Forties schreef:Het valt me op dat de reactie een beetje alle kanten op gaan. Het gekke is, zoals Marnix benoemd, dat men vanuit de Bijbel dus goed met je medemens moet omgaan maar er soms anders naar handelt. Wellicht heeft het ook te maken met de samenstelling van de gemeenschap. Men is eigenlijk niets anders gewend dan de normen en waarden van 1 groep. Mijn ervaring is dat juist als je in een omgeving woont met mensen uit diverse culturen en verschillende godsdiensten, men toleranter wordt. Althans zo heb ik het ervaren vanuit de stad. Mijn buren waren voornamelijk mensen met een Islamitische achtergrond maar er waren nooit problemen. Of ik kon het niet verstaan natuurlijk
Wellicht heeft het ook te maken met de conservatieve houding. SGP en PVV zijn toch vaak de grootste partijen in dergelijke gemeentes.
Maar ook wat Jess zegt klopt natuurlijk. Het is de eerste associatie die je hebt met een naam. De naam van het meisje waar ik op de basisschool verliefd op was roept bij mij nog steeds een positieve gedachte op als ik de naam weer hoor
Je bent met je vraag naar een reformatorisch site gekomen en het lijkt mij dat je dacht een reformatorisch antwoord te krijgen want waarom stel je anders je vraag hier.
Het gaat jou dus om situaties waarin reformatorische mensen zouden reageren of van overtuig zijn.
Als je vraagt naar de kwalificatie van reformatorische mensen, en dan in het bijzonder vanuit de Gereformeerde Gemeenten (dat zouden zomaar je buren kunnen worden) zou ik het zo willen zeggen:
Zij streven ernaar om te leven naar Gods Woord, in afhankelijkheid van Zijn genade. Dat betekent dat we niet steunen op eigen inzicht of gevoel, maar op de Bijbel als hoogste en enige norm voor leer en leven. Daarin willen zij ernstig zijn, ook in zelfonderzoek: hoe sta ik tegenover God?
Ze leven met de overtuiging dat de mens van nature verloren is, en dat alleen het werk van Christus redt — uit genade, zonder verdienste van onze kant. Dat bepaalt hun leven en prediking. In dat licht zoeken zij ook eerbied, ingetogenheid, trouw in gezin en kerk, en een leven dat niet draait om de mens, maar om Gods eer.
Dat gaat niet zonder strijd. zij beseffen dat er veel ontbreekt, ook bij hun. Maar het diepe verlangen is dat het waar mag worden in het hart: “Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn.”
Reformatorische mensen kun je vaak herkennen aan ernst, trouw, eerbied en verlangen naar leven tot Gods eer. Natuurlijk is dat niet volmaakt, en verschilt het per persoon en gemeente. Maar dit zijn wezenlijke, bijbels-georiënteerde kwalificaties die je op veel plekken herkent.
Reformatorische mensen ondervinden inderdaad regelmatig strijd of onbegrip van buitenaf, vooral van mensen die het reformatorisch geloof niet delen of zelfs afwijzen. Die strijd kan zich op verschillende manieren uiten:
Door onbegrip over de keuzes die gemaakt worden op grond van de Bijbel (bijvoorbeeld rond opvoeding, zondagsrust, kleding, huwelijk en seksualiteit);
Door spot, verdraaiing of stereotypering in media, onderwijs of publieke discussies;
Of gewoon doordat je als gelovige vaak een minderheid bent op werk, school of in de buurt — en dat geeft spanning.
Toch is die strijd niet nieuw. De Bijbel zelf leert dat een leven met de Heere altijd tegen de stroom ingaat. De Heere Jezus zei: “Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen.” (Johannes 15:20). Dat betekent dat verdrukking geen teken is van falen, maar juist van trouw.
Tegelijk mag het zachtmoedig maken. De strijd is er, maar ze zijn niet geroepen tot verharding of trots. “Zalig zijn die vervolgd worden om der gerechtigheid wil…” — dat is de weg van het kruis, maar ook de weg waarin de Heere nabij is.
