Kun je geloven zonder enige geloofsbeleving

[naamloos]

Mijns inziens is het geloof de enige ware wetenschap.

Het geloof is geen werkwoord lijkt mij. Geloven is een werkwoord omdat geloven in pas in werking treedt als het geloof ontvangen is. Daarom plaatste ik die teksten erbij, omdat dit alles de Zoon aangaat in de mens.

'Het geloof' en 'geloven' is geen van beide wetenschap. ("Het'') geloof is een (levens)overtuiging,
Je kunt er zoveel Bijbelteksten bijzetten als je wilt, maar de Bijbel zelf als 'onfeilbaar woord van God' is een geloofsaanname en geen wetenschap.
De Bijbel is waar omdat er in de Bijbel staat dat de Bijbel waar is is een cirkelredenerring en bewijst op zich niets.
Als Moslims het op hun beurt over ''het'' geloof hebben bedoelen ze wat anders dan christenen en citeren ze uit de Koran.
Dus hoe meet je het enige ware uit alle opties die er zijn? Hoe definieer je ''het'' geloof? En hoe wordt het wetenschap?

Wetenschap is scheppen vanuit het weten. Als de Zoon zegt; ''Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven'', dan gaat dit over aan de ene kant het groeiproces van de Zoon in de mens, en tegelijkertijd het loslaten van alle weten wat de mens meent te weten. Het zijn haaks op elkaar werkende weten-schappen; het weten van de Schepper, en het weten van het schepsel.

Wetenschap is gebaseerd op observatie en redenering vanuit observatie, het richt zich op natuurlijke verklaringen en empirisch bewijs.
Je kunt niet eens wetenschappelijk bewijzen dat er een God/Schepper is, dus ook niet wat hij gezegd zou hebben.
Jij bent m.b.t. de wetenschap niet bezig met scheppen vanuit het weten, maar met scheppen vanuit (jouw) 'het' geloof en noemt dat vervolgens de enige ware wetenschap. Maar wie er naast zit met zijn geloofsovertuiging komt nooit bij wetenschap uit.
En op het moment dat 'geloof' wordt ingehaald door feiten is het geen geloof meer.

Mensen kunnen prima een (christelijke) levensovertuiging hebben zonder de wetenschap los te laten.

[Marnix]

Het is een aanvullende reactie op mijn eerdere met de teksten uit de Bijbel erbij.

Wat zeggen die teksten jou?

Ik had daar al wel iets over gezegd, namelijk dat ik het voor een groot deel met je eens ben, logisch, want je citeert de Bijbel. Je geloof kan alleen leven als Jezus ook in je leeft. Niet alleen in je hoofd maar ook in je hart, in wat je doet. Wat je nog wel eens ziet en ik herken dat ook wel bij mezelf van toen ik een stuk jonger was is dat mensen met het geloof zijn opgegroeid en dan zeggen: Ik geloof wel maar ik merk er niet zoveel van. Maar als je dan verder kijkt is het geloof bij mensen soms heel verstandelijk (ik neem aan voor waar wat ik als kind geleerd heb) en de invulling daarvan zijn dan gewoonten: Ik doe ook wat ik altijd geleerd heb. Ik bid voor het eten en voor het slapen, ik lees uit de Bijbel, ik ga naar de kerk, ik hou me aan een bepaalde set regels. De theorie leeft van binnen maar leeft Jezus er ook? Luister je naar Zijn stem, volg je Hem? Jezus benadrukt telkens dat het gaat op zijn woorden horen en het vervolgens ook doen dat is niet maar: Dit zijn mijn regels en nu moet je je er ook aan houden. Als Hij in je leeft is Hij het kloppend hart in je, het bloed dat door je heen gaat, je krijgt meer Zijn ogen dus het verandert je manier van kijken naar de mensen op je heen.

En dat zeggen die teksten.

Tegeijkertijd zie je ook bij mensen waarbij Jezus leeft in hun binnenste, dat er ups en downs zijn, dat God soms dichtbij lijkt en soms ver weg, dat je soms vol bent van Hem en dat je soms ergens leegte voelt. Het is geen constante lijn. Mijn punt was dat je daar ook aandacht voor moet en mag hebben, je kan niet zeggen als iemand zegt: God lijkt momenteel zo ver weg: Tja als je echt in Hem gelooft kan dat niet, dan gaat dat ook gewoon gepaard met voelen.

[naamloos]

Ik geloof wel maar ik heb al jaren geen enkele geloofsbeleving daarbij.
Ik geloof al jaren puur met mijn verstand.
En de Bijbel is dan ook nietszeggend voor mij

Hoe zou dit kunnen komen?
Hoe kan dit veranderen?
En mag ik hopen op verandering?

Wat wil je beleven/ervaren dan, altijd op de toppen leven?
Dan is de top ook geen top meer maar een nieuwe vlakte.
Als de Bijbel je niets (meer) zegt dan lees je die toch (voorlopig) niet!
Een stel dat al 20 jaar getrouwd is leest toch ook niet elke dag de liefdesbrieven uit hun eerste tijd samen (gesteld dat die er zijn) met de verwachting er elke keer weer van in vervoering te raken. Dat betekent toch niet dat je niet meer in elkaar geloofd en van elkaar houdt!

Geloof, hoop en liefde en de grootste is de liefde. De goddelijke agape-liefde heeft meer te maken met wat je doet dan met wat je voelt.
(Met a'ga·pe wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet.)
Je geloof in Jezus kun je het best uitleven door hem na te volgen en vrucht dragen.
Wie niet huichelt laat door zijn/haar daden zien waarin en in wie hij/zij gelooft.
Doe wat goed is voor je naaste, leef met hen mee, heb compassie met hen, wees behulpzaam, maak tijd voor hen. Wat ze maar nodig hebben waar je aan kunt en wil voldoen, doe dat. Geven maakt blij en gelukkig, dat staat niet alleen in de Bijbel maar dat is ook wetenschappelijk bewezen.

[Neon]

'Het geloof' en 'geloven' is geen van beide wetenschap. ("Het'') geloof is een (levens)overtuiging,
Je kunt er zoveel Bijbelteksten bijzetten als je wilt, maar de Bijbel zelf als 'onfeilbaar woord van God' is een geloofsaanname en geen wetenschap.
De Bijbel is waar omdat er in de Bijbel staat dat de Bijbel waar is is een cirkelredenerring en bewijst op zich niets.
Als Moslims het op hun beurt over ''het'' geloof hebben bedoelen ze wat anders dan christenen en citeren ze uit de Koran.
Dus hoe meet je het enige ware uit alle opties die er zijn? Hoe definieer je ''het'' geloof? En hoe wordt het wetenschap?


Wetenschap is gebaseerd op observatie en redenering vanuit observatie, het richt zich op natuurlijke verklaringen en empirisch bewijs.
Je kunt niet eens wetenschappelijk bewijzen dat er een God/Schepper is, dus ook niet wat hij gezegd zou hebben.
Jij bent m.b.t. de wetenschap niet bezig met scheppen vanuit het weten, maar met scheppen vanuit (jouw) 'het' geloof en noemt dat vervolgens de enige ware wetenschap. Maar wie er naast zit met zijn geloofsovertuiging komt nooit bij wetenschap uit.
En op het moment dat 'geloof' wordt ingehaald door feiten is het geen geloof meer.

Mensen kunnen prima een (christelijke) levensovertuiging hebben zonder de wetenschap los te laten.

De Bijbel als 'het onfeilbaar woord van God' heb ik nooit geloofd (..) Het is mensenwerk maar met gelukkig door de tijd heen prachtig bewaarde teksten met genoeg ruimte erachter om de Waarheid te proeven. Waarheid betreft de enige religie; het her-verbonden kunnen worden met God de Vader. Oftewel het bewust worden van onze afkomst en daarmee ons thuis.

In de Bijbel, en voor mij dan vooral het NT, staan diepe inzichten. Vooral de 2 naturen waarover geschreven wordt. De wetenschap over de natuur waarin wij leven, waaruit wij bestaan en waar we dus uit voortkomen en weer in ondergaan, is afhankelijk van zijn eigen wetten en kan anders ook niet bestaan. Dit tot op het bot willen onderzoeken of willen verklaren is de wetenschap van deze schepping; het vergankelijke oftewel het tijdelijke.

Maar gaat het daarom met het geloof?

Nee zegt de Bijbel, want het gaat over de goddelijke natuur; het Licht, de Waarheid en het Leven, de Liefde. Dit is onze afkomst, onze ware natuur. Is deze ware natuur in de mens? In potentie wel, in elk mens. Maar dit moet gewekt worden, en dat heet het geloof aannemen; bewustwording van onze goddelijkheid in ons.

Dan begint de andere natuur zich te roeren in die mens. Er komt strijd tussen 2 naturen; het overlevingsmechanisme van deze natuur wil zichzelf behouden, en vasthouden aan deze wereld met zijn wetten en natuur. Observatie en 'vastleggen' van het vergankelijke.

Om dan toch weer een bijbehorende tekst te plaatsen van Paulus die de 2 naturen dan ook observeerde; 1 Kor. 13

8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieën, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden.

En dit te weten, noem ik dan ware wetenschap.

[Neon]

Ik had daar al wel iets over gezegd, namelijk dat ik het voor een groot deel met je eens ben, logisch, want je citeert de Bijbel. Je geloof kan alleen leven als Jezus ook in je leeft. Niet alleen in je hoofd maar ook in je hart, in wat je doet. Wat je nog wel eens ziet en ik herken dat ook wel bij mezelf van toen ik een stuk jonger was is dat mensen met het geloof zijn opgegroeid en dan zeggen: Ik geloof wel maar ik merk er niet zoveel van. Maar als je dan verder kijkt is het geloof bij mensen soms heel verstandelijk (ik neem aan voor waar wat ik als kind geleerd heb) en de invulling daarvan zijn dan gewoonten: Ik doe ook wat ik altijd geleerd heb. Ik bid voor het eten en voor het slapen, ik lees uit de Bijbel, ik ga naar de kerk, ik hou me aan een bepaalde set regels. De theorie leeft van binnen maar leeft Jezus er ook? Luister je naar Zijn stem, volg je Hem? Jezus benadrukt telkens dat het gaat op zijn woorden horen en het vervolgens ook doen dat is niet maar: Dit zijn mijn regels en nu moet je je er ook aan houden. Als Hij in je leeft is Hij het kloppend hart in je, het bloed dat door je heen gaat, je krijgt meer Zijn ogen dus het verandert je manier van kijken naar de mensen op je heen.

En dat zeggen die teksten.

Tegeijkertijd zie je ook bij mensen waarbij Jezus leeft in hun binnenste, dat er ups en downs zijn, dat God soms dichtbij lijkt en soms ver weg, dat je soms vol bent van Hem en dat je soms ergens leegte voelt. Het is geen constante lijn. Mijn punt was dat je daar ook aandacht voor moet en mag hebben, je kan niet zeggen als iemand zegt: God lijkt momenteel zo ver weg: Tja als je echt in Hem gelooft kan dat niet, dan gaat dat ook gewoon gepaard met voelen.

Ja dank je voor deze reactie.

Het is een wandelpad voor de sterken lees ik wel eens. En daar werd ik vroeger inderdaad ook al mee 'doodgegooid' in mijn jeugd van de brede en de smalle weg. Maar het is waar; het is als een labyrint met het Hart als centrum waar de weg slingerend omheen loopt, maar gestaag naar het centrum gaat. Soms 'mijlenver' verwijderd, en soms weer rakelings langs.

[gravo]

Ik geloof wel maar ik heb al jaren geen enkele geloofsbeleving daarbij.
Ik geloof al jaren puur met mijn verstand.
En de Bijbel is dan ook nietszeggend voor mij

Hoe zou dit kunnen komen?
Hoe kan dit veranderen?
En mag ik hopen op verandering?

Je zegt dat je gelooft en dat je al jaren geen enkele geloofsbeleving hebt. Dat past inderdaad niet bij elkaar. De conclusie moet dan ook zijn dat je niet gelooft. Dat komt overeen met je opmerking over het verstand. Het is heel logisch om niet te geloven als je puur op je verstand afgaat. Je ziet niets van God, er zijn geen objectief waarneembare aanwijzingen voor geloofswaarheden.

Mijn advies zou dan ook zijn: ga op deze weg voort, neem de wetenschappelijke kant van de zaak er ook bij en kom dan tot de enig mogelijke conclusie dat geloofswaarheden geen logica hebben, dat het niet verstandig is om daar enige waarheid aan te ontlenen, laat staan dat er iets aan te beleven zou zijn en kap er mee. Te weinig bewijs!

Maar wees dan ook consequent en zeg tegen jezelf (en eventueel tegen anderen) dat je niet gelooft! De Bijbel zegt je niks, dus houd op met zeggen dat je gelooft! Neem afscheid van dat idee, neem die moeilijke, maar enig mogelijke beslissing. Wees eerlijk en noem jezelf niet langer gelovig.

Weet je wat ik denk? Als je de consequenties hiervan echt gaat dragen, dan zul je zien dat er op dat moment opeens heel veel emotie los komt. Het eerlijke verhaal zal je nog veel meer waarheden laten zien. Je gaat iets missen. Je hebt iets weggegooid, waar je je hele leven al hartstochtelijk mee geworsteld hebt! Nu pas begrijp je dat je gevecht met de Bijbel, het geloof en met God een onlosmaakbaar deel van jezelf uitmaken. Net zoals Jacob ooit met God geworsteld heeft en daarna pas zijn eigenlijke identiteit kreeg. Hij werd daarna Israël genoemd.
Als je je losmaakt van God, blijkt opeens de emotionele band die je eigenlijk had met Hem en dan zie je ook hoeveel geloofsbeleving die band bevat. De verloren zoon bedacht ook in ditzelfde gemis (met schuldbekentenis en heimwee): laat ik maar opstaan en terug naar mijn Vader gaan. Hij leek een harde autonome jongen...totdat hij alleen en berooid bij zinnen kwam.

Dus, de goede raad is: ga maar het huis uit, neem maar afscheid van God en geloof. Wees eerlijk en vastberaden. God houdt je niet tegen.

Maar weet ook dat er altijd op je gewacht wordt! Die beleving gaat niet weg

Goede reis en tot ziens!

gravo

[Neon]

Geloof, hoop en liefde en de grootste is de liefde. De goddelijke agape-liefde heeft meer te maken met wat je doet dan met wat je voelt.
(Met a'ga·pe wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet.)
Je geloof in Jezus kun je het best uitleven door hem na te volgen en vrucht dragen.
Wie niet huichelt laat door zijn/haar daden zien waarin en in wie hij/zij gelooft.
Doe wat goed is voor je naaste, leef met hen mee, heb compassie met hen, wees behulpzaam, maak tijd voor hen. Wat ze maar nodig hebben waar je aan kunt en wil voldoen, doe dat. Geven maakt blij en gelukkig, dat staat niet alleen in de Bijbel maar dat is ook wetenschappelijk bewezen.

Over de agape in relatie met de behoefte van de ander. De goddelijke agape-liefde wordt m.i. bedoeld voor datgene wat uit God is, in die ander. Jezus keek ook voorbij de persoonlijkheid of status van de ander, maar luisterde naar het innerlijke zoeken; de behoefte naar het Licht of de Waarheid.

Je geloof in Jezus kun je het best uitleven door hem na te volgen en vrucht dragen.

Godsvrucht is de invulling van die behoefte voor die ander, waar het om vraagt. Wat er om godsvrucht vraagt, wat er behoefte heeft aan werkelijke voeding is datgene in die ander die dit niet in deze wereld vinden kan. Omdat het zoekende iets uit de goddelijke natuur is, en deze goddelijke natuur zoekt. Er wordt herkenning gezocht door de heimwee die de zoekende voortbeweegt.

Het geloof in de Zoon is dan inderdaad zover gevorderd, dat Hij zich door die mens heen tonen (..) kan in woord en daad tot die Ander in die ander. En dan is de Geest werkzaam.

Matth. 13;12 Want wie heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloediglijk hebben; maar wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft.

Geloof, hoop en dan de Liefde. Het is een innerlijk proces van de Zoon in de mens, om uiteindelijk te kunnen geven. Of dienen zogezegd.


Joh. 17
20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen.

21 Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.

22 En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij een zijn, gelijk als Wij Een zijn;

23 Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in een, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.

[naamloos]

In de Bijbel, en voor mij dan vooral het NT, staan diepe inzichten. Vooral de 2 naturen waarover geschreven wordt. De wetenschap over de natuur waarin wij leven, waaruit wij bestaan en waar we dus uit voortkomen en weer in ondergaan, is afhankelijk van zijn eigen wetten en kan anders ook niet bestaan. Dit tot op het bot willen onderzoeken of willen verklaren is de wetenschap van deze schepping; het vergankelijke oftewel het tijdelijke.

Maar gaat het daarom met het geloof?

Nee zegt de Bijbel, want het gaat over de goddelijke natuur; het Licht, de Waarheid en het Leven, de Liefde. Dit is onze afkomst, onze ware natuur. Is deze ware natuur in de mens? In potentie wel, in elk mens. Maar dit moet gewekt worden, en dat heet het geloof aannemen; bewustwording van onze goddelijkheid in ons.

Dan begint de andere natuur zich te roeren in die mens. Er komt strijd tussen 2 naturen; het overlevingsmechanisme van deze natuur wil zichzelf behouden, en vasthouden aan deze wereld met zijn wetten en natuur. Observatie en 'vastleggen' van het vergankelijke.

Om dan toch weer een bijbehorende tekst te plaatsen van Paulus die de 2 naturen dan ook observeerde; 1 Kor. 13

8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieën, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden.

En dit te weten, noem ik dan ware wetenschap.

Dat mag je doen, maar ik blijf bij mijn eerste reactie: Je kunt hooguit zeggen dat het voor jou een 'subjectieve wetenschap' is die al dan niet objectief te bewijzen is.
Wat de Bijbel over onze afkomst, onze ware natuur enzo zegt vind ik niet zo van belang ik kijk meer naar de realiteit die ik bij mezelf en anderen zie en daar sluit ik op aan. Prima om daar een al dan niet Bijbelse tekst aan toe te voegen, maar wat mij betreft voegt het inhoudelijk niet veel toe.

Over de agape in relatie met de behoefte van de ander. De goddelijke agape-liefde wordt m.i. bedoeld voor datgene wat uit God is, in die ander. Jezus keek ook voorbij de persoonlijkheid of status van de ander, maar luisterde naar het innerlijke zoeken; de behoefte naar het Licht of de Waarheid.

De agape-liefde (die overigens de andere soorten van liefde niet uitsluit) heeft gewoon een betekenis.
Ook hier gaat het me om de realiteit. Ervaar gewoon bij jezelf en met anderen of, en welke liefde er is.
Het mooie van de agape-liefde vind ik dat je er gewoon voor kunt kiezen en er dan naar handelen, dat i.t.t. warme gevoelens voor iemand te moeten opbrengen als je die niet hebt.
Waarom zou je daar Bijbelteksten bij nodig hebben, moeten weten waar het vandaan komt? Voor mij voegt het inhoudelijks niets toe.
Gedichten, teksten, bespiegelingen (al dan niet gevonden in de Bijbel) kunnen helpend zijn om gevoelens die er al zijn te herkennen en/of onder woorden te bengen in je eigen (geloofs)taal.
Het werkt vaak verbindend, helemaal oke. Maar iemand die de Bijbel niet kent, of een atheïst, agnost, of anders gelovige kan evengoed de verschillende soorten liefde die er zijn opbrengen en ontvangen. Hij/zij zal andere liedjes, teksten gebruiken en andere inzichten hebben, maar wat boeit dat?
(Overigens staat er van Jezus dat hij niet alleen de agape-liefde had, maar hij koesterde voor bepaalde personen ook de phileo-liefde.)

[Neon]

Dat mag je doen, maar ik blijf bij mijn eerste reactie: Je kunt hooguit zeggen dat het voor jou een 'subjectieve wetenschap' is die al dan niet objectief te bewijzen is.
Wat de Bijbel over onze afkomst, onze ware natuur enzo zegt vind ik niet zo van belang ik kijk meer naar de realiteit die ik bij mezelf en anderen zie en daar sluit ik op aan. Prima om daar een al dan niet Bijbelse tekst aan toe te voegen, maar wat mij betreft voegt het inhoudelijk niet veel toe.



De agape-liefde (die overigens de andere soorten van liefde niet uitsluit) heeft gewoon een betekenis.
Ook hier gaat het me om de realiteit. Ervaar gewoon bij jezelf en met anderen of, en welke liefde er is.
Het mooie van de agape-liefde vind ik dat je er gewoon voor kunt kiezen en er dan naar handelen, dat i.t.t. warme gevoelens voor iemand te moeten opbrengen als je die niet hebt.
Waarom zou je daar Bijbelteksten bij nodig hebben, moeten weten waar het vandaan komt? Voor mij voegt het inhoudelijks niets toe.
Gedichten, teksten, bespiegelingen (al dan niet gevonden in de Bijbel) kunnen helpend zijn om gevoelens die er al zijn te herkennen en/of onder woorden te bengen in je eigen (geloofs)taal.
Het werkt vaak verbindend, helemaal oke. Maar iemand die de Bijbel niet kent, of een atheïst, agnost, of anders gelovige kan evengoed de verschillende soorten liefde die er zijn opbrengen en ontvangen. Hij/zij zal andere liedjes, teksten gebruiken en andere inzichten hebben, maar wat boeit dat?
(Overigens staat er van Jezus dat hij niet alleen de agape-liefde had, maar hij koesterde voor bepaalde personen ook de phileo-liefde.)

Wat mij boeit is wat geloof is en wat geloofsbeleving is. Volgens mij alleen het kleiner worden van het ik door het bewust worden van het Ik. Maar dat is weer Joh. 1

Meester Eckhart dan nog even, waar ik ook Rom.8 in herken. En waar mijn reacties over gaan.

Denk niet dat het met God is als met een menselijke timmerman die werkt en niet werkt als hij dat wil; bij wie het dus van zijn wil afhangt of hij zin heeft om iets te doen of te laten. Zo is het niet met God: wanneer God jou bereid vindt, moet Hij werken en zich in jou uitgieten, op dezelfde manier waarop de zon, als de lucht zuiver en helder is, zich moet uitgieten en zichzelf niet kan tegenhouden. Zeker, het zou een heel groot gebrek zijn van God als Hij niet grote dingen in jou zou gieten, wanneer Hij je zo ontruimd en leeg aantrof.

Betreft het thema en de toevoeging (religie) blijf ik graag wat tekst verwijzingen schrijven, omdat dit inderdaad verbindend kan werken.

[naamloos]

Betreft het thema en de toevoeging (religie) blijf ik graag wat tekst verwijzingen schrijven, omdat dit inderdaad verbindend kan werken.

Ik heb helemaal niets tegen Bijbelse tekstverwijzingen, dat doe ik zelf ook dikwijls zat.
Maar als je geloof de enige ware wetenschap noemt met een serie Bijbelteksten als bewijs, vind ik dat zoiets als appels met peren vergelijken met citroenen als de verbindende factor.
Daar 'moest' ik even op reageren en toen ging het verder richting off topic.

[DeDwaler]

Meester Eckhart dan nog even, waar ik ook Rom.8 in herken. En waar mijn reacties over gaan.

Denk niet dat het met God is als met een menselijke timmerman die werkt en niet werkt als hij dat wil; bij wie het dus van zijn wil afhangt of hij zin heeft om iets te doen of te laten. Zo is het niet met God: wanneer God jou bereid vindt, moet Hij werken en zich in jou uitgieten, op dezelfde manier waarop de zon, als de lucht zuiver en helder is, zich moet uitgieten en zichzelf niet kan tegenhouden. Zeker, het zou een heel groot gebrek zijn van God als Hij niet grote dingen in jou zou gieten, wanneer Hij je zo ontruimd en leeg aantrof.

Je kunt je beter baseren op de Schrift en naar de Heere Jezus luisteren in plaats van naar 'meester' Eckhart. Het lijkt wel new-age wat je schrijft.

"Want wij zijn geen kunstig bedachte verzinsels gevolgd, toen wij u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus bekendmaakten, maar wij zijn ooggetuigen geweest van Zijn majesteit. Want Hij heeft van God de Vader eer en heerlijkheid ontvangen, toen een stem als deze van de verheven heerlijkheid tot Hem kwam: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb.

En deze stem hebben wij gehoord, toen deze vanuit de hemel kwam, terwijl wij met Hem op de heilige berg waren. En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart.

Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken."
2 Petrus 1:16-21

[Neon]

Je kunt je beter baseren op de Schrift en naar de Heere Jezus luisteren in plaats van naar 'meester' Eckhart. Het lijkt wel new-age wat je schrijft.

"Want wij zijn geen kunstig bedachte verzinsels gevolgd, toen wij u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus bekendmaakten, maar wij zijn ooggetuigen geweest van Zijn majesteit. Want Hij heeft van God de Vader eer en heerlijkheid ontvangen, toen een stem als deze van de verheven heerlijkheid tot Hem kwam: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb.

En deze stem hebben wij gehoord, toen deze vanuit de hemel kwam, terwijl wij met Hem op de heilige berg waren. En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart.

Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken."
2 Petrus 1:16-21

Dwaler, de tekst in jouw reactie bevestigd de tekst van Eckhart; het gaat over hetzelfde fenomeen van het aannemen van de Kinderen van God.

Rom. 8 schrijft dit;

15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!

16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

17 En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God, en mede-erfgenamen van Christus; zo wij anders met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden.

18 Want ik houde het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden.

19 Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods.

Dit lijden is het ontruimen en leegmaken van de Tempel Gods, ons lichaam, door overgave aan de Geest. Het is het proces van het 'ik moet kleiner worden en Hij moet groeien' wat Joh. de Doper uitsprak over de openbaring van de Zoon. Het is alles geschreven betreffende dit veranderen van de mens in een Kind van God, een Mens.

Verder in Rom. 8;

28 En wij weten, dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn.

29 Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.

30 En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.

Als de Morgenster opgaat in het hart, als een klare zon gaat schijnen als de lucht zuiver en helder is, dan is daar de weg voorbereid voor Hem.

Joh. de Doper wordt de wegvoorbereider genoemd, de grootste onder de mensen, maar kleiner dan de kleinste van het Koninkrijk Gods. Dat is de ontruimde en lege mens, klaar om Hem te ontmoeten. In zichzelf. En van Joh. de Doper bleef niet veel over; kop eraf.

''19 Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods.''

Wat verder in de wandel gaat, is de Zoon zelf. En brengt het Woord.

Trouwens, 2 Petrus 1, wat je aanhaalt, daarin wordt exact beschreven hoe het ontruimen en leegmaken van de oude mens in zijn werk gaat. Na het ontvangen van het geloof, begint de reis op het smalle pad. Verbindend inderdaad dit alles..

[DeDwaler]

Dwaler, de tekst in jouw reactie bevestigd de tekst van Eckhart; het gaat over hetzelfde fenomeen van het aannemen van de Kinderen van God.

Dit lijden is het ontruimen en leegmaken van de Tempel Gods, ons lichaam, door overgave aan de Geest. Het is het proces van het 'ik moet kleiner worden en Hij moet groeien' wat Joh. de Doper uitsprak over de openbaring van de Zoon. Het is alles geschreven betreffende dit veranderen van de mens in een Kind van God, een Mens.

Als de Morgenster opgaat in het hart, als een klare zon gaat schijnen als de lucht zuiver en helder is, dan is daar de weg voorbereid voor Hem.

Dat je Kinderen, Kind en Mens met hoofdletters schrijft is al problematisch genoeg, maar als ik vragen mag, hoe gaat volgens jou die 'overgave aan de Geest' exact in zijn werk? Wat moet je dan doen?

En brengt het Woord.

Je schreef eerder: "De Bijbel als 'het onfeilbaar woord van God' heb ik nooit geloofd (..) Het is mensenwerk..."

Als het mensenwerk is, wat is dan je fundament? Wiens woord verkondig je dan?

[Neon]

Dat je Kinderen, Kind en Mens met hoofdletters schrijft is al problematisch genoeg, maar als ik vragen mag, hoe gaat volgens jou die 'overgave aan de Geest' exact in zijn werk? Wat moet je dan doen?


Je schreef eerder: "De Bijbel als 'het onfeilbaar woord van God' heb ik nooit geloofd (..) Het is mensenwerk..."

Als het mensenwerk is, wat is dan je fundament? Wiens woord verkondig je dan?

Het geloof is het fundament. En het geloof is van de Zoon. Maar zo snel heb jij 2 Petrus 1 niet kunnen bestuderen, dat je vragen gaat stellen waarvan de antwoorden juist daar geschreven staan. Godsvrucht is de Geest aan het werk, en godsvrucht of godzaligheid komt na een beste woestijntocht van; 5 En gij, tot hetzelve ook alle naarstigheid toebrengende, voegt bij uw geloof deugd, en bij de deugd kennis,

6 En bij de kennis matigheid, en bij de matigheid lijdzaamheid, en bij de lijdzaamheid godzaligheid,

7 En bij de godzaligheid broederlijke liefde, en bij de broederlijke liefde, liefde jegens allen.


Kind met een hoofdletter is kind van God. Mens met een hoofdletter is uiteindelijk de eenheid in God, niet meer in deze wereld.

Joh. 17

11 En Ik ben niet meer in de wereld, maar deze zijn in de wereld, en Ik kome tot U, Heilige Vader, bewaar ze in Uw Naam, die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij een zijn, gelijk als Wij.
23 Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in een, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.

''En hen liefgehad hebt''.. ''zij ware van U''.. ''maar zijn in deze wereld.''

Waarvan men denkt dat deze wereld ons thuis is, komt de heimwee van het Koninkrijk.

Het is alles een proces, een wandel. Een innerlijke verandering van mens naar Mens. Hoofdletter.

[Marnix]

Je kunt je beter baseren op de Schrift en naar de Heere Jezus luisteren in plaats van naar 'meester' Eckhart. Het lijkt wel new-age wat je schrijft.

Wat een vreemde opmerking van je. Meester Eckhart leefde ergens rond 1250. Ik denk dat het New Age-denken toen nog niet was doorgedrongen in de christelijke kerk kerk onder de Dominicanen. Dat hij naast theoloog ook filosoof is lees je in het citaat wel duidelijk terug, maar in de Bijbel kom je dezelfde stelligheid ook geregeld tegen. Als je Hem om een brood vraagt zal Hij je nooit een steen geven. Als je bidt zal Hij je geven, als je klopt zal Hij opendoen, als je zoekt zul je vinden. Hij zal zijn Geest zeker geven aan wie Hem daarom vragen. Hij kan dat niet negeren want Hij is God dus is Hij goed. Als je goed bent kan je je kinderen toch niet negeren? Dat is in feite wat het citaat zegt. Misschien lees je het "God moet doen wat wij willen" of zo maar dan heb je het citaat denk ik niet helemaal begrepen. In feite zegt het dat God moet doen wat Hij wil omdat dat overeenstemt met wie Hij is.