alexander91 schreef:Maar loyaliteit aan het Woord van God is toch niet eenduidig, gezien de discussies erover door de eeuwen heen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat 1 groep mensen het altijd bij het juiste eind heeft gehad.
Ik focus me bij dit begrip minder op de problemen, en meer op positievere zaken.
Persoonlijk ervaar ik het ook niet zo, dat ik geen antwoord weet op hedendaagse kwesties aan de hand van de Bijbel. Zoals bijvoorbeeld:
moet je letterlijk in de schepping geloven of kan je ook als christen in de evolutietheorie geloven?,
is homoseksuele omgang toegestaan?,
mag je ongehuwd samenwonen?, etc.
En hoe kom ik tot antwoorden? Door mijn eigen inzicht in de Bijbel? Dat speelt zeker een rol. Maar gelovige ben je als het goed is niet slechts individueel. Je gelooft in gemeenschap met de kerk van alle tijden. Zonder dat aspect verwordt het geloof tot een sektarisch iets.
Vincentius van Lerinum definieerde datgene wat katholiek is als:
hetgeen overal, altijd en door allen geloofd is, is werkelijk katholiek.Daarom heeft het mij veel te zeggen als ik lees:
"In de vroege kerk gaat deze lijn door. Juist ook veel vrouwen komen tot geloof, krijgen soms machtige Geestesgaven (met bekende martelaressen als Perpetua). Maar geen vrouw wordt tot bisschop, priester of oudste aangesteld. Als een afgescheiden beweging (de Montanisten) wel vrouwen in het ambt bevestigt, wijst de kerk dat af." (Bron:
Kontekstueel, nr. 1, 2012)
alexander91 schreef:Je zegt het inderdaad niet letterlijk, maar je schrijft het wel zodanig suggestief op, dat ik het erin lees.
Dat zie ik dan echt als een zaak van jouw interpretatie. Je zal de neiging hebben het zo op te vatten, terwijl ik dat niet bedoel.
alexander91 schreef:Volgens mij verdraai je nu ook mijn woorden. Ik zeg toch echt letterlijk "maar die zichzelf daar helemaal niet in vertrouwen". Ik pleit hier juist voor om helemaal niet voor loyaliteit aan God en Zijn Woord te pleiten, juist vanwege de praktische opvatting dat een mens die loyaliteit niet kan opbrengen, en al helemaal niet zonder hypocriet te zijn de ander voorhouden. De mens kan alleen Gods Woord voorhouden aan anderen, maar niet loyaliteit daarnaar. Zoals in mijn reactie staat: vertrouwen of geloof in God, dat is wat de weinigen zal scheiden van de velen. Dat is de enige grond. Loyaliteit aan Gods Woord, is niet nodig, dat is een bijzaak die we uit liefde zouden willen doen (dat geef ik zeker toe), maar God weet zelf ook en laat dat ook in Zijn Woord weten, dat Hij dat niet verwacht van ons, omdat wij dat niet kunnen. We moeten telkens weer terug in de kudde gebracht worden, want telkens dwalen we af, allemaal, en niet alleen de ander.
Met
"En zo maak je van 'vertrouwen op Gods Woord' 'vertrouwen op jezelf'" wilde ik ook niet jouw standpunt weergeven, maar wilde ik weergeven hoe jij mijn standpunt blijkbaar ziet.
Verder vind ik dat je hier vreemde redenaties hebt. Niet pleiten voor loyaliteit (of: trouw) aan Gods Woord, omdat we dat toch niet op kunnen brengen... Dat soort redeneringen horen in het hypercalvinisme thuis. Daar roepen ze maar niet direct op tot bekering, want ja, de mens kan zich toch niet bekeren, dus waarom zou je. Terwijl daar in de Bijbel helemaal niet moeilijk over gedaan wordt. Of denk je dat die profeten en apostelen, die die oproep doen, boven hun gehoor stonden als het om bekeerdheid ging? Ja, er kan best sprake van verschil zijn geweest in geestelijke staat, maar ook die profeten en apostelen waren zondige mensen die de bekering steeds weer nodig hadden.
