naamloos schreef:"Vragen om bekering staat gelijk aan vloeken"
Het is in ieder geval een uitspraak die prikkelt.
De nadruk mag nooit op lijdelijkheid liggen, zo van: "ik
kan niets doen, dus
hoef ik ook niets te doen.
Als God het niet doet en ik kom in de hel, dan is het Zijn schuld".
De opdrachten die God en de Heere Jezus geven om je te bekeren, zijn overduidelijk, en gaan nooit buiten jou als mens om, als was je een robot.
Bij elke opdracht tot bekering, geeft God een belofte (je zult vinden, je zult gehoord worden, je zult zalig worden, je zult open gedaan worden....)
Als bevestiging dat je nooit voor niets zult zoeken!
Het is de duivel die mensen verblind om te zien hoe gewillig God is om iemand te redden, en hoe onwillig we zelf zijn.
Ik denk dat elke ziel die gered is, nooit zal zeggen: ik heb mezelf gered door in God te gaan geloven.
Het is een groot wonder als hij tot Christus komt (getrokken door de Vader!), maar hij komt wel omdat hij door de trekkende liefde van
God niet meer anders kan. Dus hij gaat.
Die twee zaken moet je altijd bij elkaar houden.
God verdenken dat Hij ons niet wil redden, is zo'n grote zonde, dat die ten diepste misschien inderdaad wel gelijk staat aan vloeken.
Vooral als je bedenkt wat het God en Jezus Christus heeft gekost...
Die grote liefde af te wijzen, is inderdaad naar de vloek solliciteren zoals Naamloos zegt.
Als je Hem blijft afwijzen (op welke vrijzinnige,rechtzinnige of dogmatische manier dan ook) zal die vloek zeker komen.
