ineke-kitty schreef:Wel, in MIJN leven speelt Openbaring wel degelijk een "hoofdrol" , juist omdat het de Openbaring van Christus Jezus Zelf is, die God Hem gegeven heeft, om Zijne dienstknechten te tonen de dingen, die haast geschieden moeten, en aan Zijn dienstknecht Johannes te kennen gegeven heeft. [ Openb. 1:1].
Vers 3 zegt dan ook: Zalig is hij, die leest, en zijn zij, die horen de woorden dezer profetie, en die bewaren, hetgeen in dezelve geschreven is; want de tijd is nabij.
Het is eigenlijk triest dat deze woorden bij velen geen "hoofdrol" zouden spelen, zeker omdat alle tekenen erop wijzen dat deze dingen spoedig hun vervulling zullen hebben.
Ik sluit me geheel aan bij wat jaapo hierover heeft gezegd.
Je hoeft je geen zorgen te maken om mensen die het boek Openbaring niet centraal stellen in hun geloof.
Het is geen onchristelijke praktijk om gewoon te leven overeenkomstig de geboden van God (met name het gebod God en de naaste lief te hebben) en daarbij niet constant te denken aan hoe deze wereld aan haar einde zal komen. Misschien is het nog veel belangrijker om te leren omgaan met de tijdelijkheid en de vergankelijkheid van ons eigen leven. Elk mens heeft wat dat betreft een eigen persoonlijke eindtijd.
Alle scenario's die het bijbelboek Openbaring oproept, zullen waarschijnlijk jouw en mijn levenstijd op aarde wel doorstaan. Ik bedoel: het waren en zijn vooral verhalen die, zelfs als je verwacht dat ze letterlijk vervuld worden, vooral de functie hebben om een beeld te geven van uiteindelijk gerechtigheid en uiteindelijke voltooiing van Gods Schepping. Hét kenmerk van al die visioenen en profetien is natuurlijk, dat ze altijd in de toekomst liggen.
Het is net een schaduw. Je ziet het constant voor je, maar je kunt het nooit inhalen. Dat komt omdat het licht dat de schaduw vormt, achter je ligt.
Zo is het ook met het boek Openbaring. Het eigenlijke licht dat al die duistere beelden oproept, ligt zo'n 2000 jaar geleden in de hoofden en harten van toenmalige christenen. Nog steeds projecteert de tekst uit die tijd geweldige beelden op ons netvlies, maar ze veranderen nooit meer omdat ze vastliggen in die oude woorden. Ze kunnen zich niet meer aanpassen aan onze tijd. Dat zullen we zelf moeten doen door een huidige interpretatie.
We kunnen wel proberen om de zaken die beschreven staan letterlijk aan te raken, maar op die manier zullen er nooit vat op krijgen. Het blijven schaduwen.
We leven te kort, het verhaal wordt te statisch en te letterlijk opgevat en we doen daarmee wat velen al tevergeefs gedaan hebben, namelijk denken dat onze tijd de unieke tijd is en dat we de laatste mensen op aarde zijn, die de laatste dingen zullen meemaken. Tot nu toe bleken al die visionaires het bij het verkeerde eind te hebben. Wie zijn wij om die waarschuwing te negeren?
gravo
