hubert schreef:Helemaal je stokpaardje Mortlach! Laat ik even vooropstellen dat ik tamelijk oecumenisch denk en verschillende vrienden heb die (prettig) atheïstisch zijn. Zowel het ge- als het ongeloof zijn volgens mij twee kanten van dezelfde medaille. Daarom zal ik een atheïst met veel liefde tegemoet treden. Geloof en ongeloof zit dicht bij elkaar wil ik maar zeggen. Van sommige christenen krijg ik ook wel de kriebels en zou je haast atheïstisch worden. Ware het niet dat ik weet heb van de Bijbelverhalen, van mensen die daarin geloofden en leefden en het mij voorleefden. Dus praktisch en niet dogmatisch.
Daar heb ik ook geen enkel probleem mee. Ik heb vrienden die prettig-christelijk zijn en daar heb ik een warme band mee.
We weten als mens in feite weinig.
Daar ben ik het niet mee eens. Het duizelt mij soms als ik me probeer te bedenken wat we allemaal weten.
Er is een groot geheim. Er is een vermoeden van meer en anders. Zie de weerslag van enkele eeuwen denken en doen. De mens is blijkbaar religieus van aard. Zelf ben ik blij mijzelf christen te mogen noemen. In alle bescheidenheid overigens. Dat brengt nu eenmaal mee dat je een nieuwe schepping bent en eeuwigheidsperspectief hebt. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat het leven ophoudt met de dood. Wat zou de zin van het leven dan zijn?
Chocolademelk! Maar dat is natuurlijk een grapje. Niemand heeft mij tot nu toe kunnen vertellen
waarom het leven zin zou moeten hebben. Natuurlijk is het een prettige gedachte, maar alleen dat maakt het nog niet waar. En als iemand zich afvraagt waarom ik dan geen zelfmoord pleeg als ik denk dat het leven toch zinloos is, heb ik ontzettend medelijden met die persoon. Ik heb geen enkel probleem met een leven zonder van bovenaf opgelegde zin. Die zin geef ik zelf wel aan mijn leven door mijn contact met familie, vrienden en andere naasten.
"Geloven" is ook gewoon leuk en boeiend wil ik maar zeggen. Al was het maar om de gespreksstof en de interessante mensen die je ontmoet. De saamhorigheid. Een oplossing tegen eenzaamheid. Zelfs in mijn kerk ontmoette ik iemand die zei niets te geloven, maar toch elke week kwam om het Woord te horen.
Dat kun je in principe ook in de kroeg of in het buurthuis doen.
Ik ben ook wel eens naar een Zeeuwse 'atheïstische' dominee wezen luisteren, waar ik overigens erg triest van werd. Hij deed niks anders dan alles relativeren en alle ongerijmheden (die er zeker zijn) uit de teksten uitvergroten. Het klopte wel wat hij zei, maar toch resoneerde het niet in mijn ziel. Ik proefde een grote leegte. Ik kan het niet anders uitleggen. Na de dienst sprak ik met hem en vroeg hij mij of ik bemoedigd en geïnspireerd was door de dienst, hetgeen ik ontkennend moest beantwoorden. Ik geloof dus liever in het eeuwigheidsleven vóór de dood. Ik meen het zelfs zeker te weten!
Gek hè!
Nee hoor. Iedereen mag geloven wat hij of zij wil, als dat hem of haar gelukkig maakt.
