Toen ik dit topic las, dacht ik, 'wat een onzin nu weer: Jezus dient altijd centraal te staan'. Maar na het artikel gelezen te hebben, ben ik het er eigenlijk wel mee eens. In de moderne opwekkings- en andere muziek klinkt weliswaar het evangelie, maar het is zo beperkt, zo arm.
Er zijn wel degelijk opwekkingsliederen waarin de triniteit ten volle voorkomt. Bijvoorbeeld
opwekking 402 (helaas nogal kitscherige uitvoering hier, maar allez).
Vader, Zoon en Geest, ik prijs U
met heel mijn wezen, Heer.
Voor uw troon geknield, bewijs ik
U hulde en eer.
Vader, Zoon en Geest, ik eer U;
U bent volkomen één.
Al mijn liefde en aanbidding
is voor U alleen.
Refrein:
U, die één in wezen zijt,
is ons leven toegewijd.
In uw liefde zijn wij één;
aanbidden wij U alleen.
Vader, Zoon en Geest, voor eeuwig
bent U volkomen rein.
Heilig God, laat heel mijn leven
tot eer van U zijn.
Vader, Zoon en Geest, ik dank U;
buig mij vol eerbied neer.
Hoog verheven God, ontvang nu
mijn liefde en eer.
Dit zijn helaas vooral de oudere opwekkingsliederen. In veel pinksterkerken, en helaas steeds meer in evangelische kerken, horen we deze zang niet meer. We horen enkel nog veelal Engelstalige populaire muziek, van Michael W Smith en dergelijke. Ik vrees dus dat de conclusie van het artikel correct is.
Nu, is de triniteit de kern van ons geloof? Ik denk dat dat afhangt van je definitie van de kern van het geloof. Voor mij is het Evangelie van de gekruisigde en wederopgestane Jezus nog altijd de kern. Maar dat betekent niet dat een eenzijdig beeld van Jezus gerechtvaardigd is.
Dit is één van de vele redenen dat ik mij steeds minder thuis voel in de evangelische beweging... helaas. Gelukkig horen we nog altijd de oudere liederen in sommige evangelische en baptisten gemeenten.