Mortlach schreef:Klopt, het sluit alleen wel uit dat al het niet-natuurlijke dat is, invloed heeft op het natuurlijke.
Hier heb ik niet direct antwoord op. Wel is het geestelijke niet direct meetbaar. Ook is de schepping in zeker opzicht afgerond en gaat nu zijn gang. God schept niet steeds allerlei nieuwe dingen, dus in die zin heeft Hij inderdaad geen invloed op het natuurlijke. (Nee, dat is geen deïsme. God als Schepper is wat anders dan God als Onderhouder. Een vader/moeder die een kind voortbrengt, doet dat ook 1 keer, maar verzorgt daarna wel.)
Nee, want dat 'effect' zou ook kunnen worden bereikt in het universa waar géén bovennatuurlijk element is. Anders zijn de universa immers niet functioneel identiek. Het feit dat mensen geloof hebben - en ik zeg dit met alle respect - betekent niet dat wat ze geloven ook waar is.
Dat effect van handelen zou ook bereikt kunnen worden in een universum waarin geloven inbeelding is. Anderzijds verlicht de Geest onze geest; de Heilige Geest uitgaande van de Vader en de Zoon die de liefde Gods in ons uitstort. Dat speelt zich af op het niveau van het mentale/geestelijke, en dat heeft effect op het handelen van mensen. Maar het geestelijke is niet direct meetbaar.
Nog even over functioneel identiek:
optie A) Geloof is een foutieve inbeelding omdat God niet bestaat en heeft ondanks deze foutieve inbeelding (kun je een foutief denkbeeld hebben als alles materieel bepaald is?) invloed op het materieel handelen van de mens.
optie B) Geloof is terecht omdat God bestaat, en door Gods Geest die in ons werkt heeft dit invloed op ons materieel handelen.
Volgens mij is het verschil hiertussen niet meetbaar. 1 van beide opties kan slechts waar zijn. Voor ons waarnemen zijn beide echter functioneel identiek, terwijl toch slechts 1 waar kan zijn. Als God bestaat, kan er geen wereld zijn waarin hij niet bestaat.
Waarom? Waarom zijn geest en materie verschillend? Waarom kan geest geen emergent verschijnsel als gevolg van bepaalde configuraties aan materie zijn? Ik sluit het bovennatuurlijke uit omdat het per definitie geen effect kan hebben op het natuurlijke.
De door jou verdedigde visie valt momenteel uit te sluiten noch te bevestigen.
Waarom niet? Het is ongetwijfeld momenteel te complex om dat te kunnen doen, maar dat maakt het niet principieel onmogelijk.
Het is inderdaad niet principieel onmogelijk. In het lichaam/ziel probleem materie/geest probleem zijn ziel/geest echter ook niet logisch onverantwoordelijk. Daarnaast: krijg je dan niet te maken met een oneindige regressie van het uitdrukken van het mentale in fysische uitspraken?
Dank.
Okee, dus God moet bestaan omdat de wanhoop van mensen in nood niet wordt verhoord. Dat klinkt toch echt als "God bestaat omdat ik wil dat God bestaat".
Nee, dat ik wil het niet als argument aanvoeren. Slechts als overdenking. Kan het zo zijn dat
alle hoop op God niets meer is dan een toevallige interactie van materie?
Is het naturalistische wereldbeeld kil, koud en hard? Ja, dat kan het zijn. Is het oneerlijk, onrechtvaardig soms? Ja, soms wel. En dat is een last, soms. Mensen die kwaad doen die leven en sterven als prinsen, dat is niet leuk. Maar dat maakt het niet onwaar. De natuur is ons niets verschuldigd en trekt zich niets aan van wat wij onbetamelijk vinden.
Het is inderdaad kil, koud, hard, oneerlijk, onrechtvaardig, ten diepste: zinloos.
De natuur vindt dus door haar zelf dat zij niets betekend?
En: Eenzame, alleen gelaten individuen kunnen uiteindelijk op niets meer hopen, ze verworden tot een last. Ze worden net als Gregor Samsa, die toen hij wakker werd als kever, steeds verder wegkwijnde, totdat hij maanden later dood ging. Nadat de boel opgeruimd was, gingen zijn zus en ouders een eindje wandelen. Totaal zinloos allemaal.
(Als ik me
Die Verwandlung van Franz Kafka nog goed herinner.)
De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt Zijner handen werk. Psalm 19:2
