Berichtdoor gravo » 21 feb 2015 10:00
Mooi, dat hier het woord "schoonheid" wordt genoemd. Dat is een woord uit de wereld van de kunst, de Schone Kunsten welteverstaan.
Op die manier is de Bijbel ook 'schoon'. Het is een monumentaal kunstwerk, een eeuwenoude kunstschat. Niet alleen omdat de inhoud zo verdragend invloedrijk is geweest (en nog is), maar ook omdat de Bijbel in de ware zin van het woord 'schoon' is.
De verhalen, de gedichten en liederen zijn prachtig. Rijm, stijl, ritme, alles heeft een ongeevenaarde creativiteit. Opgeschreven vanuit het diepste van de menselijke ziel. In de Bijbel vinden we vele van de belangrijkste literaire teksten van de mensheid. De thema's zijn tijdloos. Schepping, liefde, verzoening, gerechtigheid, hoop, leven en dood. Bovenal: God.
Het godsbeeld dat uit de Bijbel oprijst vind ik het meest ontroerend. Een God die zich intensief en emotioneel inlaat met de mens. Een verhouding van Schepper en schepping. Ze zijn nauw aan elkaar verbonden, ze lijken op elkaar. God wordt als een Kunstenaar beschreven, die Zijn schepping vormt naar Zijn Beeld en gelijkenis. Dat is de grote waarde en de grote schoonheid van de Bijbel voor mij, dat mens en God naar elkaar toe worden getrokken. Ze zoeken elkaar, omdat ze iets met elkaar delen. En dat heeft te maken met dit kunstenaarschap. Met de schoonheid. Of dat nu in taal, in afbeeldingen, in muziek of in liefde gestalte krijgt, God en mens, ze zijn naar hun wezen scheppers.
En zo zie ik ook de geboorte van de Bijbel als een schepping. Een kunstwerk. Niet voor niets spreken we van "inspiratie", net zoals we dat bij alle grote kunst doen. De Geest komt er in. "Kom, Schepper Geest". Zo worden onze meest toegewijde handelingen, zo wordt ons aan God opgedragen leven ook een schepping. Onze geest en Gods geest komen er in samen.
Net zoals God Schepper wordt, om mensen tegenover Zich te hebben die Hij kon liefhebben, spreken en ontmoeten, zo is de mens schepper, om God tegenover zich te hebben, om Hem lief te hebben, te spreken en te ontmoeten.
Want God en mens lijken op elkaar. Ze vormen elkaar door de woorden die ze spreken en de daden die ze doen.
Zo is de Bijbel, maar zo zijn al onze geloofsvoorstellingen, onze gebeden, onze belijdenissen, onze liederen, gedichten en verhalen scheppingen. God en mens ze hebben elkaar in wezen nodig. Ten diepste zoeken ze naar elkaar. Naar hun aard worstelen ze om de ander te vinden. Bevangen door dezelfde Geest. Vervuld van die Geest. Geest van liefde. Heilige Geest.
Hoe moeten we ons die eenheid tussen God en mens voorstellen? Waar vallen zij geheel en al samen? Waar schept God de mens en de mens God?
Dat vinden we ook in de Bijbel. In Jezus Christus, God en mens. Op Hem rust die Geest. Zo worden goddelijke woorden menselijk. Zo worden menselijke woorden goddelijk. Een wedergeboorte, een nieuwe schepping. Een voltooid kunstwerk.
Schoon.
gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)
