Geloof jij het zelfde als je ouders?

[em_ma]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Ja, echt zo n kinderlijk geloof. Vind ik ook heel mooi.
Je mag je waaroms hebben, maar soms denk ik weleens: brengt ons dat niet verder bij God vandaan? Omdat je toch best op moet passen dat je niet gaat twijfelen of veel te rationeel God benadert.
Net als bij Thomas: niet zien en toch geloven.

[em_ma]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Iets niet kan volgens de wetenschap....
Hier is een mooi boek over geschreven, waarin bewezen wordt hoe God de huidige wetenschap voor is in Zijn OT-wetten en voorschriften:
Moderne wetenschap in de Bijbel. Echt een aanrader!

[Riska]

M.a.w.: je kon wel degelijk kritiek leveren, maar je liep wel snel tegen autoriteiten op, en als je te ver ging wist men heel goed hoe men een outcast van je kon maken.

Ik kan daar niks anders van maken dan dat kritische vragen stellen niet mocht... want dan kreeg je met de 'autoriteit' te maken etc.

[jmpauw]

Ik vind dat toch niet helemaal eerlijk. Denk bv eens aan de verkruimeling binnen het protestantse denken. al die nieuwe kerkjes die rond 1900 zijn ontstaan. Het was allemaal een gevolg van vragen die gesteld werden, en dialogen die mislukten, veelal vanuit eigen ego'tjes die niet in wilden schikken en liever een scheuring veroorzaakten.

M.a.w.: je kon wel degelijk kritiek leveren, maar je liep wel snel tegen autriteiten op, en als je te ver ging wist men heel goed hoe men een outcast van je kon maken.
Zoiets vind ik heel mooi beschreven terug bij streekromans, bv die van Herman de Man.

Maar dat is precies het punt: als je het ergens niet mee eens was, werd je een outcast. En je moest wel heel sterk in je schoenen staan, om dat aan te durven.
Sommigen durfden dat aan, wat scheuringen met zich bracht. Anderen durfden dat niet en bleven gewoontegetrouw lid van de goegemeente.
Juist omdat je er anders niet meer bij hoort, paste men ervoor om kritiek te hebben.

[jmpauw]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Noemt de Bijbel dit niet 'worden als een kind'?

[rai]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Iets niet kan volgens de wetenschap....
Hier is een mooi boek over geschreven, waarin bewezen wordt hoe God de huidige wetenschap voor is in Zijn OT-wetten en voorschriften:
Moderne wetenschap in de Bijbel. Echt een aanrader!

Is inderdaad een schitterend boek. En vaak worden er dingen geroepen over de bijbel vanuit de wetenschap dat het niet waar is, maar als je gaat kijken waar de wetenschap geen antwoorden op weet , blijf ik bij mijn trouwe bijbeltje.

[MrSokkie]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Ja, echt zo n kinderlijk geloof. Vind ik ook heel mooi.

Echt waar? Ik vind dat vreselijk. Ik kan mijn neefje van 3 wijsmaken dat ik een vakantiehuisje op de maan heb waar ik ieder weekend heen ga met mijn wetenschap, en hij zou het 100% geloven.

Je mag je waaroms hebben, maar soms denk ik weleens: brengt ons dat niet verder bij God vandaan? Omdat je toch best op moet passen dat je niet gaat twijfelen of veel te rationeel God benadert.
Net als bij Thomas: niet zien en toch geloven.

Wat is er mis met twijfel? Als je bang bent dat je gaat twijfelen geloof je dus dat wat je gelooft onwaar zou kunnen zijn (en dat lijkt mij een bijzonder gezonde houding). Verder, kennis leidt je niet bij God vandaan. het kan hooguit het beeld dat je van God hebt veranderen/verbeteren, en daar is moed voor nodig. Kennis is altijd beter dan niet-kennis, je moet er alleen de gevolgen van onder ogen durven zien. maar je verstoppen achter onwetendheid is de hoogste vorm van lafheid.

[Carl]

Eens met Mr Sokkie.

Overigens, als ik denk aan de schepping kan ik slechts zeggen dat het meest zichtbare wat meb van God gewaar wordt, de wetenschap is.
En het meest onzichtbare wat men niet van God gewaar wordt, is religie, waarbij ook hele stukken algemeen betwijfeld christelijk geloof vallen.

Colossenzen 3:9 is een mooi antwoord op het zogenaamde christelijke verzet tegen de wetenschap.

je broer
Carl

[MrSokkie]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.

Noemt de Bijbel dit niet 'worden als een kind'?

Volgens mij is het veel waardevoller om te denken aan 'worden als een kind' als het behouden van de mogelijkheid verwonderd te raken door simpele dingen, een vlinder, een opkomende plant, een wolk of een stukje techniek. Verwondering, daar gaat het volgens mij om, niet om simplistisch in dingen geloven die niet waar zijn.

[Denkertje21]

Kinderlijk geloof?

Dat is, als je 2 jaar bent en op de 10e trede van de trap staat, en je vader zegt: "spring maar". En je springt. Omdat het je vader is en omdat je hem zonder enige twijfel vertrouwt

Als je 10 bent en je vader roept het zelfde, dan begin je te redeneren. Je begint de gevaren af te wegen. "Da's wel hoog en zou m'n vader m'n gewicht wel kunnen houden, Zou ik niet verkeerd springen". En je springt niet. Of met argwaan...

MrSokkie, Carl en anderen: is dat naief?

[Carl]

Het worden als een kind heeft niet zozeer betrekking op een geloven zonder beredeneren. Als dat wel zo was, dan zou dat bijvoorbeeld in handen van iets als de inquisitie een heel wreed wapen zijn. Immers ook toen was het de bedoeling dat gelovigen zouden geloven volgens de traditie zonder het stellen van lastige vragen.

Het beeld van het kind heeft veel meer betrekking op de passie, en het enthousiasme -wellicht op een naieve manier- waarop kinderen zich op iets nieuws plegen te storten. Vergelijk het met het enthousiasme van de bekeerling, een kind in het geloof. Ik denk ook aan Openbaringen 1, die gemeente waar 'de engel des Heren' een gemeente verwijt dat zij haar eerste liefde verloren heeft.

Op zijn 21e-eeuws zou ik de desbetreffende tekst veel meer willen zien als "wie zich niet volledig, met heel zijn hebben en houden en zonder iets terug te houden wijdt aan de Liefde (Christus) kan het Koninkrijk niet binnengaan.
Vr.: Mag er dan intellectueel getwijfeld worden?
Antw.: uiteraard. Slechts wanneer de twijfel op een eerlijke manier doorbroken wordt, kan men zonder terughouding reageren.

je broer
Carl

[Riska]

Volgens mij is het veel waardevoller om te denken aan 'worden als een kind' als het behouden van de mogelijkheid verwonderd te raken door simpele dingen, een vlinder, een opkomende plant, een wolk of een stukje techniek. Verwondering, daar gaat het volgens mij om, niet om simplistisch in dingen geloven die niet waar zijn.

Mee eens. Het is ook de verwachting. Zoals een kind dagen en dagen kan uitzien naar zijn verjaardag, naar een feest als sinterklaas. Vol verwachting.

Het is een volwassen geloof, waarbij het kind in de mens de ruimte krijgt.

[em_ma]

Stel dat je gebeurtenissen uit de Bijbel meer en meer gaat redeneren: zoals het maagd zijn van Maria, de opstanding.
Hoe meer je daar over na gaat denken, hoe minder je er van snapt en er het gevaar is dat je dit rationeel gaat benaderen en het dus niet meer gaat geloven.
God vraagt ons om Zijn Woord te onderzoeken, zonder het geloof in het onmogelijke te verliezen (zoals bv. de opstanding).
Wat brengt al dat gewroet over het maagd-zijn van Maria ons? Brengt het ons een cm. dichter bij Jezus, want dat is de bedoeling als wij Gods Woord bestuderen? Het verwondert ons en dat verdiept ons geloof, tenzij we door blijven graven naar het hoe en waarom en misschien...

[Carl]

Volgens mij is het veel waardevoller om te denken aan 'worden als een kind' als het behouden van de mogelijkheid verwonderd te raken door simpele dingen, een vlinder, een opkomende plant, een wolk of een stukje techniek. Verwondering, daar gaat het volgens mij om, niet om simplistisch in dingen geloven die niet waar zijn.

Mee eens. Het is ook de verwachting. Zoals een kind dagen en dagen kan uitzien naar zijn verjaardag, naar een feest als sinterklaas. Vol verwachting.

Het is een volwassen geloof, waarbij het kind in de mens de ruimte krijgt.

Ik zie dat toch anders. Zie ook de draad 'van baby naar volwassene'.
De hebr. schrijver beschrijft het verschil tussen kind en volwassene in het geloof heel duidelijk:
Hebr. 5:13-14
......... 13 Wie melk drinkt is nog een klein kind en heeft geen weet van de draagwijdte van de verkondigde gerechtigheid. 14 Vast voedsel is voor volwassenen; hun zintuigen zijn door ervaring geoefend en zij zijn in staat onderscheid te maken tussen goed en kwaad.

Het is kennelijk beter volwassene in het geloof te zijn; als een volleerde meester je zintuigen geoefend hebbend. Of zoals Paulus het beschrijft: als een echte hardloper de hardloopwedstrijd aan kunnen gaan.

niet bepaald kinderspel

je broer
Carl

[MrSokkie]

Stel dat je gebeurtenissen uit de Bijbel meer en meer gaat redeneren: zoals het maagd zijn van Maria, de opstanding.
Hoe meer je daar over na gaat denken, hoe minder je er van snapt en er het gevaar is dat je dit rationeel gaat benaderen en het dus niet meer gaat geloven.

Ah, je kunt dus alleen iets geloven wat je ook snapt? Dat lijkt me een onhoudbare stelling. Sowieso is God natuurlijk veel te groot om te snappen. God overstijgt het conceptuele waartoe wij in ons denken en in onze taal beperkt zijn.

Maar goed, ik zou dus bewere dat je niet minder gaat geloven als je kritisch nadenkt, alleen ánders (en beter, daar ben ik wel van overtuigd). Geloof moet zo nu en dan verwarren, dat is juist goed.

Wat brengt al dat gewroet over het maagd-zijn van Maria ons? Brengt het ons een cm. dichter bij Jezus, want dat is de bedoeling als wij Gods Woord bestuderen? Het verwondert ons en dat verdiept ons geloof, tenzij we door blijven graven naar het hoe en waarom en misschien...

Hoezo? Je kunt altijd blijven vragen, en altijd nieuwe dingen ontdekken om je over te verwonderen. Geloof dat zegt: Je mag hier en hier wel komen, maar daar en daar niet; dat vind ik heel gevaarlijk.

Wat ik bedoel met kinderlijk geloof en de verwondering is iets anders. Er zijn experimenten gedaan met boeddhistische monniken. Hersenscans maken terwijl ze mediteerden. Nu is het bij iedereen zo dat een constant herhalend geluid op een gegeven moment door je hersenen gefilterd wordt. Je oren horen die tikkende klok nog wel maar je hersenen registreren het niet meer. Dat kan je heel mooi meten met bepaalde scans. Je ziet het hersensignaal steeds zwakker worden tot het weg is. Nu is het bij zeer ervaren mediteerders zo dat het hersensignaal totaal niet afzwakt. Het is dus letterlijk bij elke tik zo alsof ze die voor het eerst horen (en zich er dus net zo over kunnen verbazen als de eerste keer).

Dát is voor mij kinderlijk geloof. Het kunnen ervaren van dingen alsof je ze voor het eerst ervaart.