Moet ik nog iets met het christelijk geloof?

[Lalage]

Moet ik nog iets met het christelijk geloof? Creatief mogelijkmaker Marjon Moed (33) wordt al jarenlang achtervolgd door die vraag. Daarom maakt ze voor EO-platform Lazarus.nl de serie ‘Holy Shit’. Een zesdelige online serie waarin ze op zoek gaat naar een antwoord.

https://www.lazarus.nl/artikel/2020/04/ ... kverlating

Ik vind dit ontzettend herkenbaar! Zelf ben ik nog steeds niet helemaal los van de kerk, maar heb het zo lang geprobeerd en er zo lang mee geworsteld: wil ik actief meedoen of stop ik ermee? Sinds een jaar leef ik met de gedachte: ik stop ermee. En ik ben maar 1 keer in mijn 'eigen' kerk geweest. Het heeft eerder al zoveel gepieker gegeven, want ik houd van kerkmuziek en van nadenken over zingeving en de vragen van het leven. Maar wat een opluchting dat het niet meer hoeft, dat dat schuldgevoel afneemt, want de kerk wil altijd meer geld/tijd/inzet ook al mag je er zijn. Hoe werkt dat bij jullie?

[Marnix]

https://www.lazarus.nl/artikel/2020/04/lazarus-presenteert-zesdelige-serie-holy-shit-over-kerkverlating

Ik vind dit ontzettend herkenbaar! Zelf ben ik nog steeds niet helemaal los van de kerk, maar heb het zo lang geprobeerd en er zo lang mee geworsteld: wil ik actief meedoen of stop ik ermee? Sinds een jaar leef ik met de gedachte: ik stop ermee. En ik ben maar 1 keer in mijn 'eigen' kerk geweest. Het heeft eerder al zoveel gepieker gegeven, want ik houd van kerkmuziek en van nadenken over zingeving en de vragen van het leven. Maar wat een opluchting dat het niet meer hoeft, dat dat schuldgevoel afneemt, want de kerk wil altijd meer geld/tijd/inzet ook al mag je er zijn. Hoe werkt dat bij jullie?

Hey Lala, wat leuk om weer eens van je te horen. Ik herken het zelf niet, ik voel me wel thuis in de kerk, ervaar weinig sociale druk of regeltjes. (Wat dat betreft ben benieuwd hoe objectief het beeld dat de kerk altijd meer geld, tijd en inzet wil. Maar klopt het dat ik het idee krijg dat je meer moeite hebt met de vorm dan de inhoud? Ik krijg (ook via Lazarus) wel het idee dat er wel steeds meer vormen en mogelijkheiden komen om er wel mee bezig te zijn, buiten de klassieke kerkvormen om.

[K80]

Er is maar 1 ding van belang. Heel eerlijk naar jezelf zijn of je wel of niet geloofd of God bestaat.
Meer is het niet, klinkt simpel maar is natuurlijk niet zo.
Komt door je opvoeding dat het met de paplepel naar binnen is gegaan en als kind neem je het aan.
Bij mij was met het puberen al veel twijfel, later met studeren helemaal. Ik wil ook alles rationeel en wetenschappelijk weten.
En, ik ben eerlijk, altijd een hekel aan de verplichte kerkgang gehad met alles wat er bij hoorde.
Ik kwam op een punt dat het voor mij duidelijk was dat het voor mij niet meer van belang was. Heb me ook uit laten schrijven, ondanks het verdriet van ons ma. Dat vond ik het ergste.
Ik maak haar een paar keer per jaar blij, door toch met haar naar de kerk te gaan op speciale dagen.
Als mensen vragen waarom ik afvallig ben geworden, dan kap ik dat altijd kort af.

[Lalage]

Wat dat betreft ben benieuwd hoe objectief het beeld dat de kerk altijd meer geld, tijd en inzet wil.

Dat is vooral een gevoel, maar er is toch altijd een tekort aan geld en vrijwilligers.

Maar klopt het dat ik het idee krijg dat je meer moeite hebt met de vorm dan de inhoud?

De vorm vind ik vaak wel mooi, maar de inhoud boeit me niet zo meer. Ik heb mijzelf ontwikkeld en ben eruit gegroeid.

Het voelt wel heel kwetsbaar om hier zo over te schrijven, heb er veel over nagedacht maar amper met mensen over gepraat. Dus fijn als mensen willen reageren.

[K80]

Waar bestaan de twijfels uit bij jou als ik mag vragen?
Waarom je denkt niet meer te willen? Hoe staat je partner daarin?
Je hoeft uiteraard niet te antwoorden als je dat niet wilt of te persoonlijk vind.

[Lalage]

Er is maar 1 ding van belang. Heel eerlijk naar jezelf zijn of je wel of niet geloofd of God bestaat.
Meer is het niet, klinkt simpel maar is natuurlijk niet zo.

Wat is bestaan? Misschien is het niet eens relevant of God bestaat.
Ik geloof wel dat er veel meer is dan de meesten van ons kunnen waarnemen, maar mijn godsbeeld is niet meer zo concreet als vroeger.

[Lalage]

Waar bestaan de twijfels uit bij jou als ik mag vragen?
Waarom je denkt niet meer te willen? Hoe staat je partner daarin?
Je hoeft uiteraard niet te antwoorden als je dat niet wilt of te persoonlijk vind.

Mijn man gaat al jaren niet meer naar een kerk. We bidden altijd wel voor het eten.
Zelf ben ik lange tijd nog regelmatig gegaan (1 of 2x per maand) maar heb er ook vaak gezeten met een gevoel van wat doe ik hier. Het spreekt me niet meer zo aan. En zo ben ik er langzaam uit gegroeid.
Een dienst met een goed koor en mooie muziek kan ik nog altijd waarderen. De bijbelteksten voelen erg vertrouwd, al zie ik het nu meer als bijzondere poëzie en literatuur, waar je geïnspireerd door kan worden. Maar een kerk is natuurlijk ook een sociaal gebeuren. Het kost moeite om daarin te zitten en die moeite steek ik er nu niet meer in. En toch herken ik die zoektocht van Marjon in Holy Shit, omdat het gewoon waanzinnig interessant is om na te denken over de zin van het leven, maar ook over ethische vraagstukken. En dat zijn wel dingen die in de kerk aan bod kunnen komen.

Overigens is het weer anders voor mensen met kinderen, dat zie ik ook bij mijn zus, die nadenkt over wat ze haar kinderen mee wil geven van het geloof. En haar dochter (4) vindt het heel leuk om naar de kerk te gaan, die gaat ook regelmatig met mijn ouders mee.

Volgens mij zit ik hier best paradoxale dingen te typen Dus als het warrig overkomt, dan kan dat kloppen. Het is ook lastig onder woorden te brengen.

[naamloos]

Er is maar 1 ding van belang. Heel eerlijk naar jezelf zijn of je wel of niet geloofd of God bestaat.

Nou ja, dat is alleen maar het begin natuurlijk. Daarna volgen er nog een heleboel geloofsaannames als je in een God gelooft.
Je bent inderdaad snel klaar als je niet in het bestaan van god/goden gelooft.
Maar voor wie overtuigt is dat er een God moet zijn begint het dan pas natuurlijk.
1 God of meerdere? Welke God, die van de Bijbel, de Koran of ....noem maar op?
Verder moet je mensen geloven die zeggen dat ze namens God spreken. (wat Kuitert al zei: al het spreken over boven komt van beneden)
Maar oke, laten we het hier op r.w. even bij de Bijbel houden, van kaft tot kaft het foutloze woord van God.
Dan is het volgende punt dat je moet aannemen dat het spreken van God tijden lang mondeling correct is doorgegeven. Daarna is het eveneens foutloos op schrift geteld. Vervolgens is er uit de vele kopieen, die eindeloos van elkaar verschillen, een foutloos geheel onstaan.
Dan moet je natuurlijk ook nog de mannenbroeders geloven die in de vele concillies besloten hebben welke boeken er wel of niet in de Bijbel als Gods woord thuis horen. (en eigenlijk ook nog dat God het verder alleen met die Bijbel doet)
Daarna komt de vertaal kwestie, welke handschriften moet je hebben? Wat wordt er bedoelt? Tijd en cultuur barriere ..
En dan hebben we nog interpretatie. Nou, hoera! 40.000 christelijke geloofsrichtingen. Mag de echte God maar opstaan ...

[Marnix]

Dat is vooral een gevoel, maar er is toch altijd een tekort aan geld en vrijwilligers.


De vorm vind ik vaak wel mooi, maar de inhoud boeit me niet zo meer. Ik heb mijzelf ontwikkeld en ben eruit gegroeid.

Het voelt wel heel kwetsbaar om hier zo over te schrijven, heb er veel over nagedacht maar amper met mensen over gepraat. Dus fijn als mensen willen reageren.

Als het goed is is je bezoek aan de kerk wel vrijblijvend. Moet je natuurlijk wel nee kunnen zeggen. Ik doe wel dingen in de kerk (ik vind dingen doen vaak minstens zo zinvol als zitten en luisteren) maar zeg ook geregeld nee tegen dingen. Wel grappig dat je meer voor de vorm gaat dan voor de inhoud.
En toch zoek je ook wel een stukje zingeving. Misschien wel goed (als je drempels ervaart tov je eigen kerk) om dan te zoeken waar je dat wel kan vinden zonder die druk. Misschien eens een weekend in een klooster boeken om daar over na te denken goed dat je hier zo eerlijk en open durft te zijn!

[naamloos]

De vorm vind ik vaak wel mooi, maar de inhoud boeit me niet zo meer. Ik heb mijzelf ontwikkeld en ben eruit gegroeid.

Het voelt wel heel kwetsbaar om hier zo over te schrijven, heb er veel over nagedacht maar amper met mensen over gepraat. Dus fijn als mensen willen reageren.

Wat ik een aantal jaren geleden nog geloofde, daar ben ik ook compleet uitgegroeid.
Het was gewoon niet realistisch, in tegenspraak met de werkelijkheid. Het was meer een 'geloof' in de Bijbel dan in God.
Ik heb 2 afleveringen van Marjon geluisterd. "Wanneer hoor je er nog bij," dat sprong er voor mij uit.
Ik was evangelisch tot ik besefte dat ik zoveel kanttekeningen had dat ik mezelf echt niet meer evangelisch kon noemen.
Ik praatte er nooit met hen over want ik wist dat ik er dan niet meer echt bij zou horen. Uiteindelijk ben ik daar maar vertrokken.

[Lalage]

En toch zoek je ook wel een stukje zingeving. Misschien wel goed (als je drempels ervaart tov je eigen kerk) om dan te zoeken waar je dat wel kan vinden zonder die druk. Misschien eens een weekend in een klooster boeken om daar over na te denken goed dat je hier zo eerlijk en open durft te zijn!

Dank, en jij bedankt voor je fijne reacties, als vanouds
Er zijn hier in de binnenstad wel diensten en andersoortige bijeenkomsten waar ik af en toe heenga, toch fijn om te weten dat de deur daar openstaat. Maar ik ga ook graag naar wat Rikkert Zuiderveld 'de kerk van het ongeverfde hout' noemt: in mijn eentje wandelen in het bos.

@naamloos evangelische kerken zijn vaak orthodox wat de leer betreft, dus ik snap dat je daar vertrekt als je je daar niet meer in kunt vinden. Bij de PKN heb je ook vrijzinnige kerken waar het allemaal niet zo veel uitmaakt wat je gelooft. De kerk waar ik lid van ben is erg pluriform, met mensen die diepgelovig zijn tot mensen die er vooral voor de gezelligheid komen.

Misschien is het wel typisch iets van onze generatie dat je geen vreselijke afkeer van de kerk hebt maar er langzaam uit groeit. Het geloof blijft ergens op de achtergrond, terwijl je de dogma's achter je laat.

[K80]

Volgens mij is het ook wel zo, dat hoe ontwikkelder en geleerder de mensen zijn, ze de te kritischer worden m.b.t. het geloof.
Vroeger en nu nog in bepaalde sociale omstandigheden werdt alles makkelijker aangenomen zonder er zelf over na te denken.
Zo van, alles wat in de Bijbel staat is waar, wat de rest van de wereld en wetenschap ook zegt.
Dat wordt steeds moeilijker vast te houden denk ik. Zelf heb ik niets met de vraag waarom dat wij bestaan en waar we naar toe zouden moeten. Ik ben er en dat is voor mij genoeg. Probeer een zo gelukkig mogelijk leven te maken met de geliefde personen om mij heen.
Hoe meer je voor jezelf de vraag hebt wat de zin van ons bestaan is, hoe meer je denk ik in een religie gaat zoeken.

Als je bij jezelf afvraagt wat je in de kerk doet en je gaat maar 1 of 2 keer per maand is dat toch tekenend. Als je man dan ook al jaren niet meer gaat, snap ik dat bij jou ook de zin weg ebt.
Is ook lastig over te praten, een goede vriend en mijn broers en zussen hebben hetzelfde gehad. We denken nu eigenlijk het zelfde.
Wil je het voor de buitenwacht in stand houden omdat je bang bent voor opmerkingen van hun?

[Lalage]

Hoe meer je voor jezelf de vraag hebt wat de zin van ons bestaan is, hoe meer je denk ik in een religie gaat zoeken.

Zou dat juist niet meer bij hoger opgeleiden voorkomen?

Wil je het voor de buitenwacht in stand houden omdat je bang bent voor opmerkingen van hun?

Nee hoor, niemand die hier problemen mee heeft. Zelfs mijn schoonouders vragen niet meer of we nog in de kerk zijn geweest.

[K80]

Zou dat juist niet meer bij hoger opgeleiden voorkomen?


Nee hoor, niemand die hier problemen mee heeft. Zelfs mijn schoonouders vragen niet meer of we nog in de kerk zijn geweest.

ik denk dat die een beta achtergrond hebben minder bezig zijn met wat de zin van het leven is.

Fijn dat jullie keuze geaccepteerd wordt. Is bij ons ook zo, het zou vervelend zijn als er altijd maar over gepraat en gepreekt wordt waarom niet meer. Ons ma praat wel over de kerk en verteld uit de Bijbel aan haar kleinkinderen. Is helemaal goed.
Vaak beginnen juist vage kennissen er wel over. Maakt me ook niet meer uit.

Als je de band fijn wilt houden tussen je kinderen kan je als ouders het ook alleen maar accepteren, ondanks dat je het natuurlijk heel erg vind.

[Mortlach]

Nee hoor, niemand die hier problemen mee heeft. Zelfs mijn schoonouders vragen niet meer of we nog in de kerk zijn geweest.

Goed dat niemand er problemen mee heeft; in mijn omgeving heb ik gezien dat dat ook wel eens anders gaat, en wat een ellende en stress dat kan geven.

Maar goed, wat geef je een hoop op in dit proces. De vertrouwdheid, de sociale contacten, de zekerheid van weten hoe je op zaken moet reageren, om er maar een paar te noemen. Dat is heel veel en je ziet misschien niet direct wat je terugkrijgt, want het is onzeker welke vorm dat zal hebben.

Mijn vrouw en haar beste vriendin waren hartstikke religieus; mijn vrouw heeft het geloof jaren geleden vrij abrupt de rug toegekeerd; bij haar vriendin duurde het allemaal wat langer omdat daar de familie er wél een probleem van maakte. Het is geen gemakkelijke weg, maar ze zijn nu wel gelukkig.

Of geloof nu een plaats behoudt in je leven of niet, ik wens je geluk van harte toe!