Nina schreef:De volmaakte geloofsgemeenschap bestaat niet, daar ben ik mij van bewust, maar hier ben ik thuis.
Maar moet het daar om gaan? Je gevoel kan je immers bedriegen? Ik ben me momenteel aan het oriënteren, maar ik heb die vrijmoedigheid niet.
In mijn optiek moeten er zwaarwegende redenen zijn, nl. dat Christus uit de verkondiging zou worden gehouden bijvoorbeeld.
Nu schreef Nina eerder
Nina schreef:Er zat zo weinig diepgang in de prediking. Zondag aan zondag klonk er de oproep tot bekering, maar verder kwam men niet. Op alleen melk gaat een volwassene dood.
dus dat heeft op zich niet zoveel met gevoel te maken. En over diepgang kan natuurlijk ook van mening verschild worden.
Katlheen schreef:Al met al is het niet makkelijk om over te stappen is mijn ervaring. Vooral niet als je al een gezin hebt.
Ik sprak gisteren juist iemand die precies hetzelfde zei.
Hij had er spijt van, want het had hem meer afgenomen dan het had opgeleverd. Verdeeldheid in het gezin en toch tegenvallende kerkdiensten.
Hij was van CGK naar Vrije Evangelische Gemeente gegaan.
Na ruim een jaar zegt hij dat het veelal hetzelfde is, hij mist toch die diepgang.
Katlheen schreef:werd ik op het spoor van de Oud-Katholieke Kerk gezet.
In de Katholieke kerken ligt veel nadruk op sfeer, mystieke beleving, toch? Tenminste, dat ervaarde ik. Het raakte me wel, ik werd er heel rustig van. Maar ik miste persoonlijk een wezenlijk element in de prediking.
Ik merk zelf wel dat op de momenten dat ik op zie tegen een kerkdienst (omdat er een predikant komt die me niet zo aanspreekt) de Heere toch Zijn Zegen er aan wil verbinden.
Vóór de dienst begint, is er een moment voor een stil persoonlijk gebed. Dan bid ik voor de predikant, of de Heere hem wil zegenen in het spreken. En mij in het luisteren. Aan Zijn Zegen is alles gelegen immers.