Hoeven wij dan niks te doen?

[TheKeimpe]

God zag ons geloof en was daarom genadig? Ik lees in Efeze 2:1-10 toch iets anders.

[Jantjes]

Jantjes, ik denk dat je twee dingen verwart. De leer, en hoe deze leer functioneert in de prediking.
Gods gedachten van eeuwigheid zijn van voor onze tijd, dus gaan hoe dan ook vooraf aan onze bekering.
Echter, zolang ik mij niet bekeerd heb, zal ik geen goede gedachten hebben over Gods gedachten (en daarna is het ook nog moeilijk.)

Dus in ons leven gaat bekering vooraf aan de kennis van de verkiezing, en dit is ook wat er in de GG geleerd wordt.

Het grote gevaar van deze rede TheKeimpe is dat je dus niets gaat doen en omdat dat ook wordt verkondigd bij de Ger.Gem. zie je die houding (afwachten) ook van de kerkgangers/gemeenteleden. De Ger.Gem. typeren dat als ‘het wonder van genade’ waar je op wachten moet. Ook in de prediking komt het ter-nauwe-nood tot, maar gaat niet over de dankbaarheid want dan ben je té vroom of té Evangelies en rand je bijwijze van spreken Gods voorzienigheid aan.

[learsi]

Met tot geloof komen bedoel ik dat ik inderdaad op een bepaald punt in mijn leven geloofde (en nog steeds volop geloof) in :
1 - Dat er een God bestaat
2 - Dat Jezus Zijn eniggeboren zoon is
3 - Dat Jezus voor onze zonden aan het kruis gestorven is
4 - En weer opgestaan om ons te redden.

Dus eigenlijk heel in het kort waar ik ja op heb gezegd tijdens mijn belijdenis.
(is mijn eigen bewoording he...ik snap best dat er theologisch zo best wat op aan te merken zal zijn)

Twijfel ik wel eens.....jazeker....meer dan eens. Ik vind het geloof in die zin echt een strijd. Het geloof is voor mij een soort golfbeweging: toppen en dalen. Gelukkig zit ik gemiddeld ver boven de 0-lijn, dus ik kom altijd wel weer terug bij mijn geloof. Maar dat gaat nooit vanzelf. daar moet ik zelf wat voor doen. Mijn motto is in die zin wel een beetje :"Geloof moet je doen".

Hoi Maboc, voor mij is het nu 30 jaar geleden dat ik belijdenis gedaan heb. Mijn geloof bestond toen ook zo ongeveer uit de punten die jij opnoemt. En ook ik twijfelde, voortdurend.
Waar bestond mijn twijfel uit?
Dat ik geloofde dat God bestond, maar dat ik niets van Hem merkte, niets merkte en begreep van het sterven en opstaan van de Heere Jezus en ook niets merkte en begreep van de redding die Hij daardoor tot stand gebracht had.

Door de jaren heen kon ik uiteindelijk geen vrede meer hebben met al die twijfel. In de bijbel las ik van een God die Zijn volk op wonderlijke wijze uit Egypte verloste en van Christus die wonderen deed.......Er moest in mijn ogen meer zijn dan enkel dat geloof dat ik zelf opbracht......
Door in de bijbel te lezen en te zoeken naar wat die nu zegt over ¨geloven¨, begon ik te zien dat je het geloof nodig hebt om iets van God en Christus te ontvangen. Al lezend kwam ik erachter, dat er in de bijbel nogal wat beloften staan voor degenen die in God geloven. Het leerde mij, dat ik tot dan toe niet veel van de bijbel begrepen had....Toen ben ik God gaan zoeken,met mijn hele hart.....en ik heb Hem gevonden in de Heere Jezus.

Zo heeft de Heere door te geven wat Hij beloofde in ieder geval de twijfel verdreven over het feit of Hij er werkelijk is en ook dat het offer van Christus bedoeld is om reeds in het hier en nu verlossing te ervaren.

[maboc]

Met tot geloof komen bedoel ik dat ik inderdaad op een bepaald punt in mijn leven geloofde (en nog steeds volop geloof) in :
1 - Dat er een God bestaat
2 - Dat Jezus Zijn eniggeboren zoon is
3 - Dat Jezus voor onze zonden aan het kruis gestorven is
4 - En weer opgestaan om ons te redden.

Dus eigenlijk heel in het kort waar ik ja op heb gezegd tijdens mijn belijdenis.
(is mijn eigen bewoording he...ik snap best dat er theologisch zo best wat op aan te merken zal zijn)

Twijfel ik wel eens.....jazeker....meer dan eens. Ik vind het geloof in die zin echt een strijd. Het geloof is voor mij een soort golfbeweging: toppen en dalen. Gelukkig zit ik gemiddeld ver boven de 0-lijn, dus ik kom altijd wel weer terug bij mijn geloof. Maar dat gaat nooit vanzelf. daar moet ik zelf wat voor doen. Mijn motto is in die zin wel een beetje :"Geloof moet je doen".

Hoi Maboc, voor mij is het nu 30 jaar geleden dat ik belijdenis gedaan heb. Mijn geloof bestond toen ook zo ongeveer uit de punten die jij opnoemt. En ook ik twijfelde, voortdurend.
Waar bestond mijn twijfel uit?
Dat ik geloofde dat God bestond, maar dat ik niets van Hem merkte, niets merkte en begreep van het sterven en opstaan van de Heere Jezus en ook niets merkte en begreep van de redding die Hij daardoor tot stand gebracht had.

Door de jaren heen kon ik uiteindelijk geen vrede meer hebben met al die twijfel. In de bijbel las ik van een God die Zijn volk op wonderlijke wijze uit Egypte verloste en van Christus die wonderen deed.......Er moest in mijn ogen meer zijn dan enkel dat geloof dat ik zelf opbracht......
Door in de bijbel te lezen en te zoeken naar wat die nu zegt over ¨geloven¨, begon ik te zien dat je het geloof nodig hebt om iets van God en Christus te ontvangen. Al lezend kwam ik erachter, dat er in de bijbel nogal wat beloften staan voor degenen die in God geloven. Het leerde mij, dat ik tot dan toe niet veel van de bijbel begrepen had....Toen ben ik God gaan zoeken,met mijn hele hart.....en ik heb Hem gevonden in de Heere Jezus.

Zo heeft de Heere door te geven wat Hij beloofde in ieder geval de twijfel verdreven over het feit of Hij er werkelijk is en ook dat het offer van Christus bedoeld is om reeds in het hier en nu verlossing te ervaren.

pffff erg herkenbaar, voor mij altans. Ja...de bijbel begrijpen...wanneer weet je dat je 'm begrijpt.
Ik heb pas 2 jaar geleden belijdenis gedaan....dus ik mag nog even zoeken
Dank voor je verhaal, het sterkt mij op mijn pad.

[Vuurtje]

Gods gedachten van eeuwigheid zijn van voor onze tijd, dus gaan hoe dan ook vooraf aan onze bekering.

Wat natuurlijk niet wegneemt dat God de tijd overziet, en dus toen al ons hart aan kon zien.
Daarom kunnen we gered worden uit genade, dankzij ons geloof.

God zag ons geloof en was daarom genadig? Ik lees in Efeze 2:1-10 toch iets anders.

Je leest in Efeze 2 dat God genadig is, en ons daarom de mogelijkheid geeft om in Jezus te geloven.
Zo kun je letterlijk in Efeze 2 vers 8 lezen wat ik aanhaalde (bedankt voor het opzoeken):
8 Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof.

[Jantjes]

Met tot geloof komen bedoel ik dat ik inderdaad op een bepaald punt in mijn leven geloofde (en nog steeds volop geloof) in :
1 - Dat er een God bestaat
2 - Dat Jezus Zijn eniggeboren zoon is
3 - Dat Jezus voor onze zonden aan het kruis gestorven is
4 - En weer opgestaan om ons te redden.

Dus eigenlijk heel in het kort waar ik ja op heb gezegd tijdens mijn belijdenis.
(is mijn eigen bewoording he...ik snap best dat er theologisch zo best wat op aan te merken zal zijn)

Twijfel ik wel eens.....jazeker....meer dan eens. Ik vind het geloof in die zin echt een strijd. Het geloof is voor mij een soort golfbeweging: toppen en dalen. Gelukkig zit ik gemiddeld ver boven de 0-lijn, dus ik kom altijd wel weer terug bij mijn geloof. Maar dat gaat nooit vanzelf. daar moet ik zelf wat voor doen. Mijn motto is in die zin wel een beetje :"Geloof moet je doen".

Hoi Maboc, voor mij is het nu 30 jaar geleden dat ik belijdenis gedaan heb. Mijn geloof bestond toen ook zo ongeveer uit de punten die jij opnoemt. En ook ik twijfelde, voortdurend.
Waar bestond mijn twijfel uit?
Dat ik geloofde dat God bestond, maar dat ik niets van Hem merkte, niets merkte en begreep van het sterven en opstaan van de Heere Jezus en ook niets merkte en begreep van de redding die Hij daardoor tot stand gebracht had.

Door de jaren heen kon ik uiteindelijk geen vrede meer hebben met al die twijfel. In de bijbel las ik van een God die Zijn volk op wonderlijke wijze uit Egypte verloste en van Christus die wonderen deed.......Er moest in mijn ogen meer zijn dan enkel dat geloof dat ik zelf opbracht......
Door in de bijbel te lezen en te zoeken naar wat die nu zegt over ¨geloven¨, begon ik te zien dat je het geloof nodig hebt om iets van God en Christus te ontvangen. Al lezend kwam ik erachter, dat er in de bijbel nogal wat beloften staan voor degenen die in God geloven. Het leerde mij, dat ik tot dan toe niet veel van de bijbel begrepen had....Toen ben ik God gaan zoeken,met mijn hele hart.....en ik heb Hem gevonden in de Heere Jezus.

Zo heeft de Heere door te geven wat Hij beloofde in ieder geval de twijfel verdreven over het feit of Hij er werkelijk is en ook dat het offer van Christus bedoeld is om reeds in het hier en nu verlossing te ervaren.

pffff erg herkenbaar, voor mij altans. Ja...de bijbel begrijpen...wanneer weet je dat je 'm begrijpt.
Ik heb pas 2 jaar geleden belijdenis gedaan....dus ik mag nog even zoeken
Dank voor je verhaal, het sterkt mij op mijn pad.

Geloven doe niet alleen in de kerk, maar ook op je werk.
Geloven heeft niet alleen een theoretische kant, maar ook een praktische zijde.
Geloven moet je doen, dan kom je er achter dat je het niet kan.
Als je in ziet dat geloven niet gaat heb je een Ander (Christus) nodig.
Als je die Ander (Christus) krijgt, wordt je navolger van Hem
Navolger zijn is discipel zijn en dat geeft blijdschap.
Blijdschap omdat je Hem aan je zijde heeft die overwonnen heeft.
Overwonnen over jou geloof van jou theorie en praxis in de heerlijkheid.
Die heerlijkheid waar je niet meer hoeft te geloven.
Geloven is dan werkelijkheid, werkelijkheid wat nu nog niet te geloven is.

[TheKeimpe]

Jantjes, ik denk dat je twee dingen verwart. De leer, en hoe deze leer functioneert in de prediking.
Gods gedachten van eeuwigheid zijn van voor onze tijd, dus gaan hoe dan ook vooraf aan onze bekering.
Echter, zolang ik mij niet bekeerd heb, zal ik geen goede gedachten hebben over Gods gedachten (en daarna is het ook nog moeilijk.)

Dus in ons leven gaat bekering vooraf aan de kennis van de verkiezing, en dit is ook wat er in de GG geleerd wordt.

Het grote gevaar van deze rede TheKeimpe is dat je dus niets gaat doen en omdat dat ook wordt verkondigd bij de Ger.Gem. zie je die houding (afwachten) ook van de kerkgangers/gemeenteleden. De Ger.Gem. typeren dat als ‘het wonder van genade’ waar je op wachten moet. Ook in de prediking komt het ter-nauwe-nood tot, maar gaat niet over de dankbaarheid want dan ben je té vroom of té Evangelies en rand je bijwijze van spreken Gods voorzienigheid aan.

Jantjes, bij ons in de Ger. Gem. wordt niet geleerd dat je niets moet doen. Er zijn (helaas) wel predikanten die hun luisteraars niet oproepen om tot Christus te gaan, maar dat is beslist niet de hoofdlijn van de Ger. Gem.
En verder: dat het leven uit dankbaarheid niet aan de orde komt, is ook een misvatting. Ik houd niet alle preekbeurten bij wie precies wanneer geweest is, maar ik kan me uit het jaar 2009 meerdere preken over dit onderwerp herinneren. Nu zijn wij als gemeente gezegend dat verschillende emirituspredikanten regelmatig bij ons voorgaan.
Anderzijds geef ik je wel gelijk dat het meer zou kunnen. De nadruk ligt bij ons meer op de oproep tot bekering en geloof, dan op het leven uit dankbaarheid. Maar ja, als 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het heilig avondmaal, dan is die oproep tot bekering nog niet overbodig.

@vuurtje:

1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;

2 In welke gij eertijds gewandeld hebt, naar de eeuw dezer wereld, naar den overste van de macht der lucht, van den geest, die nu werkt in de kinderen der ongehoorzaamheid;

3 Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen;

4 Maar God, Die rijk is in barmhartigheid door Zijn grote liefde, waarmede Hij ons liefgehad heeft,

5 Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden),

6 En heeft ons mede opgewekt, en heeft ons mede gezet in den hemel in Christus Jezus;

7 Opdat Hij zou betonen in de toekomende eeuwen den uitnemenden rijkdom Zijner genade, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus.

Vuurtje, wij waren dood, Hij maakte ons levend.

[Race406]

[Maar ja, als 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het heilig avondmaal, dan is die oproep tot bekering nog niet overbodig.

Dat die 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal, komt dat omdat ze echt niet bekeerd zijn? Of omdat de lat zo hoog gelegd wordt dat ze zich het heil niet durven toeëigenen (doordat er veel voorwaarden geschapen worden, of een vaste bekeringsweg geleerd wordt), en daarom niet deelnemen aan de tafel van het Verbond (terwijl ze echt wel bekeerd kunnen zijn, maar het niet durven aannemen)?

[Vuurtje]

Vuurtje, wij waren dood, Hij maakte ons levend.

Helemaal mee eens, maar waarom zeg je dat tegen mij?
Dat is het evangelie: wij waren dood door de zonde en niet meer in staat om een relatie met het Leven te beginnen.
Maar dankzij de genade van God opende Hij een weg voor ons, en die Weg is Jezus.
Dankzij Hem kunnen wij weer tot de Vader komen, en ziet hij ons door Christus als rechtvaardigen aan.
Uit genade, dankzij het geloof dat Jezus het voor ons heeft gedaan.

[Antoinette]

[Maar ja, als 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het heilig avondmaal, dan is die oproep tot bekering nog niet overbodig.

Dat die 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal, komt dat omdat ze echt niet bekeerd zijn? Of omdat de lat zo hoog gelegd wordt dat ze zich het heil niet durven toeëigenen (doordat er veel voorwaarden geschapen worden, of een vaste bekeringsweg geleerd wordt), en daarom niet deelnemen aan de tafel van het Verbond (terwijl ze echt wel bekeerd kunnen zijn, maar het niet durven aannemen)?

Ik heb een tijdje ij de ger gem gezeten en in de ger gem waar ik ging, was het zo wat race schrijft....
Ik ga daar ook niet meer naar de kerk, ik ga nu naar een andere gemeente waar ik wél goede voeding krijg...

[Antoinette]

Ik vind het heel mooi dat er gelegenheid is op refoweb om hierover te praten... maar ik denk vaak wel , we kunnen oeverloos doorpraten en discussiëren , je gelooft of je gelooft niet dat de weg naar de Vader vrij is voor eenieder die gelooft dat jezus Christus de Zoon van God is en dat Hij stierf voor je zonden. Om maar een voorbeeld te noemen: Dat mensen in mijn nabije omgeving dat niet geloven en doodsbang zijn voor God en Zijn oordeel is omdat ze nog nooit het ware evangelie in hun kerk hebben gehoord van kleins af aan, het is geen kleinigheid wat die mensen is ingepepert al die jaaaaaren, dat laat je niet zomaar los, maar je kunt mij niet overtuigen dat het een gezonde situatie is dat mensen al 70 jaar in de kerk zitten en nog steeds doodbang zijn van God/Jezus/Heilige geest en nog steeds niet weten of ze wel gered zijn. De oorzaak is mijns inziens een radicale foute prediking, en een vreselijk groot ongeloof en geen zin hebben om verder te onderzoeken hoe het dan werkelijk wel zit... bij sommige mensen die ik ken lijkt het wel een demonische bezetting die hun er van weerhoudt verder te zoeken in Gods woord, ze lezen een bijbelvertaling waar ze zelf geen jota van begrijpen... en maar roepen dat het de enige waarheid is.... echt ik verbaas me daar nog steeds over hoe het mogelijk is dat deze dingen tot op de dag van vandaag nog steeds gebeuren, boekwinkels vol met bijbels die wel te snappen zijn. Dat neemt niet weg dat ik na mijn bekering dol ben geworden op de statenvertaling maar "het boek" leidde me tot Jezus dat begreep ik tenminste.

[TheKeimpe]

je gelooft of je gelooft niet dat de weg naar de Vader vrij is voor eenieder die gelooft dat jezus Christus de Zoon van God is en dat Hij stierf voor je zonden.

Ja, ik geloof dat.

Dat die 75% van de belijdende leden niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal, komt dat omdat ze echt niet bekeerd zijn? Of omdat de lat zo hoog gelegd wordt dat ze zich het heil niet durven toeëigenen (doordat er veel voorwaarden geschapen worden, of een vaste bekeringsweg geleerd wordt), en daarom niet deelnemen aan de tafel van het Verbond (terwijl ze echt wel bekeerd kunnen zijn, maar het niet durven aannemen)?

Ik denk dat deze groep in tweeën uiteen valt. Een gedeelte lijkt werkelijk geen boodschap aan Christus te hebben (waarom ze dan belijdenis gedaan hebben weet ik ook niet??).
Bij een ander gedeelte is er inderdaad de worsteling: is het wel voor mij. Maar hebben juist deze mensen nu niet een prediking nodig die hen aanspoort om tot Christus te gaan? Het probleem wordt alleen dat als dat thema het enige thema is van een hele serie preken, je inderdaad wel eens wilt horen over wat daarna komt.
Dus niet alleen het komen tot Christus, maar ook over het leven uit Christus.

[Jantjes]

TheKeimpe schreef:
Ik denk dat deze groep in tweeën uiteen valt. Een gedeelte lijkt werkelijk geen boodschap aan Christus te hebben (waarom ze dan belijdenis gedaan hebben weet ik ook niet??).

Ik denk dat ik dat wel weet, omdat die mensen geen geloofbelijdenis doen van hun geloof maar van de leer die ze niet snappen. Maar dat snappen komt later wel, zo wordt ze geleerd in de Ger.Gem. en dat is een hele toer hoor, de meesten zeggen het zal wel kloppen en gaan over tot de orde van de dag. Over niks doen gesproken!

Bij een ander gedeelte is er inderdaad de worsteling: is het wel voor mij. Maar hebben juist deze mensen nu niet een prediking nodig die hen aanspoort om tot Christus te gaan?

Nee! Nee! Die mensen hebben een voorbeeld nodig wat het leven in Christus inhoud en dat noemen we de 'dankbaarheid' in de prediking. Maar ja je weet het die ontbreekt.

Het probleem wordt alleen dat als dat thema het enige thema is van een hele serie preken, je inderdaad wel eens wilt horen over wat daarna komt.
Dus niet alleen het komen tot Christus, maar ook over het leven uit Christus.

Precies je slaat de spijker op zijn kop en dat wordt nu juist zo gemist!

[TheKeimpe]

Nee! Nee! Die mensen hebben een voorbeeld nodig wat het leven in Christus inhoud en dat noemen we de 'dankbaarheid' in de prediking. Maar ja je weet het die ontbreekt.

Hoe kun je leven uit dankbaarheid als je nooit tot Christus bent gekomen?

Maar zoals je weet ben ik niet tegen meer nadruk op het leven uit dankbaarheid.

[Jantjes]

Nee! Nee! Die mensen hebben een voorbeeld nodig wat het leven in Christus inhoud en dat noemen we de 'dankbaarheid' in de prediking. Maar ja je weet het die ontbreekt.

Hoe kun je leven uit dankbaarheid als je nooit tot Christus bent gekomen?

Maar zoals je weet ben ik niet tegen meer nadruk op het leven uit dankbaarheid.

Als de ‘worsteling’ er is, zoals je schreef, en ‘is het wel voor mij’ dan wordt er te veel naar binnen in eigen hart gekeken! Want het eigen hart blijft een bron van ongerechtigheid en zal nooit wat worden. Daarom moeten die mensen gewezen worden op de gerechtigheid van Christus en omdat Gods verbond geen leugen is past Hij het zelf toe. Wij kunnen daartoe een middel zijn om die mensen er op te wijzen in dankbaarheid.