Na 4 maanden, was er nog geen vrouw voor me. En ik dacht, wanneer gaat dat dan gebeuren? En toen heb ik daar ook voor gebeden, en God heeft toen geantwoord. Op Mijn Tijd, en Mijn Wijze.

[Chaya]

Ik heb nog iets anders meegemaakt, waarin ik de Stem van God ervoer. Ik heb een relatie gehad een tijd geleden, en nadat het uit ging, heb ik gebeden tot God, om een vrouw.. Maandenlang, en vrijwel elke dag! Ik deed dat vooral omdat ik erop vertrouw, dat God degene is, die me ook een vrouw kan geven, waar het goed mee mag blijven gaan. Dus ik bidden, en bidden om een vrouw. En toen kwam de dag, dat ik het opgaf. Ik dacht, nou dan maar niet.. ik zoek zelf wel een vrouw, zonder Gods hulp. De dag erop, stond ik te praten met een goede vriend van me. We hadden het over auto's of iets in die richting.. Ineens komt zijn kleine broertje van 2,5 jaar aan lopen. Hij steekt zijn handje uit naar mij, en zei mijn volledige naam. Voor en achternaam. Ik zei ja, wat is er? Zegt dat kleine ventje. Je gaat trouwen!! Ik dacht hé? Dit mannetje weet zelf niet eens wat trouwen is... En ineens zegt ie dat tegen mij, zonder enige aanleiding of vraag daarover van mijn zijde, aan dat kereltje. Ik ervoer heel duidelijk, dat God dit ventje op me af stuurde, met die woorden.

Met zulke ervaringen heb ik eerlijk gezegd moeite mee. Niet alle "bijzondere" gebeurtenissen komen van God.
Het gevaar bestaat op deze manier dat we een soort verlanglijstje aan de Heere gaan voorleggen. Verhoort Hij, dan is het waar, verhoort Hij het niet, wordt je boos of raak je teleurgesteld, want God luistert immers niet.

God heeft toen geantwoord. Op Mijn Tijd, en Mijn Wijze.

Bedoel je hier niet: op Zijn tijd en Zijn wijze?

[xsidd]

@Chaya

Met zulke ervaringen heb ik eerlijk gezegd moeite mee. Niet alle "bijzondere" gebeurtenissen komen van God.

Oke, ik kan je daarin respecteren hoor! Voor mij persoonlijk, was het een enorme bemoediging toen! En ik zie, en ervaar het als een belofte van God.

Het gevaar bestaat op deze manier dat we een soort verlanglijstje aan de Heere gaan voorleggen.

Ik had dat gevaar nog niet gezien.. Je mag natuurlijk altijd bidden tot God, om antwoord, maar je kan het niet eisen...

Bedoel je hier niet: op Zijn tijd en Zijn wijze?

Zo kwamen de woorden ook tot me, in die vorm zoals je nu aangeeft.

[Mortlach]

Verhoort Hij, dan is het waar, verhoort Hij het niet, wordt je boos of raak je teleurgesteld, want God luistert immers niet.

Het is nog slinkser. Verhoort Hij, dan is het waar; Verhoort Hij niet, dan heeft Hij daar een plan mee en is het nog steeds waar.